|
หัวข้อ: ~*ในความเป็นจริง*~ เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 20 พฤศจิกายน 2011, 11:45:AM (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/q034118.jpg) (http://3.bp.blogspot.com/-zzcLgZnEKR4/Tb1CTjNHZkI/AAAAAAAAEeQ/v-UMMyxzZds/s400/1gsdg0.gif) เมื่อเข้าใจสัจจธรรมนำชีวิต ในดวงจิตทุกข์ท้อก็สุขี รู้เท่าทันปล่อยวางได้บางที ก็พอมีสุขได้ในบางวัน หากยามใดใจท้อเกินก่อร่าง ก็มีบ้างคร่ำครวญชวนอาสัญ ดั่งผ่อนคลายหายช้ำด้วยรำพัน ที่อัดอั้นกั้นไว้แต่ในทรวง จากทั้งเป็นเห็นใดให้เจ็บลึก และรู้สึกทุกครั้งยังเจ็บหน่วง บาดแผลไร้ตะเข็บเย็บใจดวง แต่ใหญ่หลวงรอยแนวเรียงแถวเป็น มิอาจบอกออกให้ใครรู้แจ้ง กายแสดงแจ่มใสใครมองเห็น แต่ข้างในใจสิที่ยากเย็น แสนลำเค็ญกลบเกลื่อนว่าเหมือนเดิม ใจยังคงแจ่มใสไร้ความหม่น ยังเป็นคนเข้มแข็งไร้แรงเสริม กำลังใจไม่พร่องต้องใส่เติม กำลังเพิ่มหัวใจให้เต็มพูน หากว่าฉันสิ้นใจในวันนี้ คือวจีเพ้อฉันวันสิ้นสูญ หากฉันเป็นเพชรดีที่สมบูรณ์ ใช่กองมูลไยถึงจึงถูกทิ้ง emo_64 "กานต์ฑิตา" ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔ (http://www.bloggang.com/data/praewkwun/picture/1226405114.gif) |