|
หัวข้อ: วันสิ้นแสงดับ เริ่มหัวข้อโดย: sitang ที่ 13 ตุลาคม 2011, 02:59:PM โอ้จันทร์วันสิ้นดับแสง แฝงเงาความเหงาห่วงหวง รำลึกนึกล้นกมลทรวง ในดวงใจร่ำอาดูร เมฆาบังบดบุหลัน ตัวฉันสิ้นรักเสื่อมสูญ เหว่ว้าน้ำตาทวีคูณ สิ้นบุญบาปซาบตามอุรา ดาวหายจันทร์ลางหมอกมืด จางจืดเจือหมองทั้งห้องฟ้า สายลมพระพายพัดมา ชีวาหนาวนักในอารมณ์ อย่าห่วงดวงใจเลยเจ้า จักต้องเศร้าฟูมฟายขื่นขม วาจาภาษาพาตรอมตรม ถาถมจมห้วงอเวจี เดียวดายโดดเดี่ยวมัวหม่น ไนคนดูคล้ายภูติผี ชาชืดจืดจางทั้งฤดี มีแต่รอยภาพกำชาบทรวง ภาพเก่ากลับเงาของอดีต สนิทแนบใจทั้งดวง อาลัยอาวรณ์หวงห่วง ตราบดวงชีวาทุกนาที สิตางศุ์ ๑๓๑๐๒๕๕๔ หัวข้อ: Re: วันสิ้นแสงดับ เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 13 ตุลาคม 2011, 05:44:PM นภาสิ้นแสงดาวหม่น อับจนหม่นแสงและสี นภาย่ำค่ำราตรี ชีวีหมดสุขทุกข์ใจ ราตรีกลางคืนมืดค่ำ กลวกกล่ำน่ากลัวมัวใส แลดูถินเขตแดนไพร แสนไกลจากถินเมฆา emo_115 |