ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ใจมนุษย์แสนลึกลับดูซับซ้อน
ประหนึ่งกลอนประตูใหญ่ปิดแน่นหนา
จะเข้าใจใจมนุษย์สุดระอา
คงไร้ค่าหยั่งถึงไม่พึงมี
เขาสูงใหญ่เท่าไรอาจพึงวัด
น้ำลึกจัดกำหนดได้ไม่แหนงหนี
จะเชื่อใจผู้ใดคิดให้ดี
ให้ถ้วนถี่จะไม่ช้ำ้ระกำทรวง

ประตูวัดจัดเปิดไว้ให้คนเข้า
เหตุไฉนคนเราจึงเมินเดินหนี
ภายหน้าคงตกต่ำยำ่ยี
ไร้ศีลธรรมความดีประจำตน
ประตูคุกปิดไว้ไม่เข้า
แต่คนเราเร่งหามันทุกแห่งหน
ชี้ให้เห็นภายหน้าพามืดมน
เกิดเป็นคนควรอยู่วัดหรือคุกเอย

อาทิตย์สีดำ

แม้ภายนอกสวยเด่นเป็นที่รัก
อัปลักษณ์ภายในไร้ศักดิ์ศรี
ปากบอกใช้คุณธรรมนำชีวี
แต่ใจนี้ร้ายยิ่งกว่าสิ่งใด
จะคบคนดูที่หน้าว่าไม่รู้
ที่เลิศหรูอาจเน่าเฟะเละหนองไหล
ถ้าคบคนคบที่หน้าหารู้ใจ
เหมือนฟืนไฟเผาผลาญพาลถึงตน


อาทิตย์สีดำ

จากไปแล้วจากลาน้ำตาไหล
สุดอาลัยหวนคิดถึงคนึงหา
คนเคยรักเคยอยู่เคยพูดจา
แต่ต้องมาจากไกลใจระทม
แสนสุดโศกโลกมืดมนจนหนทาง
แสนอ้างว้างเหว่ว้าพาขื่นขม
แสนสุดเศร้าเข้าในจิตคิดตรอมตรม
สิ้นอารมณ์ดุจสิ้นแสงสิ้นแรงใจ
ต่อจากนี้ใครเล่าเฝ้าเคียงข้าง
ต่อจากนี้หมดหนทางจะสู้ไหว
ต่อจากนี้จะก้าวเดินเพื่ออะไร
ต่อจากนี้ต่อไปไร้รักจริง

อาทิตย์สีดำ

แม้รักจะเจ็บสุดฝืนกลืนกล้ำ
แม้รักจะชอกช้ำโอญครวญหา
แต่ขอได้รักแม้ปวดอุรา
ก็รู้ว่ายังมีรักประจักษ์ไป
แม้นผู้ใดไม่เคยมีรัก
จะรู้จักรักยิ่งจริงไฉน
แค่เป็นคนเกิดมามีค่าใด
ถ้ามีใจแต่ไร้รักสักครั้งเดียว

อาทิตย์สีดำ

จะคนจะสัตว์จะของ

จะมองจะรู้จะเห็น

จะเกิดจะดับจะเป็น

จะเว้นจะจบจะตาย


อาทิตย์สีดำ

เธอคือดาววาววับจับฝากฟ้า
ฉันแค่หญ้าตำ่ต้อยด้อยราศรี
เธอคือจันทร์กระจ่างกลางราตรี
ฉันคนนี้แค่กระต่ายเฝ้าหมายจันทร์

อาทิตย์สีดำ

ถึงคราวชาติอัปรีย์กลียุค
คนชั่วบุกทำลายชาติศาสนา
คนไทยจึงลุกป้องปัดเพื่อกษัตริยา
เพื่อรักษาแผ่นดินทองของปวงชน
รัฐบาลชั่วขายชาติอนาจนัก
อัปลักษณ์ย่ำยีสุขทุกแห่งหน
ครอรัปชั่นโกงกินทุกตัวตน
ไม่ใช่คนเป็นสัตว์กัดแผ่นดิน
ถึงเวลาต้องสู้ต้องกู้ชาติ
ขับไล่ทราชให้สูญสิ้น
ร้อยรวมใจไทยทั้งชาติช่วยเช็คบิล
จนไอ้พวกโกงกินต้องออกไป
เราไม่ยอมเราไม่ยอมเราต้องสู้
เราไม่ยอมเราสู้ไำม่หวั่นไหว
เราไม่ยอมเราสู้ด้วยหัวใจ
หลังฝนซาฟ้าใส ประชาชนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน


