|
หัวข้อ: ความเหงาในคืนจันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: บุญอักษร ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 12:15:AM ...จันทิวา ราตรี ที่เรืองแสง เหมือนหนึ่งแรง แฝงใจ ให้ได้เห็น ตอนมีรัก ปักมั่น สั่นทั้งเป็น เมื่อวันเพ็ญ เห็นจันทร์ วันผ่อนคลาย มาคืนนี้ จันทร์อยู่ คู่เคียงข้าง แต่น้องนาง นั้นไม่มี ที่เดือนหงาย ทุกๆอย่าง ห่างกัน วันมลาย โอ้จันทร์ฉาย ชายหรือหญิง ที่ทิ้งกัน บอกได้ไหม ใครคนนั้น ปันใจรัก ผูกสมัคร ปักแน่ ไม่แปรผัน เดินเคียงข้าง สร้างคู่ รู้ใจกัน ตราบชีวัน ฉันให้เธอ เจอรักจริง... กลอนนี้แต่ไว้สำรับคนที่อยู่ในสภาพคนเหงา... แต่ผู้แต่งบอกได้เลยว่าไม่เคยต้องในสถานการณ์นี้เลย (อาจไม่เข้าใจในสถานการณ์จริงก็ได้นะ กลอนเลยยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่) (บุญอักษร 22พย2554) หัวข้อ: Re: ความเหงาในคืนจันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 12:52:AM ในความเหงาซ่อนเงาคืนเหว่ว้า หยาดน้ำตาอาบแก้ม ..แย้มกำสรวล!! ปล่อยหัวเราะมาเยาะใจที่เรรวน ดูสาสมคู่ควรมวลอัสสุชล ในความเหงาข่มเศร้าที่เย้าจิต มิมีสิทธิ์เอ่ยพร่ำคำยังไร้ผล เพียงหญิงหนึ่งซึ้งใจไร้ใครยล ต้องนั่งทนความว่างเปล่ารวดร้าวจินต์ ในความเหงาเรื่องเก่าเก่าเฝ้ารุมล้อม กับตรมตรอมย้อมใจให้ถวิน เมื่อความเหงาเศร้าใจไม่คุ้นชิน ก็ต้องกินน้ำตาก่นด่าตัว Design with love" |