|
หัวข้อ: กลอนต่อเนื่อง เริ่มหัวข้อโดย: rit sriduang ที่ 06 ตุลาคม 2011, 06:15:PM พยายามจะนำงานเขียนหลายๆเรื่อง ประมาณ 60 เรื่อง มาเชื่อมเป็นเรื่องเดียวกัน
วางพล็อตเสร็จตั้งแต่ต้นปี แต่เขียนบทเชื่อมไม่ออก เพิ่งเขียนออกมาตอนเข้ามาที่นี่ ขอบคุณครับ emo_126 ตัวอย่างกลอนเชื่อมเรื่องที่เพิ่งเขียนเสร็จ (ใบไม้แห้ง) กับงานเก่า (เพลงคนบาป) เผื่อมีใครจะทดลองบ้าง จะได้แบ่งปันประสบการณ์กัน ใบไม้แห้ง ยามนี้..ถนนเก่าดูเปล่าเปลี่ยว รอยล้อเลี้ยวอยู่ใต้ใบไม้แห้ง ลมจากรถแล่นผ่านก็พัดแรง กอบใบแกว่งลอยคว้างขึ้นกลางลม ลอยละล่องเป็นวงกลางผงฝุ่น หมุนเถิดหมุนเริงร่าให้สาสม เพราะเพียงชั่วอึดใจใบระบม ก็ร่วงถมทอดร่างลงทางเท้า ไม่อาจคืนกลับไปเป็นใบเขียว อยู่ในโลกโดดเดี่ยวและเปลี่ยวเหงา ใบแหว่งวิ่น..สีก้านน้ำตาลเทา ไม่เหลือเค้าเขียวอ่อนเช่นก่อนกาล แหละดูซิ! ต้นไม้แตกใบใหม่ เขียวคอนอ่อนวัยไสวก้าน ใบชราน่าขันของวันวาน กลับร่วงลานเกลื่อนกลาดอนาจนัก เป็นเสียงครวญร่ำไห้ของใบแห้ง ที่ไร้แรงชำรุดและทรุดหนัก จึงสองเท้าบุรุษหยุดชะงัก มองซากปรักใบคล้ำสีน้ำตาล แล้วว่าความเติบงามแห่งลำต้น นั่นคือผลคุณค่าของอาหาร ที่ใบปรุงเลี้ยงหลายฤดูกาล นานนับนานหลายชั่วอายุใบ เป็นหน้าที่ยิ่งใหญ่ก่อนใบหล่น เป็นหนึ่งเฟืองเครื่องยนต์ของต้นไม้ สิ้นอายุหลุดร่วงลงช่วงใด ความภูมิใจจะอยู่มิรู้จาง ใบไม้ชราเปิดตาคิด เห็นชีวิตมีค่าตาสว่าง พอลมพัดพาหอบใบกรอบบาง ก็ลอยร่างก่อนร่วงลงห้วงดิน มาสุมโคนต้นไม้ล้วนใบลีบ จุลชีพตัวน้อยก็ย่อยสิ้น เป็นปุ๋ยเลี้ยงรากให้ต้นไม้กิน ทำหน้าที่ชีวินครั้งสุดท้าย คนแปลกหน้าหยุดเอ่ยแล้วเผยยิ้ม ความสุขปริ่มสบตากับฟ้าสาย ขยับเป้สีแดงทะเลทราย ก่อนเดินหายร่างลับไปกับตา .. ๒ ตุลาคม ๒๕๕๔ เพลงคนบาป ดวงตะวันกำลังจะตกดิน คนต่างถิ่นแบกเป้ดูแปลกหน้า หมุนข้อมือมองเข็มนาฬิกา ตึกระฟ้าตะวันตกกระจกวาว จตุรัสค่ำคล้ำดูดำขลับ สีตัดกับสีขนพิราบขาว ที่กระพือปีกกางขึ้นบางคราว ก็ดูราวปีกบางของนางฟ้า ถั่วในมืออิดโรยเขาโปรยหว่าน ลงบนลานกระเบื้องที่เบื้องหน้า นกพิราบหิวโซก็โผมา ร่อนถลาระริกเข้าจิกกิน วณิพกบรรเลงบทเพลงเหงา