|
หัวข้อ: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 06 พฤศจิกายน 2011, 04:43:PM (http://img.zuzaa.com/image.php?id=8F9A_4EB6542B&jpg) ดอกไม้พเนจร .................... เธอถูกคนใจทรามหยามชีวิต จนสูญเสียจริตไม่คิดฝัน พเนจร ร่อนเร่ไปวันวัน ปล่อยทิ้งขว้างความฝันร้อยพันทาง เหมือนเรื่องไร้สาระข้างกระจก เนื้อตัวสกปรกเกินยกอ้าง แสงแดดสาดความหวังกำลังจาง คงเงียบเหงาอ้างว้างอย่างคุ้นเคย ไม่มีเอกสารใดในอาชีพ มีแต่ความเร่งรีบงีบผันเผย ขายบริการทางเพศเศษละเลย ซึมซาบคราบระเหยเอ่ยชีวิต! เธอคงถูกละทิ้งชิงชังเศร้า หนักหน่วงเกินบรรเทาเข้าเบือนบิด ในโลกไร้นิยาม เพียงหนามพิษ เธอปะติดปะต่อล้อชีวา ฝันของเธอคงเศร้าและเหงาลึก เกินกว่าจะรู้สึกรู้สา แนบกายนอนนิ่งรับ เธอหลับตา เมื่อดอกไม้ไร้เดียงสาเปื้อนราคิน! ………………….. ๐๖/๑๑/๕๔ emo_62 ภาพจาก learners.in.th หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 06 พฤศจิกายน 2011, 05:52:PM (http://www.qzub.com/bar_017.gif) (http://www.qzub.com) ๐ เธอหลับตาปลงตกกอดอกคว้าง ในท่ามกลางแสงผุดมิหยุดสิ้น ปกปิดร่างพรางตัวกลัวจมดิน ซ่อนแม้กลิ่นไอหวัง..ทั้งน้ำตา ๐ พเนจรร่อนเร่ระเหหน จุดหมายหม่นหมองมานเกินควานหา แห่งหนใดไหนเล่า..เจ้าบุษบา ที่ชีวา..เจ้าจะตื่น..จากคืนกลัว ๐ กลีบดอกใบไกวโบกล้อโลกเล่น ดอกไม้เด่นดอมชื่น..คืนสลัว เพียงมายาราตรีสีมัวมัว ก็ปลิดขั้วกลีบคว้าง..ร่างหลุดลอย ๐ ท่องเที่ยวไปในฝัน..อันเหงาลึก ที่เธอนึกถึงฉากหากเอื้อมสอย เผื่อบรรเทาเบาบางหว่างรอคอย ก็จงร้อยฝันเถิด..เผื่อเพลิดเพลิน ๐ หวังมินานโลกใหม่..อีกไม่ช้า จะเวียนมากล่อมขวัญ..สรรเสริญ พาดอกไม้ใบบาง..นำทางเดิน ฝ่าเผชิญ..หมอกควัน..อันลวงใจ... ๐ ๐ ..แม้นหลับตากอดอกปลงตกภาพ ก็ยังฉาบคราบเศร้า..ปลุกเร้าไหว มันสะเทือนสะท้าน..ถึงด้านใน เกินอาลัย..จำหลบ..พบความจริง!.. (http://www.qzub.com/bar_017.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: JesteR Cry ที่ 07 พฤศจิกายน 2011, 07:48:AM คิดว่าเธอ ทำตัว ของเธอเอง
เลือกละเลง อยู่ใน เส้นทางนั้น ฝันของเธอ จึงต้อง ดับกลางคัน เพราะเธอนั้น ไม่คิด จะรักดี ถ้ารักดี เธอคง ไม่ขายตัว คงไม่มั่ว อยู่ใน เรื่องเหล่านี้ ทางของฝัน มีให้เลือก ทุกชีวี จะทำดี หรือทำเลว แล้วแต่เอย emo_68 emo_68 หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: m1 ที่ 07 พฤศจิกายน 2011, 02:19:PM กรรมอันได พาให้ เธอหลงผิด
ประทุษร้าย ชีวิต ได้เพียงนี้ หรือกรรมดำ ผู้นำ จรวิถี ย่ำราตรี ชีวิต ฟ้าปิดดาว ชีวิตต้อง ดำเนิน เดินต่อไป ทุกข์สุขไซร์ เวียนไป เพียงชั่วคราว อดทนไป ไม่ช้า ฟ้าเปิดดาว เดี๋ยวก็เช้า รอรับ แสงแห่งตะวัน ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน วนมาเปลี่ยน ดุจจุดเทียน ชีวิต สว่างไสว สวรรค์ จงพ้นภัย เป็นดอกไม้ ในแจกัน มีคืนวัน ที่อบอุ่น หนุนตักนอน หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 07 พฤศจิกายน 2011, 08:34:PM โอ้ดอกไม้กลีบจาง เขาเด็ดวางตรงหน้า เพิ่งจะชื่นดวงตา ทรายก็มาแปดเปื้อน ยังไม่ทันบานสุด ขั้วก็หลุดกลีบเกลื่อน ยุคสมัยใจเฟือน เบือนหน้าหลบลบล้าง emo_30 หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: joe louis ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 01:19:AM ขอบคุณกลอนดีๆ ทุกอันครับ emo_111
sbo (http://www.sbo365-thai.com) หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 10:02:AM เจ้าดอกไม้บานเบ่งเต่งตูมดอก ข้าช้ำชอกกลอกกล้ำซ้ำอาสัญ เพียงเจ้าร่วงควงปลิ้วลิ้วลมพลัน ชีวีสั้นพลันร่วงพวงมาลี เจ้าดอกไม้ใกล้มือคนถือคว้า อยู่เพียงหล้าเชยชมเปรยสดสี เจ้าร่วงโรยโปรยความสาวไปที มนุษย์นี้ที่เชยชมดมดอมลา emo_82 หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 10:23:AM ......จาก..ช่ออ่อน...อัศจรรย์ปันให้โลก ...สู่วิโยคแห่งชะตา..พาอดสู ...เหลือนิยามเคยงามช่วง..พวงพบู ...คือเรณู....เกสรกลั่นสุคัณธา หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 10:42:AM แม้กลีบบาง.....คว้างหล่น.....ยังทนสู้
พลิ้วละออง.....เรณู.....สู่ราวป่า เพื่อแพร่เพิ่ม......พันธ์พวง.....ดวงผกา อีกมิช้า.....ช่ออ่อน....จะย้อนคืน.... ...................../ดรีม หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 11:07:AM พวงพบู...ดูงาม...ยามครามฟ้า
ช่อผกา...มาลา...น่าดาษดื่น กลิ่นรัญจวน...ทวนลม...พรมพริ้วชื่น แม้เป็นหมื่น...ดอกไม้...ใคร่เด็ดดม หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 11:13:AM โอ้ดอกไม้กลีบจาง เขาเด็ดวางตรงหน้า เพิ่งจะชื่นดวงตา ทรายก็มาแปดเปื้อน ยังไม่ทันบานสุด ขั้วก็หลุดกลีบเกลื่อน ยุคสมัยใจเฟือน เบือนหน้าหลบลบล้าง emo_30 (http://www.qzub.com/bar_043.gif) (http://www.qzub.com) สายลมพรมพริ้ว ดอกปลิ้วลิ้วคว้าง ลงเกลื่อนเบือนทาง ให้หมางพรางคอย ลมลงตรงเฉียบ ยะเยีอบเทียบสอย ดอกไม้ใคร่ลอย อ้ออ้อยคล้อยดิน ลงมาลาต้น ใคร่สนหม่นผิน พูดพร่าอาจิณ ลงถิ่นดินทราย จากขั้วตัวกิ่ง หล่นทิ้งเรียงสาย ถนนเรียงราย ก็พรายดอกดิน ขออณุญาตแต่งกลอนอ้ออ้อนคุณเพรางาย หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 11:15:AM บนถนน คนเศร้า เคล้าชีวิต พรหมลิขิต เส้นสาย ไม่อาจฝีน ในสังคม โทรมซับ สุดจับยืน เสียงสะอื้น ในทรวงใครล่วงรู้ มองเพียงภาพ ฉาบเงา ที่คราวผ่าน เห็นไหมม่าน เวลา คราอดสู เมื่อท้องหิว โหยหา น้ำตาพรู เธอคือผู้ อาภัพ ใครจับวาง เพื่อปากท้อง พ่อแม่ ใครแลเห็น ความจำเป็นบีบให้ คล้ายขัดขวาง ให้รับบท ดอกไม้ ไร้เส้นทาง พเนจร หม่นหมาง "ประทังชีวี" "สุนันยา" หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 11:25:AM ในลมรอน.....เรียวใบ.....เริ่มไหวหวั่น กิ่งก้านพลัน.....ระทวย.....ด้วยแรงหลอน มาลีน้อย......ร่อนเร่.....พเนจร รอแสงอ่อน.....อาบแต้ม.....จึงแย้มบาน ..........................//ดรีม http://www.youtube.com/watch?v=zRrw8I2qrdM#noexternalembed (http://www.youtube.com/watch?v=zRrw8I2qrdM#noexternalembed) หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 11:32:AM เจ้าโกสุม.....ลุ่มงาม..... ท่ามสวยเต่ง
