พิมพ์หน้านี้ - รอสายคนปลายฟ้า

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: สล่าผิน ที่ 24 กันยายน 2011, 08:11:PM



หัวข้อ: รอสายคนปลายฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: สล่าผิน ที่ 24 กันยายน 2011, 08:11:PM


ใส่หูฟังนั่งรอเธอต่อสาย
เช้าถึงบ่ายหายไปไม่โทรหา
เธออยู่ไหนกันหนอขอโทรมา
ฉันตั้งตาท่าอยู่เธอรู้ดี

หรือติดเพื่อนติดการงานประชิด
ฉันเฝ้าคิดทวนไปให้ถ้วนถี่
งานนังนุงยุ่งยากมากเรื่องมี
คิดอีกทีเธอเหนื่อยนักคงพักกาย

อยากจะยินสำเนียงเสียงสักนิด
ประโลมจิตแจ่มใสให้เหนื่อยหาย
ขาดสำเนียงเสียงนวลชวนเดียวดาย
จิตมิวายครวญคร่ำพร่ำรอเธอ

ทุกทุกวันเคยนั่่งฟังน้ำเสียง
ฝากสำเนียงผ่านฟ้ามาเสมอ
วันนี้สายหายไปใจละเมอ
จิตพร่ำเพ้อครวญหาเสียงยาใจ

เสียบหูฟังนั่งจมใต้ร่มรื่น
แทนจะชื่นกลับขื่นจิตคิดหมองไหม้
ทั้งคิดถึงทั้งห่วงหาทั้งอาลัย
ฉันยังได้ตั้งหน้าตั้งตารอ

คิดกดเบอร์โทรหามิกล้าได้
เพราะเกรงใจไปกวนชวนไม่ต่อ
เลยนั่งซึมขรึมอยู่ดูเหมือนตอ
นั่งจนท้อทำไมไม่โทรมา.......

สล่าผิน


หัวข้อ: Re: รอสายคนปลายฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 20 ธันวาคม 2011, 04:59:AM


ใส่หูฟังนั่งรอเธอต่อสาย
เช้าถึงบ่ายหายไปไม่โทรหา
เธออยู่ไหนกันหนอขอโทรมา
ฉันตั้งตาท่าอยู่เธอรู้ดี

หรือติดเพื่อนติดการงานประชิด
ฉันเฝ้าคิดทวนไปให้ถ้วนถี่
งานนังนุงยุ่งยากมากเรื่องมี
คิดอีกทีเธอเหนื่อยนักคงพักกาย

อยากจะยินสำเนียงเสียงสักนิด
ประโลมจิตแจ่มใสให้เหนื่อยหาย
ขาดสำเนียงเสียงนวลชวนเดียวดาย
จิตมิวายครวญคร่ำพร่ำรอเธอ

ทุกทุกวันเคยนั่่งฟังน้ำเสียง
ฝากสำเนียงผ่านฟ้ามาเสมอ
วันนี้สายหายไปใจละเมอ
จิตพร่ำเพ้อครวญหาเสียงยาใจ

เสียบหูฟังนั่งจมใต้ร่มรื่น
แทนจะชื่นกลับขื่นจิตคิดหมองไหม้
ทั้งคิดถึงทั้งห่วงหาทั้งอาลัย
ฉันยังได้ตั้งหน้าตั้งตารอ

คิดกดเบอร์โทรหามิกล้าได้
เพราะเกรงใจไปกวนชวนไม่ต่อ
เลยนั่งซึมขรึมอยู่ดูเหมือนตอ
นั่งจนท้อทำไมไม่โทรมา.......

สล่าผิน
emo_86 emo_86
โทรศัพท์ แบ็ตหมด กดไม่ได้
ลืมเอาไป ติดตัว ไม่มั่วหนา
ตอนตีสาม มองดู รู้วาจา
ตายล่ะหว๋า ใกล้เวลา โทรหาเธอ

กะจะโทร ถึงเธอ ตอนตีห้า
ไม่อยากกวน เวลา นอนนะเอ่อ
หยิบโทรศัพท์ กดไป ใจละเมอ
คงผิดเบอร์ ต่อใหม่ ใจไม่ดี

ลืมเมมเบอร์ ของเธอ ที่ให้ไว้
โปรดอภัย เถิดหนา ยอดยาหยี
รอเธอโทร กลับมา ก็ไม่มี
จงปรานี เช้านี้ จะโทรไป
พันทอง