พิมพ์หน้านี้ - ๐๐ฤาค่าไม่มี๐๐

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนน้อยใจ+กลอนขอโทษ => ข้อความที่เริ่มโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 18 ตุลาคม 2011, 07:46:PM



หัวข้อ: ๐๐ฤาค่าไม่มี๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 18 ตุลาคม 2011, 07:46:PM

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/1190866731.jpg)

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/33-1.gif)

ความในใจได้บอกออกให้รู้
เธอคงอยู่คู่ฝันฉันมุ่งหมาย
ให้เป็นหนึ่งซึ่งสิทธิ์แนบชิดกาย
ตราบวันวายตายพรากไปจากกัน

เธออาจเห็นเป็นเรื่องเฟื่องความคิด
แต่สักนิดคิดไหมจากใจนั่น
แม้เวลาคล้อยเคลื่อนกี่เดือนวัน
หัวใจฉันมั่นคงตรงต่อเธอ

สิ่งสะท้อนย้อนกลับได้รับรู้
แสนหดหู่หัวใจได้ความเก้อ
ความในใจของฉันมันพร่ำเพ้อ
อยู่เสมอเธอเห็นเป็นธรรมดา

สำหรับฉันมันเป็นเหมือนเอ็นถัก
ร้อยความรักใยหยาดปรารถนา
ตั้งแต่เดิมเริ่มคบสบสายตา
ตลอดมาวันนี้ที่ผูกพัน

เธอจะให้เข้าใจอย่างไรนี่
เธอไม่ดีใจเลยเผยจากฉัน
เธอสวนกลับฉับไวในทันควัน
เหมือนเยาะหยันฉันโง่โชว์อารมณ์

ความในใจบอกเธอคือเพ้อพร่ำ
ทุกถ้อยคำนำทุกข์มิสุขสม
ความในใจใครอื่นคงชื่นชม
และนิยมฟังได้ใช่ไหมเธอ

 emo_64

"กานต์ฑิตา"

๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๔

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/d77.gif)


หัวข้อ: Re: ๐๐ฤาค่าไม่มี๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 19 ตุลาคม 2011, 12:22:AM
ฉันก็เป็นคนหนึ่งซึ่งไร้ค่า
ไร้ราคาคนเหยียดหยามเสมอ
แค่พูดพร่ำทำท่าว่าบ้าเบลอ
คนอย่างเธอดีกว่าเราสักเท่าไร

ฉันน่ะใช่เพชรพลอยร้อยกว่าล้าน
อลังการบนสำลีซะที่ไหน
เป็นเพียงก้อนเนื้อย่างวางบนไฟ
จะลุกไหม้ใจตรมก็สมควร

ความในใจที่บอกเหมือนกรอกหู
เธอเมินไม่รับรู้เราผู้ป่วน
มาตอแยแบมือคือก่อกวน
เซ้าซี้ชวนทะเลาะเบาะแว้งกัน

มีคนไม่รู้จักหรือมักจี่
มายวนยีเธอยิ้มพริ้มสุขสันต์
แล้วทีเรายวนยีมีผูกพัน
เธอรำคาญโทษทัณฑ์มาคั่นคอ

ฤๅค่าฉันมันศูนย์ไม่พูนเพิ่ม
อยากจะเติมเสริมนั้นฉันต้องขอ
ไม่เหมือนเพชรพลอยสวยคนรวยรอ
ฉันเนื้อย่างวางต่อรอวันดำ

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif)

บัณฑิตเมืองสิงห์


หัวข้อ: Re: ๐๐ฤาค่าไม่มี๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 19 ตุลาคม 2011, 03:29:AM
(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/1190866731.jpg)

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/33-1.gif)

                     
ความในใจได้บอกออกให้รู้
เธอคงอยู่คู่ฝันฉันมุ่งหมาย
ให้เป็นหนึ่งซึ่งสิทธิ์แนบชิดกาย
ตราบวันวายตายพรากไปจากกัน

เธออาจเห็นเป็นเรื่องเฟื่องความคิด
แต่สักนิดคิดไหมจากใจนั่น
แม้เวลาคล้อยเคลื่อนกี่เดือนวัน
หัวใจฉันมั่นคงตรงต่อเธอ

สิ่งสะท้อนย้อนกลับได้รับรู้
แสนหดหู่หัวใจได้ความเก้อ
ความในใจของฉันมันพร่ำเพ้อ
อยู่เสมอเธอเห็นเป็นธรรมดา

สำหรับฉันมันเป็นเหมือนเอ็นถัก
ร้อยความรักใยหยาดปรารถนา
ตั้งแต่เดิมเริ่มคบสบสายตา
ตลอดมาวันนี้ที่ผูกพัน

เธอจะให้เข้าใจอย่างไรนี่
เธอไม่ดีใจเลยเผยจากฉัน
เธอสวนกลับฉับไวในทันควัน
เหมือนเยาะหยันฉันโง่โชว์อารมณ์

ความในใจบอกเธอคือเพ้อพร่ำ
ทุกถ้อยคำนำทุกข์มิสุขสม
ความในใจใครอื่นคงชื่นชม
และนิยมฟังได้ใช่ไหมเธอ

 emo_64

"กานต์ฑิตา"

๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๔
หวาดระแวงแสร้งขมระทมเศร้า
เก็บมาเฝ้ากังวลล้นเสมอ
จะมีใครไหนอื่นชื่นละเมอ
หนึ่งที่เจอเพ้อหวนล้วนคือนาง

รู้ว่าเธอมีใจไม่แปรเปลี่ยน
ร่ำรักเวียนฟันฝ่าหาใดขวาง
จะอยู่ไหนรักมั่นไร้วันจาง
แผ่นอกกว้างว่างตลอดรอกอดเธอ

เก็บรักแท้แก่ชีวิตปิดผนึก
เก็บลงลึกก้นบึ้งซึ้งเสมอ
เก็บทุกอย่างวางมั่นที่ฉันเจอ
เก็บพร่ำเพ้อละเมอฝันทุกวันคืน

เพียงภายนอกหยอกเย้าเคล้าคล้ายเพื่อน
คือกลบเกลื่อนเหมือนมาดวาดขัดขืน
ทุกนาทีมีฝัน..วันมะรืน..
คือวันชื่น..ตื่นหวัง..ยังรอคอย

อยากให้มีวันนั้น..ในวันพรุ่ง
เป็นวันมุ่งสู่หมายคลายเหงาหงอย
ไม่ต้องถึง..วันมะรืน..ให้ลื่นลอย
รักเรียงร้อย..สอยรักสลักทรวง

ใจส่วนลึกร้อนรุม..ดุจสุมขอน
ใจอาวรณ์สะท้อนฝันอันสุดหวง
ใจไม่เคยแลเห็นเป็นรักลวง
ใจหนึ่งดวง..มอบเจ้า..เพียงเท่านั้น.


"บ้านริมโขง"

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/d77.gif)