|
หัวข้อ: ได้แต่ตรม เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 10:07:AM หิ่งห้อย พร้อยพลาม วามวิจิตร แสงนิด แสงน้อย ร้อยเป็นหนึ่ง เรืองรอง ผ่องพริ้ม ว่อนริมบึง เคล้นคลึง ทึ้งหา โลกราตรี บนไม้ เค้าโมง ยืนโคลงหัว ทรงตัว ตาวาว ราวภูตผี จันทร จรหาย ในเมฆี ปฐพี ยะเยียบ ฟ้าเงียบงัน ปะรำ คร่ำคร่า ผ้าใบขาด ฉันวาด วิมาน ผ่านเพ้อฝัน คนรัก ที่ไกล ไปนานวัน จงหัน กลับมา อาทรเทอญ โอหนอ คืนค่ำ อันดำมืด จืดชืด ด้วยนาง เธอห่างเหิน หัวใจ สิหวัง ยังดำเนิน เผชิญ ทุกข์ล้ำ คงจำทน หิ่งห้อย พร้อยพลาม วามวิศิษฏ์ เพ่งพิศ คิดทวน มิถ้วนหน วันวาน สองเรา เคล้าคู่ยล บัดดล ไฉน เลิกไยดี ฉันเพียง ชาวป่า อนาถา ชีวา ขัดสน หม่นราศี เขารัก ถือว่า เขาปรานี เขาหนี เขาหน่าย ได้แต่ตรม หัวข้อ: Re: ได้แต่ตรม เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 10:22:AM เปรียบเปรย เอ่ยพร่ำ ลำนำคล้อย หิ่งห้อย น้อยใจ ใครขื่นขม ซมซับ กลับถ้อย พลอยระทม คำคม ซ่อนสุม ยังคลุมเครือ คล้ายว่า หารัก สลักห้วง สร้างบ่วง ดักไว้ มิให้เหลือ อ้อนออด หยอดหวาน น้ำตาลเจือ ไว้เพื่อ เหยื่อหลง เข้าดงใจ หากแม้ เขานี้ มีรักมอบ ปราณี ด้วยชอบ ซึ้งสดใส แล้วค่า คำตอบ ที่มอบไป จะมี สิ่งใด ให้ทดแทน คำรัก จากใจ มีไหมนั่น พากัน เกี่ยวก้อย ดั่งสร้อยแหวน จริงจัง หวังอยู่ เป็นคู่แฟน อยู่แดน สรวงสรรค์ ถึงบั่นปลาย... "สุนันยา" หัวข้อ: Re: ได้แต่ตรม เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 11:08:AM รักคลาย หน่ายสิ้น ทุกข์รินหลั่ง ความหลัง ฝังจิต พินิจถึง รักแรก แหลกลง คงตราตรึง พรั่นพรึง วังเวง เกรงซ้ำรอย ใครจัก รักจริง อิงแอบมั่น คงมิ กี่วัน ก็พลันถอย ทิ้งฉัน ช้ำใจ ให้รอคอย เหงาหงอย สิ้นหวัง ดังเช่นเดิม emo_111 emo_111 emo_111 หัวข้อ: Re: ได้แต่ตรม เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 11:55:AM เมื่อเขา ทำให้ หัวใจเจ็บ หนาวเหน็บ ดวงแด ตั้งแต่เริ่ม ไฟรัก ไม่เหลือ ซึ่งเชื้อเติม เคลิบเคลิ้ม เพียงครู่ ที่อยู่เคียง ตัดใจ จากกัน แต่วันนี้ เลิกพี้ เลิกเขลา จะเผาเขียง จบกัน ซะที ตีตะเกียง จะเขวี้ยง ลงคลอง บ้องกัญชา ......ยากูซ่า....... หัวข้อ: Re: ได้แต่ตรม เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 12:41:PM ทิ้งบ้อง ทิ้งเขียง เขวี้ยงไปหมด เลยอด ร่วมพี้ ฤดีหมอง เสียดาย เปรี้ยวปาก อยากทดลอง สักบ้อง ไม่เหลือ น่าเบื่อจริง emo_33 emo_33 emo_33 |