รีบอวดเร่ง.... เบ่งโฉม..... ประโลมสาน ช่างงามชื่น .......รื่นบุหงัน.... พลันวันวาน สวยดังปาน... มารศรี.... ที่แท้จริง หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: ♥หทัยกาญจน์♥ ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 09:12:PM (http://img.zuzaa.com/image.php?id=8F9A_4EB6542B&jpg) (http://www.qzub.com/bar_176.gif) (http://www.qzub.com) ดอกไม้ ร่อนเร่ พเนจรร่อนเร่ระเหหก สกปรกเปรอะเปื้อนเลื่อนขื่นขม เจ้าเคยสวยรวยรื่นชื่นชายชม มานอนนิ่งยิ่งซมจมน้ำตา เจ้าเคยออกดอกเหลิงเริงระบำ ไปเที่ยวเล่น เต้นรำ ระส่ำบ้า เคยเฉิดฉาย ส่ายแสง ส่องแยงตา เจ้าคือช่อ ดอกไม้ป่า มาเริงเมือง ลุกขึ้นสิ ผลิบาน ตระการกรุง ที่เจ้าหมาย คล้ายมุ่ง ฟุ้งฝันเฟื่อง มาหาเงิน เพลินทำ จำขุ่นเคือง พ่อแม่เจ้า เล่าเรื่อง เปลือง...น้ำตา หทัยกาญจน์ ๑๓ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔ (http://www.qzub.com/bar_176.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: เฮยอิง ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 09:43:PM ลมชีวิตปลิดขวางทางสัญจร พัดดอกอ่อนอรชร. .ลอยคว้าง ใสระเรื่อเหลือเพียงเยื่อใยบางบาง ระยะทางชีวิต. .ลิขิตโดยใคร ดอกไม้บริสุทธิ์ช่างผุดผาด น้ำหวานหยาดหยดรินกลับสิ้นไร้ ลมกระทำช้ำกระชากดุจลากใจ เจ้าแกว่งไกวดุจดอกไม้พเนจร ร่วงรินแล้วลงลู่สู่ห้วงชีวิต เสียจริตความผิดพลาดมิอาจสอน คงเหลือไว้ในน้ำเสียงเพียงตะกอน ร่างโรยอ่อนลิ่วลู่ลงสู่ดิน. . . เถิดนะเจ้าดอกไม้ในราตรี หากแสงสีที่สดใสยังไม่สิ้น ผิวเจ้าเลอะเปลอะปนเพียงมลทิน หากแต่กลิ่นยังคงเด่นเช่นไม้งาม หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: rit sriduang ที่ 13 พฤศจิกายน 2011, 10:09:PM สวัสดีครับ คุณทา มะดำ
มีงานเขียนที่อารมณ์คล้ายๆกัน ขอร่วมแจมด้วย งานปี ๕๑ ฝัน หนาวสะท้านกว่าวานซืนหรือคืนไหน คืนนี้ไฟส่องสลัวดูมัวหม่น ในซอกสุดอุดอู้ร้างผู้คน ชีพหนึ่งหล่นกลางทะเลแห่งเวลา อยากกลับหาแม่พ่อเพื่อขอโทษ หรือแม่โกรธไม่ถามไม่ตามหา ซุกกายนอนค่อนคืนชื้นน้ำตา ไร้ผืนผ้ากันลมเคยห่มนอน หนาวจนสั่นไส้กิ่วหิวจนหลับ ฝันว่ากลับบ้านอุ่นได้หนุนหมอน ในอ้อมกอดปลอดภัยแม่ให้พร ฝันเลยย้อนคืนไปเมื่อวัยเยาว์ แม่ชราร่างกายดูผ่ายผอม ลูกผู้พร้อมรับบาปมากราบเท้า กอดกระชับรับขวัญลูกสั่นเทา น้ำตาเคล้าคลอคลอ..แม่รอคอย สุขชั่วยาม..