พิมพ์หน้านี้ - รักยิ่งใหญ่ จากใจดวงหนึ่ง

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: KruOng ที่ 30 กันยายน 2011, 10:51:PM



หัวข้อ: รักยิ่งใหญ่ จากใจดวงหนึ่ง
เริ่มหัวข้อโดย: KruOng ที่ 30 กันยายน 2011, 10:51:PM
ไม่ต้องรัก มากมาย สักเท่าใด
เพียงมีฉัน อยู่ในใจ บ้างแค่นั้น
ไม่ต้องการ ขังใจ ให้รักกัน
แค่ผูกพัน เท่านั้น ในหัวใจ
- – -
อยากให้เธอ สบายใจ เมื่อใกล้ฉัน
ดีกว่าพัน สายป่าน นั้นดึงไว้
เพราะสักวัน สายป่าน พลันขาดไป
เอื้อมมือคว้า เท่าไหร่ คงไกลเกิน
- – -
ถึงจะอยู่ ห่างไกล เกินครึ่งฟ้า
แต่ใจดั่ง สกุณา จะพาเหิร
ความผูกพัน ยิ่งใหญ่ ในทางเิดิน
ที่เผชิญ ฟันฝ่า มาด้วยกัน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]


หัวข้อ: Re: รักยิ่งใหญ่ จากใจดวงหนึ่ง
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 01 ตุลาคม 2011, 04:25:AM
(http://www.klonthaiclub.com/index.php?action=dlattach;topic=16985.0;attach=9052;image)

(http://www.kaweeclub.com/link/2%20(117).gif)

เมื่อต่างซึ้งตรึงทรวงดวงใจหมาย
สองไม่คลายสวาทต่างวาดฝัน
มองเห็นค่าด้วยซึ้งตรึงรำพัน
แสนสุขสันต์สองคนบนวิมาน

ยิ่งใหญ่นักรักนี้ที่ห่วงหวง
แจ่มดุจดวงรวีฉายหมายสมาน
นุ่มดุจแสงจันทราคราเพ็ญกาล
อิ่มเอิบมานปานอิ่มทิพย์เพียงจิบชิม

ถึงห่างไกลหนใดในแหล่งหล้า
ในแววตายังซึ้งถึงรักอิ่ม
ประทับจิตติดปักสลักพิมพ์
พริ้งพราวพริ้มชวนชื่นในคืนงาม

รักฉันนี้ยิ่งใหญ่กว่าใดอ้าง
เป็นทุกอย่างผ่องผุดสุดวาบหวาม
เป็นแสงสีสดใสให้เดินตาม
เป็นนิยามคำไขไพเราะคำ

ใจดวงนี้ถึงถนอมพะยอมเจ้า
ใจคอยเฝ้าหวงแหนแสนพรอดพร่ำ
ใจเปี่ยมสุขทุกคืนชื่นลำนำ
ใจเอ๋ยฉ่ำนำฝันรำพันกลอน

ถึงจะอยู่ห่างไกล ไปค่อนฟ้า
มีนภาคลุมครอบเป็นขอบขอน
รักของฉันไม่เปลี่ยนยังเวียนวอน
ยังคงอ้อนคำรัก..ด้วยภักดี..

"บ้านริมโขง"

(http://www.kaweeclub.com/link/2%20(68).gif)


หัวข้อ: Re: รักยิ่งใหญ่ จากใจดวงหนึ่ง
เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 01 ตุลาคม 2011, 05:16:AM
(http://dl9.glitter-graphics.net/pub/303/303999tzgb9fa2rm.gif)
รักยิ่งใหญ่ ใจนี้ มีเพียงหนึ่ง
ที่ติดตรึง ซ่อนเก็บ เจ็บไม่หนี
เป็นรอยฝัง กลางห้วง บ่วงชีวี
แม้นไม่มี คำตอบ ส่งมอบมา

ก็ยังคง ตระหนัก ด้วยรักมั่น
ได้แต่ฝัน วาดศิลป์ จินต์ภาษา
เขาห่างไกล ยิ่งนัก ยากพบพา
เพียงสายตา ไม่อาจสบ ได้พบจริง

รักฉันเหมือน หมอกจาง กลางลมแผ่ว
ไม่เห็นแวว สมได้ ในทุกสิ่ง
ก็ยังเพียร ฝันใฝ่ ไม่ประวิง
ด้วยรักยิ่ง เกินค่า จะประมาณ

รักของฉัน ยิ่งใหญ่ ให้เพียงหนึ่ง
แม้เขาไม่ เคยซึ้ง ถึงรักหวาน
ที่มอบให้ จากห้วง ของดวงมาน
ก็ยังสาน รักไว้ อยู่ในทรวง

ไม่หวังเรียง เคียงชิด สนิทแนบ
ขออิงแอบ เพียงอ้อน อักษรสรวง
 ชื่นในฝัน คลอคู่ อยู่แดดวง
สัมผัสห้วง ใจนี้ เป็นนิรันดร์

“สุนันยา”

(http://dl5.glitter-graphics.net/pub/1260/1260025zubn0t4t58.jpg)