ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ภูเอ๋ยภูผาสูงใหญ่ยักษ์
มีหน้าตักเริ่มตั้งแต่ขั้วโลกเหนือ
ไปสุดใกล้ขั้วโลกใต้ตรงบ่อเกลือ
นั่นคือสิ่งที่หลงเหลือให้ผ่านไป

ความสูงนั้นแม้แต่ฟ้าก็ปิดมิด
พระอาทิตย์ก้าวข้ามผ่านแทบไม่ไหว
พวกบินได้ต่างก็พากันถอดใจ
ต้องกลับไปประจำที่อยู่ที่เดิม

แต่บางตัวไม่ลดละไม่ยอมแพ้
มุ่งแน่วแน่ด้วยแรงใจที่ฮึกเหิม
พร้อมความคิดที่เจ้าเล่ห์ค่อยต่อเติ่ม
ให้ริเริ่มเราะบ่อเกลือแล้วผ่านไป

แต่กระนั้นกลางภูผามีทางลับ
ถูกซ้อนทับด้วยป่าเห็ดสีสดใส
ถ้าผ่านได้จะเจอเจ้าปีศาจไฟ
ถูกแช่ไว้ด้วยเวทย์มนต์ตลอดกาล

ผ่านมาได้จะเจอกับปากทางเข้า
มีป้ายเก่าปักเรื่องเล่าที่ก่าวขาล
เล่าถึงเรื่องการต่อสู้ที่เนินนาน
และหนทางที่จะผ่านอย่างปลอดภัย

เมื่อก้าวแรกได้เหยียบย่ำพื้นภูผา
กายกลับล้าเหมือนกับว่าโดนคุณไสย
แม้จะเคยฝึกจิตตานามัย
กมลชัยก็อ่อนแอพ่ายแพ้ลง

น้อยคนนักที่จะเฉยไม่รู้สึก
เดินฟันฝ่าเข้าส่วนลึกอย่างมั่นคง
เหมือนกับว่าเรื่องพวกนี้มันขี้ผง
และเดินตรงจนหายวับในหมอกควัน

พอไปถึงช่วงตรงกลางมีบ่อน้ำ
ช่วยยันค้ำความกระหายคลายปลอบขวัญ
เมื่อกินแล้วจะอยู่ยงคงกระพันธ์
มันคือฝันที่ต้องการของทุกตน

เสียอย่างเดียวถ้าร่างกายโดนกับแสง
จะสิ้นแรงกลายเป็นหินอย่างทุกข์ทน
มีสิ่งเดียวที่จะแก้คือน้ำฝน
ถ้ามันหล่นโดนเมื่อไหร่ก็กลับคืน

ฦๅฤๅ