ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

          สายรุ้ง  ทอถัก  ปักผืนรุ้ง
            แถบคุ้ง  พุ่งฉาบ  ทาบเวหน
            งามใด  ไหนอื่น  ดื่นอำพน
            มิดล  มิเด่น  เช่นรุ้งงาม
               
          รุ้งโก่ง  โค้งกาย  จรดปลายฟ้า
            ปานว่า  บรรจบ  ภพทั้งสาม
            รุ้งมา  ชั่วครู่  อยู่ชั่วยาม
            อวดความ  เพริศแพร้ว  แล้วก็จร
               
          รุ้งเปล่ง  รังสี  อันลี้ลับ
            ราวกับ  กลิ่นกาย  สายสมร
            เรียกความ  ปฏิพัทธ์  ก่อนตัดรอน
            ชวนให้  อาวรณ์  ตอนห่างไกล
               
          รุ้งจ๋า  เมื่อใด  จักให้เห็น
            หลบเร้น  แฝงตน  อยู่หนไหน
            ฉันรอ  รุ้งทอง  มาคล้องใจ
            ดั่งใคร  คนนั้น  เคยสัญญา
               
          รุ้งจาง  ร้างหาย  หลังสายฝน
            เหมือนคน  ซึ่งฉัน  หมั่นตามหา
            เธอชื่อ  “รุ้งทอง”  ผ่องโสภา
            ภรรยา  ฉันนี้  ที่หายไป