|
หัวข้อ: ...ทางแยกที่ไม่อาจเห็นล่วงหน้า... เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 22 พฤศจิกายน 2011, 07:30:PM คำของปราชญ์เสนอไว้ชวนให้คิด ว่าชีวิตเฉกเช่นดั่งถนน ซึ่งมีแยก ยากคาดเดา เงามืดมน จะไปหนใดบ้าง ยังไม่รู้ อุปสรรคมากมายที่รายล้อม ควรจะน้อมพินิจให้จิตสู้ ความผิดพลาดเก็บไว้ใช้เป็นครู- หรือหินปูรองเท้าเพื่อก้าวเดิน อย่าปล่อยให้ความแพ้พ่ายทำลายขวัญ มิฉะนั้น ชีพย่อยยับอับสรรเสริญ กรอบชีวิต..อย่าให้ ใครตีเกิน จะเผชิญวิถีที่ติดตัน อาจหมดแรงเหน็ดเหนื่อยและเมื่อยล้า เป็นธรรมดาบนเวทีการแข่งขัน ขอเพียงไม่เหมือดสลบจบชีวัน กำลังใจไม่อั้น...จะฟื้นคืน แม้พลังถดถอยเหลือต่ำสุด เมื่อมนุษย์ไม่ยอมแพ้แต่ยังฝืน พยุงร่างที่ถูกฮุกให้ลุกยืน แล้วยิ้มรื่นมองข้างหน้าอย่างท้าทาย- ความสำเร็จตามสามารถที่วาดหวัง ย่อมจะยังรออยู่ ณ จุดหมาย อดทนสู้ ด้วยจิตมั่น บ่ยั่นตาย "ฝนสัมฤทธิ์" จะโปรยปราย...อาบดวงมาน กำลังใจในร้อยกรองมอบผองมิตร หวังดวงจิต ผู้ยังทุกข์ จะสุขศานติ์ จบบทนี้ กว่าจะมี...คงอีกนาน ประสบการณ์...ยังน้อยโพด**...โปรดอภัย..ฯ ...ส.เชื้อจันทร์... ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๔ เขียนเสร็จ ตอนเช้า เวลา ๙ นาฬิกา ๔๘ นาที ได้แรงบันดาลใจจากคำคมของนักปราชญ์ในหนังสือ "สรรสาระ(รีดเดอร์ส ไดเจสท์)" ** คำว่า "น้อยโพด" เป็นภาษาอีสาน หมายถึง น้อยมากๆน้อยจริงๆค่อนไปทางน้อยเกิน หัวข้อ: Re: ...ทางแยกที่ไม่อาจเห็นล่วงหน้า... เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 01:39:AM กำลังใจจากไผ ผู้ใดมอบ ฉันจะตอบแทนมันด้วยฝันใฝ่ เมื่อเส้นทางย่างเดินเผชิญไกล แต่จั่งได๋ใจสู้ไปไม่ไหวเกรง พร้อมเชิดหน้าตั้งองศามุมพอเหมาะ จักยิ้มเยาะหัวเราะย้ำคำข่มเหง เราชนะได้ด้วยใจของเราเอง คิดเสียว่าเป็นเพลงบรรเลงเชิญ จะก้าวไปในทางที่ย่างเหยียบ มิขอเปรียบเทียบคำนำสรรเสริญ แม้อีกสิบ อีกร้อยพันฝันก้าวเดิน บ่มีสิ่งยากเกินในความจริง เราเป็นหนึ่งสามัญชนคนปกติ มีบ้างสิความท้อใจให้สุงสิง แต่ในทางโหดร้ายกายแย่งชิง ยังมีที่ให้แอบอิงด้วยจริงใจ สิ้นคนทูนพูนคนชังก็ชั่งเขา เราเป็นเราเรื่องเก่าอย่าหวั่นไหว แค่วันนี้เพียงนี้ที่ก้าวไป ทางข้างอีกยาวไกลใจมั่นคง Design with love" หัวข้อ: Re: ...ทางแยกที่ไม่อาจเห็นล่วงหน้า... เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 07:08:AM กำลังใจจากไผ ผู้ใดมอบ ฉันจะตอบแทนมันด้วยฝันใฝ่ เมื่อเส้นทางย่างเดินเผชิญไกล แต่จั่งได๋ใจสู้ไปไม่ไหวเกรง พร้อมเชิดหน้าตั้งองศามุมพอเหมาะ จักยิ้มเยาะหัวเราะคำย้ำข่มเหง เราชนะได้ด้วยใจของเราเอง คิดเสียงว่าเป็นเพลงบรรเลงเชิญ จะก้าวไปในทางที่ย่างเหยียบ มิขอเปรียบเรียบคำนำสรรเสริญ แม้อีกสิบ อีกร้อยพันฝันก้าวเดิน บ่มีสิ่งยากเกินในความจริง เราเป็นหนึ่งสามัญชนคนปกติ มีบ้างสิความท้อใจให้สุงสิง แต่ในทางโหดร้ายกายแย่งชิง ยังมีที่ให้แอบอิงด้วยจริงใจ สิ้นคนทูนพูนคนชังก็ชั่งเขา เราเป็นเราเรื่องเก่าอย่าหวั่นไหว แค่วันนี้เพียงนี้ที่ก้าวไป ทางข้างอีกยาวไกลใจมั่นคง Design with love" ขอบคุณนะที่แวะมาร่วมวงร่าย เขียนระบายความในใจให้รับรู้ ทุกถ้อยคำงดงามตามอ่านดู เป็นตัวอย่างนักสู้...บนบนแผ่นดิน อันคนเราเข้มแข็งเองจึงเก่งกล้า ปวงเทวาย่อมไม่อาจจะติฉิน เคยระทมตรมอุราจนชาชิน ทั้งดวงจินต์ย่อมเรียนรู้สู้อย่างไร ฯ ...ส.เชื้อจันทร์.... ว่างๆ จะมาตอบเพิ่มเติมนะ หัวข้อ: Re: ...ทางแยกที่ไม่อาจเห็นล่วงหน้า... เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 25 พฤศจิกายน 2011, 05:14:AM กำลังใจในร้อยกรองมอบผองมิตร หวังดวงจิต ผู้ยังทุกข์ จะสุขศานติ์ จบบทนี้ กว่าจะมี...คงอีกนาน ประสบการณ์...ยังน้อยโพด**...โปรดอภัย..ฯ ...ส.เชื้อจันทร์... ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๔ (http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSDwuEWLdNu5lSxNutdIS35fhq_SqcCy09l-58o6ncx752ihhio7w) "Dogwood" กำลังใจ ให้เห็น เช่นหยาดฝน ที่ถั่งท้น สะอาด เช่นหยาดใส หลั่งจากจินต์ สู่ถ้อย ร้อยเป็นนัย หลั่งจากใจ ดั่งสรวง ห่มดวงมาน ค่อยสานสร้อย ร้อยดวง เป็นพวงสลับ กล่อมขานขับ เกี่ยวห้วง เป็นพวงสมาน ร้อยรสจินต์ แด่มิตร แนบชิดนาน ร้อยรสกานท์ หวานฉ่ำ นำรักพา มิตรไร้นาม ส่งใจ ร่วมใฝ่ฝัน เชื่อมสัมพันธ์ ส่งใจ ร่วมใฝ่หา ฝากดวงใจ ให้มีสุข ทุกทิวา ฝากดวงดารา ส่องทาง ยามห่างเดือน (http://www.qzub.com/bar_152.gif) (http://www.qzub.com) แซมค่ะ emo_107 |