พิมพ์หน้านี้ - " มันมากับ…."

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนวิงวอน+กลอนอ้อนวอน => ข้อความที่เริ่มโดย: ภู กวินท์ ที่ 08 ตุลาคม 2011, 01:03:AM



หัวข้อ: " มันมากับ…."
เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 08 ตุลาคม 2011, 01:03:AM


(http://img.zuzaa.com/image.php?id=D9C8_4E8F3DCE&jpg)

มันมากับ….
.........................

ท้องฟ้าครึ้มหม่นแดดคอยแผดเสียง
เห็นแต่เพียงเครื่องจักรพยักหน้า
ยังมีอีกโลกหนึ่งบนหลังคา
ด้วยภาษาแปร่งแปร่ง, แช่งพวกเรา

มันก้าวมาอย่างคนเจ้าโทโส
แถมคุยโวโชว์บัตรเพื่อปัดเป่า
เป็นเรื่องจริงประจำใช่สำเนา
เสียงกระเซ้ากระซิบ, ลิบลิบลอย

ดังเปาะแปะ เปาะแปะ เหมือนแกะอ้อน
คล้ายหลอดไฟนีออนสะท้อนบ่อย
มันแปลบปลาบ วาบวาว เหมือนสาวน้อย
มันทยอยปริ่มปริ่ม, อยู่ริมทาง

มันเกรี้ยวกราดฟาดฟันเหมือนมันบ้า
มันไม่ยอมเลิกราหาบางอย่าง
มันสนุกทุกครั้งฟังเสียงคราง
มันอยู่กลางท้องฟ้า, มันท้าทาย

ยิ่งกว่าความทารุณกระสุนปืน
ยิ่งกว่าคืนเดือนดับเพื่อจับจ่าย
ยิ่งกว่าความทรหดต้องอดตาย
ยิ่งกว่ายายขายหมาก, ที่ปากเหม็น

ไม่มีใครสักคนนึกเอ็นดู
แม้แต่ประตูชั้นสองยังมองเห็น
มันไม่ใช่หนีร้อนมาพึ่งเย็น
มันยิ่งกว่าลำเค็ญ, เป็นไหนไหน

มันมากับอะไรทำไมหนัก?
ไร้ที่พักหยูกยาน้ำตาไหล
มันมากันทุกวันช่างจัญไร
มันมาแล้วไม่ไป, ใครช่วยที!

.......................

ขอบคุณภาพจากoknation.net
 emo_62



หัวข้อ: Re: " มันมากับ…."
เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 08 ตุลาคม 2011, 05:10:AM
(http://statics.atcloud.com/files/entries/1/18610/images/1_display.jpg)


ขณะฉันหลับสบายท่ามสายฝน
ฟังผู้คนลำบากจากทุกที่
ไม่น่าเชื่อ!เมื่อไหร่จะไม่มี?
ท่วมทุกปีเพราะฝนไร้หนทาง

หรือธรรมชาติทารุณที่คุณเห็น
คนซ่อนเร้นสร้างผุดที่อุดขวาง
โค่นป่าไม้ใช้ซับรับระวาง
พายุกลางมหาสมุทรจุดประกาย

ความรุมร้อนพื้นโลกโบกสะบัด
เกินพิกัดสองมือจะถือสาย
เมื่อภาวะเรือนกระจกปกกระจาย
คำทำนายเรื่องเหล่านี้ปรี่ข้อมูล

ขณะฉันหลับสบายท่ามสายหมอก
ฟังข่าวบอกต่างประสบลบจากศูนย์
คิดถึงยาม.คุณทวดอยู่.ปูไม่โดน
มาโชกโชนยามเราใครเขาทำ?
 emo_126
"ขอประทานโทษนะคะ"

....มิมีเจตนาซ้ำเติมค่ะ..เพียงแต่เขียนเพื่อแตกประเด็น.ในมุมที่แตกต่าง.รวมถึงเห็นใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นค่ะ....


หัวข้อ: Re: " มันมากับ…."
เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 08 ตุลาคม 2011, 09:43:AM
วอดวายย่อยยับพังพินาศ
วิปลาสเกิดเหตุเขตก่อสร้าง
ต่างมีคนมุงดูอยู่ก่ายกาง
แล้วทำมองเมินหมางส่ายหน้ากัน

พอจดจ้องแล้วเสเสร้งแกล้งมิเห็น
มิมีใครได้เจ็บปางอาสัญ
รู้ทั้งรู้เขาเราต้องช่วยพลัน
แต่ก็ดันมาเห็นเป็นเรื่องเล็ก

ก็เลยทำสบัดเมินเดินหน่ายหนี
ให้ชีวีคนนั้นพลันดับเข็ญ
เดือนหล้าสาดส่องแสงสีเย็น
ประหนึ่งเด็ดโครมครามหน้าข่าวดัง

 emo_115
ขอโทษไม่ได้ตั้งใจจะทำให้งงนะค่ะ