|
หัวข้อ: เจ็ดวัน ที่ฉันหนาว เริ่มหัวข้อโดย: คาถาแห่งมนตรา ที่ 21 พฤศจิกายน 2011, 11:39:PM เจ็ดวัน ที่ฉันหนาว อันยามเช้าวันจันทร์ อันหนาวเหน็บ ไม่อาจเก็บความเหงาไว้ในใจฉัน วันอังคารยังหนาวเย็นเช่นวันจันทร์ ความเหงานั้นยังคงคู่อยู่ในใจ ถึงวันพุธหยุดให้รักได้พักร้อน ให้รักนอนก่อนถึงซึ่งวันใหม่ พฤหัสลมพัดแรงแทงหัวใจ แล้วทำไมไม่พัดเหงาให้เบาบาง จนวันศุกร์ไม่สุขใจอย่างใจคิด ยังคงติดความเหงาใจมาไขว้ขวาง แม้แต่เสาร์ความเหงาใจไม่เจือจาง ไม่อาจสร้างความอุ่นไอให้ใจเลย วันอาทิตย์ปิดสัปดาห์ได้มาถึง รักนี้จึงถึงเวลามาเปิดเผย อาจสมหวังหรือพังไปไม่รู้เลย หรือเงียบเฉยอย่างเคยเป็นเช่นวันจันทร์ emo_79 emo_79 emo_79 หัวข้อ: Re: เจ็ดวัน ที่ฉันหนาว เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 22 พฤศจิกายน 2011, 08:24:AM สัตตะฤกษ์เบิกฟ้าตำราอ้าง หนาวเหน็บคว้างร่างกายสลายฝัน เป็นความเหงาเข้ารุมเหมือนสุมควัน ให้โลกันตร์บั่นทอนถอนจิตใจ วันจันทร์หนาวราวเทือกเป็นเยือกน้ำ ที่แข็งย้ำซ้ำอกถึงฟกไหม้ เส้นเลือดตีบบีบแน่นถึงแก่นใน เจ็บเจียนใกล้ไฟเพลิงในเชิงเทียน วันอังคารมานดับหนาวจับจิต เป็นชีวิตทิศร่วงยังห่วงเศียร สัปดลบนโลกวิโยคเวียน ที่โล่งเตียนเปลี่ยนสุขคือทุกข์จินต์ ถึงวันพุธกุดหัวเอาชั่วออก โลหิตซอกแซมพุ่งให้ฟุ้งกลิ่น จึงหนาวเลือดเหือดร่างเมื่อห่างดิน สลดสิ้นสูญสาปในคราบคาว วันพฤหัสบดีชีวีช้ำ นั่งกลืนกล้ำดำหัวจนตัวหนาว เกศาโรยโปรยถ่วงร่วงระนาว มิยืนยาวขาวล้ำเหมือนสำลี วันศุกร์เศร้าเหงาโศกทำโลกเปลี่ยน จนอาเจียนเวียนหัวเหมือนกลัวผี หนาวตับไตไขข้อก็ไม่ดี ซ้ำไม่มีที่พักพำนักกาย วันเสาร์วนหม่นใจใกล้หยุดนิ่ง ความหนาววิ่งสิงในจึงไม่หาย เย็นยะเยือกเลือกยากซากเดียวดาย ลำบากคล้ายวายปราณในม่านตรม วันอาทิตย์ริดรอนร่างอ่อนน่วม หัวใจอ่วมท่วมทุกข์ยุคขื่นขม หนาวเสียบคอจ่อหาพยายม หมดอารมณ์ปมเหงาเล่าเป็นกลอน (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ |