ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เมื่อยามรักมักชื่นรื่นสมหวัง
ในภวังรังรักแสนสดใส
แม้หนทางขวางรักชักยาวไกล
ยังสู้ไหวใจสองปรองดองกัน

แต่กับผมขมเศร้าเคล้ายามรัก
เพราะเหนื่อยนักนึกรักยักไม่หัน
แอบรักเขาเราเศร้าเจ้าจาบัน
ฉันรู้ทันความจริงสิ่งที่เจอ

ถึงยังทุกข์คลุกเคล้าเราไม่สน
ต้องอับจนหนทางบ้างก็เผลอ
เราไม่สนคนเขาไม่เอาเธอ
ยังละเมอเพ้อไปใจเลื่อนลอย

หากแต่ด้วยเวลาพาความทุกข์
พบความสุขปลุกฉันให้ใช้สอย
จึงได้พบสบจริงสิ่งรอคอย
ต้องทยอยถอยรักจากเธอมา

มาวันนี้ไม่มีที่จะรัก
ขอหยุดพักซักที่ที่ตามหา
พบความสุขอยู่คู่ตัวทั่วเวลา
เหมือนเป็นยาพาใจให้มั่นคง

การรักใคร ให้ใจ เขาไปหมด
ผลปรากฎ เราซด แต่น้ำแห้ว
มอบทั้งรัก ทั้งใจ ให้เขาแล้ว
ไร้วี่แวว ตอบกลับ รับรักกัน

ไม่มีเหลือ เผื่อใจ ให้ใครอีก
จึงต้องหลบ เลี่ยงหลีก ปลีกตัวฉัน
หลบมาเลีย แผลใจ ทุกคืนวัน
นอนหวาดหวั่น เข้าขั้น หวั่นฤทัย

ถอยออกมา ตั้งหลัก พักอีกครั้ง
ใจจดจ่อ รอความหวัง ในครั้งใหม่
ช่วยลูกด้วย ช่วยให้ หายป่วยใจ
จะขอทดลองใหม่ ดูอีกที

พันทอง

http://www.youtube.com/watch?v=Dj4tRiWXB5g#noexternalembed&feature=player_detailpage (http://www.youtube.com/watch?v=Dj4tRiWXB5g#noexternalembed&feature=player_detailpage)

(http://www.qzub.com/bar_151.gif) (http://www.qzub.com)


อาจบางที  ในเมือง  กว้างใหญ่                               
ที่ห่างไกล  มองไป  ให้สับสน
มองละลาน   คราคร่ำ  จำนวนชน                             
แต่กับคน  ที่รัก   ไม่ยักมี

หมอกและควัน  ช่วยกัน  พรางตา                             
แต่เวลา  วางใจ  ไม่อาจหนี
รุกและเร้า  เร่งเรา  ทุกนาที                                     
ให้หันรี  หันข้าง  อย่างเดียวดาย

มีขอบรั้ว  ขอบกำแพง  สร้างมา                               
แต่ชีวิต  ลิขิตฟ้า   หาสร้างง่าย       
สิ่งปลูกก่อ  ต่อเร็ว  เกินบรรยาย                               
สิ่งน่าอาย  ใจท้อ  ไม่ต่อเติม

ตึกระฟ้า  คอยบัง   เราอยู่                                       
ขอเพียงใจ  กล้าสู้  รู้เหตุเสริม
หัวใจแน่  จริงแท้  แววตาเดิม                                 
แม้ตึกเพิ่ม  ไม่อาจขัง  พลังใจ           


                                                        emo_89