|
หัวข้อ: ดั่งแก้วร้าวสิ้นพราวดวงแสง เริ่มหัวข้อโดย: sitang ที่ 05 ตุลาคม 2011, 09:04:AM ดั่งแก้วร้าวสิ้นพราวดวงแสง แอบแฝงความหมายอาลัยหา แตกยับดับย่อยด้อยราคา แต่มีค่าปานใจบางคน เป็นเศษซากกากเดนเขาละทิ้ง คือบางสิ่งใครเขาว่ามัวหม่น หากฉันรู้แลดูดวงกมล เลอค่าล้นหนึ่งมณีที่ควรเมือง อย่าตัดรอนถอนใจไปจาก ถ้าหากสื่อหฤทัยรู้เรื่อง ก่อนเศร้าเคล้าแค้นเข้าขุ่นเคือง อาจเปลืองอารมณ์หมองใจ ผ่านแล้วล่วงเลยเป็นอดีต พลั้งผิดขอเพียงแก้ไข อย่าปกอย่าปิดฝังดวงใจ กลับเรื่องแล้วไปเมื่อวันวาน อันดวงแก้วแตกร้าวสิ้นค่า แค่เพียงราคาสันฐาน อัญมณีเทียบใดค่าประมาณ คือคำขานเขายกมาเปรียบเปรย ฉันจะใช้หฤทัยโอ้ใจนี้ ที่มีถ้อยคำนำเปิดเผย ช่างเขาใครหนอจะละเลย ทรามเชยอย่าคิดวุ่นวาย ใครไม่รักแต่ฉันจะรัก เขาไสผลักแต่ฉันมั่นหมาย อาจหาไม่เลิศเลอมากมาย ก็มิคลายความรักที่ปักใจ สิตางศุ์ ๐๕๑๐๒๕๕๔ หัวข้อ: Re: ดั่งแก้วร้าวสิ้นพราวดวงแสง เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 05 ตุลาคม 2011, 10:03:AM (http://www.rmutphysics.com/charud/scibook/physcis-for-everyday/physics-for-everydayusepic/80.jpg) กระทบร้อน.กระทบหนาว.กี่คราวครั้ง มิหวัง.ให้สน...ว่าทนไหว ชีวิต.ไม่เอื้อ.ความเยื่อใย คว้าใคร.ลำบาก.เพราะตรากตรำ แหว่งวิ่น.สิ้นค่า.ไม่น่าต้อง เกี่ยวข้อง.ทำไม?.ให้ใครขำ ทั้งร้าว.ทั้งบาง.ทั้งด่างดำ เป็นกรรม.น่ากลัว.ติดตัวมา แก้วร้าว.ขาวขุ่น.ยังอุ่นอยู่ มิควรคู่.กับเธอ.ที่เลอค่า ฉันแค่.คนมีกรรม.ธรรมดา อย่านำพา.เพราะอาจ.จะบาดใจ emo_111 หัวข้อ: Re: ดั่งแก้วร้าวสิ้นพราวดวงแสง เริ่มหัวข้อโดย: navee ที่ 05 ตุลาคม 2011, 10:43:AM แก้วเมื่อร้าวคงยากหากประสาน
อีกไม่นานคงแตกแหลกเป็นผง เหมือนใจเธอที่ให้ไม่ชื่อตรง ไม่นานคงยากทางระหว่างเรา ฉันเป็นแค่หิ่งห้อยค่าน้อยแสง สติปัญญาที่แสดงแฝงโง่เขลา สิ่งที่เห็นมองอยู่ไม่หูเบา เห็นว่าเจ้าเปลี่ยนผันมันเรื่องจริง หิ่งห้อยไม่เลิศหรูอยู่ตามป่า นงพะงาสูงศักดิ์นักยอดหญิง เมื่อเธอเจอสิ่งดีกว่าให้พักพิง คนถูกทิ้งปวดร้าวเจ้าหมางเมิน เตือนหัวใจหลายหนอย่าเผยอ เพราะว่าเธอสูงค่าน่าสรรเสริญ จงดีใจกับทางที่เขาเดิน ก็สุขเกินมองเจ้าก้าวจากไป แก้วเมื่อร้าวคงยากหากประสาน ขอให้เธอชื่นบานกับรักใหม่ หิ่งห้อยอย่างตัวฉันคู่เคียงไพร จะไม่ขอรักใครเพราะใจกลัว |