|
หัวข้อ: "เมื่อฝน หล่นปราย" เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 18 กันยายน 2011, 01:09:AM (http://friends18.com/img/rain/068.gif) "เมื่อฝน หล่นปราย" ด้วยกาพย์สุรางคนางค์ 28 ค่ะ (http://gi102.photobucket.com/groups/m98/HPKIQI6J2E/Keefers_Dividers74.gif) สายฝน หล่นปราย กระเซ็น กระสาย................................พระพายพัดผ่าน ละอองพร่างพราย..............................กระจายตระการ สีขาวสะอ้าน......................................ละลานแพรวพราว เสียงฟ้าครวญครืน ดั่งเรา กล้ำกลืน.................................สะอื้นเหน็บหนาว น้ำตา หลั่งริน................................... ดวงจินต์ปวดร้าว สายฝนหล่นกราว.............................ทนหนาวเดียวดาย อึ่งอ่างระงม ร้องร่ำเสียงขรม..................................โต้ลมพัดกราย ห้วงรัตติกาล......................................ยาวนานเหลือหลาย กอดหมอนแนบกาย...........................เดียวดายอาดูร ฝนเอยไฉน เหมือนน้ำตาใจ.................................หลั่งไหลเพิ่มพูน คร่ำครวญหวนหา..............................รักมาเกื้อกูล โศกทวีคูณ........................................ยากจูนดวงใจ ลมเอยลมพัด โอนเอนแกว่งกวัด.................................สะบัดใบไหว เสียงไผ่เสียดกอ.....................................อี๋ออแผ่วไกล อกเอ๋ยทำไม........................................ปวดใจตรอมตรม เห็นฝนร่วงมา ดุจน้ำตาฟ้า..........................................เพลาขื่นขม คงเหมือนเราที่......................................ฤดีโศกซม อกร้าวระทม.........................................ปรารมภ์มิวาย.... สุนันยา (http://www.bloggang.com/data/sunanya/picture/1305514257.gif) หัวข้อ: Re: "เมื่อฝน หล่นปราย" เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 18 กันยายน 2011, 02:06:AM เมื่อฝนหล่นปราย หัวใจใกล้วาย ช้ำชอกตรอมตรม วายุเพียงพัด สะบัดระงม ถึงชั้นพรพรหม จิตมิสำราญ ลมพัดกรรโชก สะบัดสะโบก ทำร้ายดวงมาน ระทึกทรวงลั่น เกือบขั้นวายปราณ ใครหนอสงสาร ไม่มีสักคน ฝนเอยฝนตก หล่นสู่พื้นบก ไหลตามสายชล สู้ห้วงอรรณพ จิตพบกมล เวลาบันดล จิตใจเลอะเลือน คืนนี้คืนค่ำ หัวใจชอกช้ำ มียุงเป็นเพื่อน กัดดูดโลหิต ชีวิตคอยเตือน หมาป่ามาเยือน เหงาแทรกแผ่นดิน (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ |