|
หัวข้อ: "...น้า-หลาน กับงานเล็กๆ..." เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 13 ตุลาคม 2011, 08:38:PM (http://img.zuzaa.com/image.php?id=783E_4E96E78B&jpg) น้า-หลาน กับงานเล็กๆ ........................... เขาว่ามนุษย์ต้องอยู่กันเป็นหมู่พวก เหมือนจอมปลวกแมลงอันแข็งแกร่ง สร้างน้ำลายที่กินเป็นกำแพง ต่างร่วมแรงร่วมใจทำหน้าที่ อย่าเป็นคนเห็นแก่ได้อยู่ฝ่ายเดียว ยามน้ำเชี่ยวไหลอาบบาทวิถี นั่งเหม่อมองหมองเศร้าเข้าใจดี ชีวิตมีวันป่วยต้องช่วยกัน ด้วยแววตาหมองหม่นอยู่บนบ้าน สนทนากับหลานการเปลี่ยนผัน เปิดฟังเสียงวิทยุ, บรรจุภัณฑ์ อีกหลายอันหลานน้อยคอยจัดเรียง หลานถามว่าน้ำมาจากที่ไหน แล้วทำไมพวกเขาไม่หลีกเลี่ยง เจ้าตัวเล็กหน้างอนั่งคอเอียง รอฟังเสียงน้าชายเมื่อบ่ายนี้ น้ำมาจากบนฟ้าเทวดาโกรธ ท่านลงโทษที่คิดผิดวิถี พวกมนุษย์ก่อกรรมไม่ทำดี ท่านจึงเสกให้มี น้ำมากลำบากกัน จินตนาการเล็ก-เล็กของเด็กน้อย ที่ทยอยกระโจนเข้าโหนฝัน หนูจะเป็นเด็กดีทุกวี่วัน ยิ้มแล้วหัน มามองข้างกองทราย ถึงน้ำมาก จากไหนที่ไหลหลาก ก็ไม่เท่าน้ำใจที่ไหลจากเราทั้งหลาย คนละไม้คนละมือถือระบาย ก็ผ่อนคลายหลายจุดสุดบรรเทา รีบเอาของใส่ถุงให้เรียบร้อย เจ้าเด็กน้อยหันมาหน้าเศร้า-เศร้า ยังมีอีกหลายแห่งช่วยแบ่งเบา เอ๊า! น้ำเข้าบ้านเราแล้ว มาช่วยกรอกทรายเร๊ว..! .............. ขอบคุณภาพจาก women.kapook.com emo_68 |