อาทิตย์สีดำ

อันความรู้วิชาคืออาวุธ
ใช้ประยุทธประหารงานทั้งหลาย
เร่งศึกษาอาวุธนี้ไว้คู่กาย
มีมากมายพึงลองครอบครองกัน
อย่าหยุดอ่านหยุดเขียนหยุดเรียนรู้
อย่าหยุดดูหยุดฟังหยุดสร้างสรรค์
อย่าหยุดอยู่ในกรอบคงไม่ทัน
คล้ายกบนั่นรู้อะไรในกะลา


อาทิตย์สีดำ

ไม่เคยลืมแม้วันนี้ไม่มีเธอ
ไม่เคยลืมละเมอแม้ยามฝัน
ไม่เคยลืมคิดถึงทุกคืนวัน
ไม่เคยลืมตรงนั้นที่เคยยืน
ที่ที่เคยมีเพื่อนเคียงข้างฝัน
ที่ตรงนั้นร่วมสุขทุกข์แสนขมขื่น
ที่ตรงนี้ยังจดจำทุกวันคืน
ที่ทุกที่ยามตื่นยังตรึงตรา
แม้ว่าฝันของพวกเราสะดุดล้ม
แม้ว่าลมแรงร้ายจะฝันฝ่า
แม้ว่าเจ็บจะไม่ยอมต่อโชคชะตา
ก็เพราะว่ามีเธอคือแรงบันดาลใจ
เพราะวันนี้มีเธอฉันจึงสู้
ถึงจะรู้ว่ามันยากสักแค่ไหน
ก็ไม่ยอมฝ่าฟันไม่เป็นไร
เพื่อวันใหม่เพื่อวันนี้เพื่อทุกวัน

อาทิตย์สีดำ

มันยากแท้จะเข้าใจใครทั้งหลาย
ดุจดั่งทรายมีมากดื่นดาษเหลือ
รู้แต่หน้าหารู้ใจคล้ายมะเดื่อ
เป็นเหมือนเสือซ่อนเล็บจะเจ็บนาน

อาทิตย์สีดำ

เพราะรักและศรัทธา
จึงโทรหาเธอทุกวัน
เพราะรักและผูกผัน
จึงนอนฝันถึงแต่เธอ
เพราะรักและห่วงใย
จึงใส่ใจเธอเสมอ
เพราะรักและอยากเจอ
อยากเห็นเธอทุกทุกวัน


อาทิตย์สีดำ

ถึงอกหักรักนี้ที่ปวดร้าว
มันแสนหนาวดวงจิตชีวิตหนอ
โอ้รักเราช่างเศร้าเหงาเคลียคลอ
ได้แต่รอรักแท้แน่ไม่มี


อาทิตย์สีดำ

อาทิตย์สีดำ คำควรค่าเลอล้น
ประจำตนนามกระจ่างสว่างไสว
ขอฝากชื่อฝากเสียงก้องเกรียงไกร
ระบือไปรู้ทั่วรั่วแหลมทอง
ด้วยแรงฝันสรรสร้างงานสร้างสรรค์
ด้วยใจอันแกร่งกล้าบ้าผยอง
ด้วยรักหนึ่งพึงสืบสานงานร้อยกรอง
ให้แซ่ซ้องก้องหล้าฟ้าอำไพ


อาทิตย์สีดำ

เกิดเป็นคนจนหรือรวยม้วยทั้งสิ้น
ใช่มีปีกโบยบินบนสวรรค์
เกิดเป็นคนรู้ค่าคนน่าอัศจรรย์
อย่าวาดฝันยกตนให้สูงดี

อาทิตย์สีดำ

นับถือผู้ อาวุโส ด้วยคน ครับ
ผมคงไม่มีดอกาสแบบว่า เพราะเขียนกลอนไม่ได้เรื่อง ขออ่านอย่างเดียวนะครับ