|
หัวข้อ: สำเนียง เวียงพิงค์ เริ่มหัวข้อโดย: เฮยอิง ที่ 19 พฤศจิกายน 2011, 04:49:PM หมอกหนาวถมห่มคลุมทุกมุมทิศ สืบชีวิตจิตวิญญาณที่ขานไข เหนือสู่แคว้นแดนดินท้องถิ่นไทย หอมกลิ่นไอคล้ายสถานวิมานนคร อบอวลเคล้าเย้ายวนทุกส่วนสัด กลิ่นระบัดกวัดไกวในเกสร ดอกเมืองหนาวพราวกลิ่นเย้าเคล้าภมร ก่ายเกี่ยวซ้อนชอนไชในเวียงพิงค์ ส่งสำเนียงเสียงดนตรีที่คละเคล้า ช่างหยอกเย้ายวนใจในทุกสิ่ง ดูอ่อนหวานอ่อนไหวให้ประวิง อยากจมสิงเสพอยู่มิรู้คลาย. . . หัวข้อ: Re: สำเนียง เวียงพิงค์ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 พฤศจิกายน 2011, 09:36:PM ครวญคร่ำ...สำเนียง เวียงพิงค์ น้ำไหลตก วกวน ล้นตลิ่ง สู่ลำปิง ทิ้งตน ท่วมท้นฝาย พัดพาซาก กากหิน ปนดินทราย เข้าทลาย บ้าน.จวน สวนพังภิน หลากแรงเชี่ยว เกรี้ยวกราด จนขาดจิต หลายชีวิต ปลิดปลง ลงดับดิ้น ผลหมาก รากไม้ ไหลล่องริน ข้าวจะกำ น้ำจะกิน สิ้นสูญไป นั่งคุกเข่า เว้าวอน ขอพรฟ้า โปรดเมตตา สักหน ตั้งต้นใหม่ กราบพ่อขุนฯ หนุนนำ กำลังใจ สุขสดใส ไกลลับ ย้อนกลับคืน emo_126 รพีกาญจน์ 59 |