|
หัวข้อ: กว่าจะรู้รักนั้นเป็นฉันใด เริ่มหัวข้อโดย: KruOng ที่ 01 ตุลาคม 2011, 10:26:AM ขอเธอจงหลับตาลง ที่ตรงนี้
ณ ตรงที่ หัวใจ ได้พักผ่อน ขออุทิศ ตักอุ่น ให้หนุนนอน ยามเธอร้อน จะคอยพัด ปัดให้เย็น นานแค่ไหน ที่ฝ่าฟัน อุปสรรค กว่าจะซึ้ง ถึงรัก แสนยากเข็ญ กว่าจะรู้้ ใจกัน อย่างที่เป็น กว่าจะเห็น ความจริง ยิ่งกว่ารัก ความเข้าใจ ดุจโซ่ทอง คล้องดวงจิต ผ่านชีวิต ร้อน เย็น เห็นประจักษ์ กว่าจะรู้ ลึกซึ้ง ถึงใจภักดิ์ รักแน่นหนัก กว่ารู้ได้ เกือบสายเกิน [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: กว่าจะรู้รักนั้นเป็นฉันใด เริ่มหัวข้อโดย: สล่าผิน ที่ 01 ตุลาคม 2011, 12:01:PM ขอเธอจงหลับตาลง ที่ตรงนี้ ณ ตรงที่ หัวใจ ได้พักผ่อน ขออุทิศ ตักอุ่น ให้หนุนนอน ยามเธอร้อน จะคอยพัด ปัดให้เย็น นานแค่ไหน ที่ฝ่าฟัน อุปสรรค กว่าจะซึ้ง ถึงรัก แสนยากเข็ญ กว่าจะรู้้ ใจกัน อย่างที่เป็น กว่าจะเห็น ความจริง ยิ่งกว่ารัก ความเข้าใจ ดุจโซ่ทอง คล้องดวงจิต ผ่านชีวิต ร้อน เย็น เห็นประจักษ์ กว่าจะรู้ ลึกซึ้ง ถึงใจภักดิ์ รักแน่นหนัก กว่ารู้ได้ เกือบสายเกิน KruOng ไม่มีสาย หมายใจ ใฝ่ถึงรัก จงแน่นหนัก รักไปให้นานเนิ่น มีความรัก มักพาให้ ใจเพลิดเพลิน จงดำเนิน บทรัก ที่ปักทรวง รู้สึกดี ที่ใจ ได้มีรัก แสนสุขนัก เหมือนเดินไป ในแดนสรวง มองทุกสิ่ง โสภา ภาพทั้งปวง เหมือนก้าวล่วง หลุดทุกข์ แสนสุขใจ สล่าผิน |