ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เมื่อความรักมันยากจะเรียกกลับคืน                  เธอก็ควรจะรีบตื่น ให้พ้นจากฝันร้าย
ป่วยกับการไปเพ้อระทม อยู่ในความงมงาย     ยิ่งเอื้อมคว้า ยิ่งลอยหาย สุดท้ายจะไม่ได้อะไรกลับมา

เชื่อในตัวเองให้มั่นไว้                                    อีกหลายคนที่เธอมองข้ามไป หัวใจเธอยังมีค่า
ท้องฟ้านั้นสวยใส...เกินกว่าจะหลงลืมมนไป ด้วยการรินน้ำตา     และความสุขที่เคยฝันหา...ยังมีให้เธอไขว่คว้าอีกมากมาย

อย่าหยุดตัวเองอยู่แค่นี้                                   เข้มแข็งเสียที เธอจะได้พ้นจากฝันร้าย
อย่าอยู่อย่างทุกข์ระทม อย่าจ่อมจมอยู่ในความงมงาย          แล้วร้อยพันปัญหาจะจางหาย....
            ..................ขอเพียงศรัทธา และเชื่อใน...หัวใจตัวเอง....................