|
หัวข้อ: สมองว่างเปล่า....ราวไร้ฝัน เริ่มหัวข้อโดย: ♥หทัยกาญจน์♥ ที่ 04 พฤศจิกายน 2011, 06:30:PM สมองว่างเปล่า....ราวไร้ฝัน สมองว่างเปล่า....ราวไร้ฝัน ไม่มีเธอ-ฉัน...มันขื่นขม เขียนกลอนกลไป...ไร้อารมณ์ หมดสิ้นคำคม....จมน้ำตา อ้างว้างเคว้งคว้าง...ร้างจุดหมาย เหมือนเป็นแล้วตาย...คล้ายหมดค่า รักหมดเยื่อใย...ไม่หวนมา ฉันมาเพื่อลา...แล้วจะไป อาจจะมองว่า...ไร้สาระ มีคนชนะ..เป็นพระได้ ฉันเป็นนางมาร...ผลาญแพ้ใจ ขอลาลับไกล...ใช่มา “ลา” อิจฉาริษยา....นินทากัน แสนจะตื้นตัน...มั่นคำด่า ขอบคุณนะคะ...ที่กรุณา ยังมีเวลา...มา...นึกถึงกัน เธอจงพินิจ..คิดให้ถ้วน เขียนกลอนกลล้วน...ควรสร้างสรรค์ ใช้ทางที่ผิด...คิดประชัน มาคุยโวนั้น..มันไม่ควร emo_79 หทัยกาญจน์ emo_126 emo_126 emo_126 |