|
หัวข้อ: ทางที่อ้างว้าง เริ่มหัวข้อโดย: ช่วงนี้ไม่ว่าง ที่ 06 พฤศจิกายน 2011, 08:37:AM (http://www.picza.net/img.php?p=vPlIxFlOxx) (http://www.picza.net/show.php?id=vPlIxFlOxx) (http://www.picza.net) บนถนนสายนี้ที่แสนเปลี่ยว ปล่อยหัวใจโดเดี่ยวไปกับฝัน ยากจะมองหาใครห่วงใยกัน สุดทางนั้นคือที่ว่างอ้างว้างกาย บนถนนสายนี้ที่แสนเปลี่ยว เส้นทางตรง,คดเคี้ยวสู่จุดหมาย รู้ที่สุดปลายทางแค่วางวาย จวบสุดท้ายชีวิตสิทธิ์ก้าวเดิน บนถนนสายนี้ที่แสนเปลี่ยว คิดคนเหลียวเอาใจให้ห่างเหิน หรือต่างคนต่างถนนหนทางเผชิญ จึงต่างคนต่างดำเนินเกินคู่กัน บนถนนสายนี้ที่แสนเปลี่ยว มีเส้นทางลดเลี้ยวจริงกับฝัน เป็นเส้นทางวิถีแห่งชีวัน ต่างมุ่งมั่นสู่จุดหมาย ณ ปลายทาง http://www.picza.net/show.php?id=vPlIxFlOxx (http://www.picza.net/show.php?id=vPlIxFlOxx) หัวข้อ: Re: ทางที่อ้างว้าง เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 06 พฤศจิกายน 2011, 10:42:AM บนถนนหนทางใหม่ใครว่าเปลี่ยว ฉันยังเหลียวแลดูอยู่ไม่ห่าง มีผู้คนมากมายตามรายทาง รอที่ว่างที่เสริมเติมไม่พอ บนถนนหนทางใหม่ใครว่าเปลี่ยว อาจโดดเดี่ยวบางครั้งฟังเถิดหนอ ถึงจุดหมายปลายที่มีคนรอ จะไปต่อหรือจะหยุดสุดที่เธอ บนถนนหนทางใหม่ใครว่าเปลี่ยว ถึงคดเคี้ยวมีที่ทางว่างเสมอ ถ้าอยากพบสบตาใครคงได้เจอ เชิญสิเกลอนั่งข้างข้างอย่าห่างกัน บนถนนหนทางใหม่ใครว่าเปลี่ยว มีที่เที่ยวมากมายตั้งหลายฝัน หลับตาลงให้สนิทปิดชีวัน คือสวรรค์ปลายทางใหม่...หัวใจเรา หัวข้อ: Re: ทางที่อ้างว้าง เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 06 พฤศจิกายน 2011, 11:16:AM ช่างเดียวดายอาดูรสูญเปล่าเปลี่ยว ทางลดเลี้ยวเคี้ยวคดจรดสาย ความเหนื่อนล้าพร่าทุกข์มิสุขคลาย ช่างวางวายหมายสุขทุกข์อาจิณ ทางไปตรงดงป่าพนาลึก ใจคิดตรึงนึกตรองหมองไปสิ้น แลดูท้องนภาพร่าบนดิน แลเมฆินลอยเลื่อนเกลื่อนทางจร (http://www.qzub.com/bar_043.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: ทางที่อ้างว้าง เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 06 พฤศจิกายน 2011, 02:29:PM หนทางเปลี่ยวอ้างว้างอยู่ข้างหน้า ถ้าหากว่าล้านักให้พักก่อน อาจรู้สึกเหงาบ้างในบางตอน หายเหนื่อยอ่อนสักหน่อยแล้ค่อยไป ชีวิตเราก้าวข้ามทุกความฝัน ทั้งที่หวั่นถึงจุดหยุดที่ไหน หนทางสู่ความหวังยังอีกไกล อยู่ที่ใจเธอนั้นต้องมั่นคง --ณัชชา-- (http://www.qzub.com/bar_084.gif) หัวข้อ: Re: ทางที่อ้างว้าง เริ่มหัวข้อโดย: sitang ที่ 06 พฤศจิกายน 2011, 03:25:PM เพราะใจท้อเหนื่อยแล้วแก้วใจเอ๋ย ไฉนเลยความคิดติดลุ่มหลง วาดหวังไว้ใจหายมิคืนคง สิ้นเศษส่งบาปกรรมนำชีวา อนิจจาถ้าฉันรู้ตัวก่อน คงมิร้อนทุกข์ภัยในวาสนา ก้าวพลาดผิดพลั้งยังฝังตา จึงต้องบ่นพร่ำทำกวี สิตางศุ์ ๐๖๑๑๒๕๕๔ |