|
หัวข้อ: สิตางศุ์ เริ่มหัวข้อโดย: sitang ที่ 17 ตุลาคม 2011, 09:23:AM อรุณฉายพรายแสงเรืองรุ่ง ที่โคนรุ้งนภาเฉิดฉัน เมียงมองเพียงมองเท่านั้น คืนวันภาพเก่าก็กลับคืน อนิจจาแสนเศร้าสิเนหา เกินกว่าจะกลืนใจให้ฝืน อยากตายได้ล้มทั้งยืน จมพื้นแหล่งหล้าพสุธา โอ้คนดีที่รักแต่ปางก่อน ตอนนี้มิมีได้เห็นหน้า สุดเอื้อมแลมองจ้องคว้า กานดาเจ้าหายห่างไกล รำพึงเพ้อถึงเพียงเจ้า ในเงาแฝงความหวั่นไหว ผิดพลั้งกระทำพลาดไป ขออย่าได้แค้นเคืองสิ้นใยดี อภัยสักครั้งเถิดเจ้า เพราะพี่เฝ้าคิดถึงอยู่อย่างนี้ บาปเวรย้ำกรรมที่มี ปรานีโปรดเถิดจงเห็นใจ กลับมากลับมากลับมา แก้วตาอย่าร้างไปไหน พี่คิดถึงแทบขาดใจ ในวันสุดท้ายขอชีวา สิตางศุ์ ๑๗๑๐๒๕๕๔ |