|
หัวข้อ: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 11 ตุลาคม 2011, 02:15:PM (http://www.filefreak.com/files/833202_muutt/ans474558.gif) (http://dl9.glitter-graphics.net/pub/658/658759u1do5vox3v.gif) อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย กลับไปหลบ ซบซ่อน ด้วยอ่อนล้า เมื่อรู้ค่า ดวงใจ สุดถ่ายถอน ไม่กล้าเวียน เขียนคำ พร่ำอาทร อารมณ์กลอน ย้อนย้ำ ดุจซ้ำเติม จินตนา ถูกทำลาย ไปแทบสิ้น เคยถวิล เหมือนไร้ สิ่งใส่เสริม ที่ว่าหวง กลับคล้าย ไม่คงเดิม ใจก็เริ่ม ถดถอย ล่องลอยลา ทั้งทั้งที่ คำนึง ถึงเสมอ ครั้นเจอะเจอ คลับคล้าย กลายแปลกหน้า จึงจำใจ หลีกลี้ หนีสุดตา เพราะขาดศิลป์ จินตนา จะฝ่าฟัน ไม่อาจเขียน กลอนหวาน สานเสนาะ ด้วยไม่เหมาะเคียงหมายดั่งใจฝัน เขียนได้แต่ กลอนเหงา เฝ้ารำพัน เป็นกำนัล (แด่)คนเหงา ผู้เศร้าทรวง...... สุนันยา (http://dl9.glitter-graphics.net/pub/658/658759u1do5vox3v.gif) หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: ♥หทัยกาญจน์♥ ที่ 11 ตุลาคม 2011, 02:43:PM (http://www.qzub.com/bar_163.gif) (http://www.qzub.com) อารมณ์จินต์สิ้นหายคล้ายเศร้าสร้อย ดั่งเรือน้อยหลงละลิ่วลอยติดบ่วง คลื่นทะเลเซซัดพัดกลืนลวง หรือถูกห่วงแหอวนชวนลอยลม เรือลำน้อยลำนี้ที่ลอยหาย ความเศร้าหน่ายเหนื่อยหนักพักให้สม พักสักนิดพินิจใคร่ใฝ่อารมณ์ หวนถึงรักปักชื่นตรมกมลกานท์ หทัยกาญจน์ (http://www.qzub.com/bar_163.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 11 ตุลาคม 2011, 03:19:PM จำต้องพายเรือน้อยลอยลำห่าง ทั้งสองร่างเกินจักคิดหักหาญ ยกเรือน้อยลำเก่าเอาขึ้นคาน เดินกลับบ้านละเหี่ยเพลียหัวใจ ดาว อาชาไนย หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 11 ตุลาคม 2011, 03:28:PM (http://[img]http://dl9.glitter-graphics.net/pub/658/658759u1do5vox3v.gif) อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย กลับไปหลบ ซบซ่อน ด้วยอ่อนล้า เมื่อรู้ค่า ดวงใจ สุดถ่ายถอน ไม่กล้าเวียน เขียนคำ พร่ำอาทร อารมณ์กลอน ย้อนย้ำ ดุจซ้ำเติม จินตนา ถูกทำลาย ไปแทบสิ้น เคยถวิล เหมือนไร้ สิ่งใส่เสริม ที่ว่าหวง กลับคล้าย ไม่คงเดิม ใจก็เริ่ม ถดถอย ล่องลอยลา ทั้งทั้งที่ คำนึง ถึงเสมอ ครั้นเจอะเจอ คลับคล้าย กลายแปลกหน้า จึงจำใจ หลีกลี้ หนีสุดตา เพราะขาดศิลป์ จินตนา จะฝ่าฟัน ไม่อาจเขียน กลอนหวาน สานเสนาะ ด้วยไม่เหมาะเคียงหมายดั่งใจฝัน เขียนได้แต่ กลอนเหงา เฝ้ารำพัน เป็นกำนัล (แด่)คนเหงา ผู้เศร้าทรวง...... “สุนันยา” (http://dl9.glitter-graphics.net/pub/658/658759u1do5vox3v.gif) อาจพลันช่วง เวลา นาทีหนึ่ง ให้รู้ซึ้ง ลึกโรย รักโบยสรวง สิ้นอาทร ถอนฤทัย เพราะใครลวง จิตนา พาร่วง ทุกข์บ่วงใจ คงธรรมดา อารมณ์ พระพรหมสาบ ฤาดั่งคราบ กาพย์ชีวิต ลิขิตไว้ ต้องพานพบ ประจบจิต ไม่ผิดนัย กำนัลภัย ใจมนุษย์ คราหยุดปลง รัตนาวดี emo_107 หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 11 ตุลาคม 2011, 03:37:PM เรือลำน้อย ต้องลอย ลำละล่อง อยู่บนท้อง ทะเล เคหาใหญ่ ลอยลำเดียว โดดเดียว เปลี่ยวผู้ใด แลทางไหน ช่างวังเวง เอกาวัง หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 13 ตุลาคม 2011, 02:50:PM (http://www.qzub.com/bar_163.gif) (http://www.qzub.com) อารมณ์จินต์สิ้นหายคล้ายเศร้าสร้อย ดั่งเรือน้อยหลงละลิ่วลอยติดบ่วง คลื่นทะเลเซซัดพัดกลืนลวง หรือถูกห่วงแหอวนชวนลอยลม เรือลำน้อยลำนี้ที่ลอยหาย ความเศร้าหน่ายเหนื่อยหนักพักให้สม พักสักนิดพินิจใคร่ใฝ่อารมณ์ หวนถึงรักปักชื่นตรมกมลกานท์ หทัยกาญจน์ (http://www.qzub.com/bar_163.gif) (http://www.qzub.com) อารมณ์จินต์ สิ้นวาง บางคราวหน่าย ร้าวรอนหาย กลับคืน ชื่นสมาน เป็นบางช่วง ทรวงเหงา เกิดร้าวราน จินตนา ยากสาน เป็นกานท์กลอน วางกลอนไว้ เปรียบเปรย ใช่เลยผ่าน อักษรสาส์น บางที คล้ายมีหลอน จินตนา วาดฝัน อันสุทร แต่บางตอน กลับเศร้า...