เรื่องชายเฒ่าจรจัดผู้พลัดถิ่น ในเมืองที่ตะวันไม่ตกดิน ด้วยเพลงพิณแปลบปร่าและปวดร้าว ว่าเธอยังอยู่ในมโนภาพ หากพิราบเหินไปสุดปลายหาว บอกเธอผู้อยู่สรวง ณ ดวงดาว ฉันคอยข่าวของเธอเสมอมา เขาฟังเพลงวณิพกผู้อกไห้ เราหาได้ผิดแผกแค่แปลกหน้า เกิดต่างกันต่างที่ต่างเวลา แต่ชะตาบางครั้งก็คล้ายกัน เธอคงคอยข้ายังอีกฝั่งฟ้า ยิ่งข่มตายิ่งหลับยิ่งกลับฝัน เห็นภาพเธอทรุดร่างลงกลางควัน ถูกลงทัณฑ์จากปลายกระบอกปืน เธอรับเคราะห์แทนคนที่เธอรัก บนซากปรักโสมมและขมขื่น ข้าสาบานกับพระเจ้าจะเอาคืน จะเลือกยืนหยัดอย่างอหังการ์ แต่งเพลงเพื่อข้าเถิดสหายเฒ่า บอกคนเขาให้ทราบเรื่องหยาบช้า เงินก้อนนี้ข้าได้จากขายยา สำหรับค่าจ้างท่านสร้างงานเพลง เขาหยิบวัตถุปลาบดำวาบวับ ตาจ้องจับนาฬิกาตาเขม็ง ตึกระฟ้าด้านหลังดูวังเวง เหลือรถเก๋งพ่อเลี้ยงอยู่เพียงคัน วณิพกบรรเลงบทเพลงใหม่ ซ่อนความนัยเปรียบเปรยแหละเย้ยหยัน มีความสุขความเศร้าคละเคล้ากัน และบีบคั้นอารมณ์จากคมพิณ พิณเร่งรัวกรีดเสียงขึ้นสูงสุด ร่างบุรุษตระหง่านบนลานหิน เมื่อเป้าหมายมาที่รถสีนิล เสียงเคบินมัจจุราชก็สาดดัง พิณชะลอเสียงรัวชั่วขณะ เปลี่ยนจังหวะเนิบช้าเป็นบ้าคลั่ง บอดี้การ์ดกราดปืนเป็นหมื่นปัง บุรุษผู้สมหวังก็ทรุดครืน พร้อมสิ้นเสียงบรรเลงบทเพลงบาป นกพิราบขยับขึ้นนับหมื่น ท่ามกลางควันกรุ่นกระสุนปืน ในค่ำคืนที่ตะวันไม่ตกดิน ๑๗ กันยายน ๒๕๕๓ . หัวข้อ: Re: กลอนต่อเนื่อง เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 06 ตุลาคม 2011, 06:38:PM เยี่ยมยอดเลยครับครู ใบไม้แห้งเพิ่งอ่านเป็นครั้งแรก...ส่วนเพลงคนบาป...อ่านหลายสิบเที่ยวแล้ว อ่านทีไรก็ยังเพราะเหมือนเดิมครับ
หัวข้อ: Re: กลอนต่อเนื่อง เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 06 ตุลาคม 2011, 08:39:PM emo_100 emo_100 emo_100
ที่หนึ่งเลยนะคะ พี่ฤทธิ์... แซมแอบพิมพ์ งานเขียนของพี่มาเก็บๆ ไว้ ตรงนู้นมั่ง ตรงนี้มั่ง.. ทีนี้แซมจะได้มีเป็นกอบเป็นกำแล้วใช่ไหมคะ... พี่ฤทธิ์ จะรวมเล่มรึเปล่าคะ....ถ้าจะทำ แซมจองก่อนเลยนะคะ... emo_126 ขอให้พี่มีความสุข และปลอดภัยเสมอค่ะ... แซมค่ะ |