ความจริงยิ่งท้อแท้ ไม่เคยเห็นหน้าแม่ตั้งแต่น้อย หลับตาคว้ากลัวสุดฝันหลุดลอย จะไม่ปล่อยฝันลับไปกับเงา ลมราตรีดึกสงัดยังพัดโบก คืนนี้โลกเย็นเฉียบดูเงียบ เหงา ลมชีวิตแผ่วจางและบางเบา ฝันของเจ้ามืดสนิท…อนิจจา ๑ มีนาคม ๒๕๕๑ หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 14 พฤศจิกายน 2011, 02:52:AM (http://img.zuzaa.com/image.php?id=8F9A_4EB6542B&jpg) (http://www.qzub.com/bar_043.gif) เพียงเห็นภาพทราบไงว่าใครเขา ต้องตรมเศร้าจากวิถีที่ตัดสิน เขาบอกเองละเลงเรื่องเฟื่องชีวิน หรือในจินต์คิดเหมาว่าเขาเป็น อ่านอาชีพของคนจากบนภาพ เป็นตราบาปทาบไว้ให้ใครเห็น อาจชี้วัดชัดแจ้งแต่งประเด็น แตกซ่านเซ็นเช่นจิตมุ่งคิดปอง อาจเห็นได้ทางอื่นเป็นหมื่นแสน ความยากแค้นแล่นส่งเธอคงหมอง ใช่สตรีมีไว้เพื่อใครลอง ไว้สนองอารมณ์ชายชมเชย หรือชายใดใครเห็นเพียงเช่นนี้ กามวิถีมีมากจนอยากเผย ตีความหมายคล้ายหยามลวนลามเลย เธอไม่เคยคิดอื่นเพื่อฟื้นจน อย่าตีค่ามาลีมากมีนั้น เพียงเสพสันต์สุขสมคลายตรมหม่น เก็บมาลีดาษดื่นชื่นกมล พร้อมธูปเทียนเวียนบนคนกราบกราน มองสตรีด้วยหมายคลายหยามเหยียด ความทุกข์เสียดเครียดแทรกแยกสมาน ทุกผู้คนล้นมีที่ประมาณ ..ขายบริการ..เท่านี้..สตรีคิด ? "บ้านริมโขง" emo_111 (http://www.qzub.com/bar_176.gif) หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: ♥หทัยกาญจน์♥ ที่ 14 พฤศจิกายน 2011, 08:01:PM (http://img.zuzaa.com/image.php?id=8F9A_4EB6542B&jpg) (http://www.qzub.com/bar_176.gif) (http://www.qzub.com) ดอกไม้พเนจร...กลอนร่อนเร่ ดอกไม้พเนจร...กลอนร่อนเร่ ชายยิ้มล้วน ซวนเซ..เห่กล่อมจิต หญิงด่าทอ ต่อภาพ อาบยาพิษ ดั่งมีมนต์ อมฤต สิทธิ์...ของใคร? มาจาบจ้วง ล่วงคำ นำตัดสิน ประหัตประหาร ชีวิน ยินว่า...ใช่ มาหยามเกียรติ เหยียด,หมิ่น แถบสิ้นใจ ดั่งเปลวเพลิง เหลิงไฟ นอนหลงกล ข้าขอโทษ โปรดอภัย นัยคำหมาย ป้ายสาดสี มีร้าย คล้ายฉงน มาฉุดคิด ชีวิต จิตหนึ่งคน อย่าตีตรา ตีตน จน...คือใคร? อาจคือใคร ใครก็ได้ ในโลกหล้า อยู่ใต้พื้น พสุธา ถิ่นอาศัย ขายแรงงาน ลานเมือง เรืองบ้านไพร หรือหากิน ดิ้นไป ใช่ต้องทำ นางคงเหนื่อย เมื่อยล้า มาหยุดพัก จนชะงัก ชะงัน วันตกต่ำ ร่างซูบซีด รีดผอม ตรอมตัวดำ ผิวกร้านคล้ำ คร่ำครึ ตรึกหากิน คงเลี้ยงลูก ปลูกรัก ฝักเติบใหญ่ แม่ดอกไม้ มวลงาม ท่ามซอกหิน ดั่งวิหค ระหกเหิน เพลินโบยบิน คาบอาหาร ดานดิ้น จินต์เพื่อ....ลูก หทัยกาญจน์ ๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔ emo_126 (http://www.qzub.com/bar_176.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: "...ดอกไม้พเนจร..." เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 14 พฤศจิกายน 2011, 11:55:PM หนุนขอนนอนไหน เพียงได้พัก ก็สุขยิ่งนักสำหรับฉัน แค่เสี้ยวหลังคาชายคานั้น ของเธอแบ่งปัน มิหันลา ดูสิ..นภพร่าง ฟ้ากว้างก็กว้าง มิกว้างกว่า น้ำใจของเธอผู้หลั่งมา หล่อเลี้ยงชีวา มาปลอบโยน- ฉัน...ดอกไม้พเนจร แรมรอนพลัดถิ่นจากดินโพ้น บางคราปร่าเพรื่อเหงื่อไคลโคลน ขอบคุณเธอผู้ปลอบโยนไปแสนนาน เธอ...ผู้มีสิทธิ์ การคิดฝัน เชิญอาบตะวันที่ฉายฉาน อย่าใช้ชีพอยู่อย่างผู้พาล ที่มีแต่การพร่าผลาญตน นะ...ความหวังดีจากฉัน ขอกำนัลสู่เธอทุกหน จะหล้าฟ้าไหนธราดล ดวงกมลเธอจงไร้โศกเยือน |