สุดร้าวตรม "สุนันยา" (http://dl9.glitter-graphics.net/pub/658/658759u1do5vox3v.gif) หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 13 ตุลาคม 2011, 10:42:PM จำต้องพายเรือน้อยลอยลำห่าง ทั้งสองร่างเกินจักคิดหักหาญ ยกเรือน้อยลำเก่าเอาขึ้นคาน เดินกลับบ้านละเหี่ยเพลียหัวใจ ดาว อาชาไนย เพียงบางช่วงเท่านั้น อย่าพาลเสีย อารมณ์เพลีย รุมจับ คล้ายกับไข้ ระยะหนึ่ง เริ่มเย็น เข็นกลอนไป ปรับจูนใหม่ ได้สม อารมจินต์ "สุนันยา" หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 13 ตุลาคม 2011, 10:50:PM อาจพลันช่วง เวลา นาทีหนึ่ง ให้รู้ซึ้ง ลึกโรย รักโบยสรวง สิ้นอาทร ถอนฤทัย เพราะใครลวง จิตนา พาร่วง ทุกข์บ่วงใจ คงธรรมดา อารมณ์ พระพรหมสาบ ฤาดั่งคราบ กาพย์ชีวิต ลิขิตไว้ ต้องพานพบ ประจบจิต ไม่ผิดนัย กำนัลภัย ใจมนุษย์ คราหยุดปลง รัตนาวดี emo_107 ต้องยอมรับ ด้วยใจ ว่าใช่แล้ว คราวผ่องแผ้ว เขียนงาม ตามประสงค์ คราวแปรปรวน ชวนเหงา เฝ้าพะวง จะเขียนส่ง อย่างไร ก็ไม่ดี อารมณ์จินต์ สิ้นสูญ จูนลำบาก คิดจะฝาก อักษร วอนสุขศรี เขียนไม่ออก ซะงั้น หวั่นเต็มที เป็นช่วงที่ หมดสิ้น จินตนา... "สุนันยา" หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 13 ตุลาคม 2011, 10:55:PM เรือลำน้อย ต้องลอย ลำละล่อง อยู่บนท้อง ทะเล เคหาใหญ่ ลอยลำเดียว โดดเดียว เปลี่ยวผู้ใด แลทางไหน ช่างวังเวง เอกาวัง เรือลอยลำ เมื่อน้ำเชี่ยว เปลี่ยวเหลือหลาย คงยากพาย ทวนกระแสที่แลหวัง คงต้องปล่อย ลอยน้ำ ตามลำพัง สุดจะรั้ง เหนี่ยวไว้ กลางสายธาร "สุนันยา" หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 14 ตุลาคม 2011, 04:04:AM
หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 14 ตุลาคม 2011, 07:58:AM
หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 14 ตุลาคม 2011, 10:08:AM อารมณ์จิตน์ คือความละ,มุนละเมียด อย่าได้เจียด ความเกลียดเข้าเซียดด้วย ควรใช้ถ้อย ความหวาน อ่อนระทวย หมายให้ช่วย ภาษา วาจางาม ภาษิตว่า สำนวน หลายแขนง ต้องดูแรง ดูเบาเอา ตามประสาน แล้วแต่โคลง หรือเขียน เรียนกลอนกานต์ อย่าได้วาด ความเกลียดเข้าเซียดชัง ภณะศิลป์ การเรียง เขียนเคียงรับ ให้รู้ศัพย์ คำยาก มากมายหวัง ให้ภาษา ได้เจริญ แข็งแกร่งดัง เหล็กเพชรนั้น ก็ทำลาย ซ้ำไม่พัง emo_115 หัวข้อ: Re: อารมณ์จินต์ ที่สื้นหาย เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 14 ตุลาคม 2011, 11:52:AM (http://dl4.glitter-graphics.net/pub/367/367464zgkw5d9f1w.gif) จินตนา พาชื่น หยิบยื่นสุข จินต์เรื่องทุกข์ ลิขิต ที่ผิดหวัง จินต์สนุกคลุกเคล้า เข้าประดัง จินต์"รัก""ชัง"วางกรอบ รู้ชอบมี ภาษาศิลป์ วางเรียง เคียงข้างไว้ ภาษาใจ กระจ่าง เส้นทางที่ ภาษาสื่อ ความหมายมาก หลากวลี ภาษาเชิง กวี มีลีลา ศิลป์นำอ้าง วางเผย อย่าเอ่ยหยาบ ศิลป์งามสรรพ เรียงร้อย ถ้อยภาษา ศิลป์อักษร อ้อนงาม ตามวาจา ศิลป์หลั่งมา จากห้วง ของดวงจินต์..... "สุนันยา" (http://dl4.glitter-graphics.net/pub/367/367464zgkw5d9f1w.gif) |