|
หัวข้อ: "ใจกระด้าง..." เริ่มหัวข้อโดย: เพลิงคำ ที่ 11 กันยายน 2011, 08:59:PM ใจกระด้าง ก่อนเคยเขียนกลอนเล่นหลายหลายบท วันนี้หมดน้ำยามาต่อแต่ง สาเหตุใดไม่รู้ยังคลางแคลง ไร้เรี่ยวแรงแห่งไฟใจวังเวง ค้นหากลอนเคยร้อยเรียบเรียงกล่าว ทุกเรื่องราวยังอยู่ดีมีเป็นเข่ง ทั้งกลอนรักหนักรสขมคมนักเลง ล้วนเลบงฝังฝากจากมือเรา จนวันที่พบเธอละเมอรัก แล้วอกหักฟกช้ำพร่ำเพราะเศร้า เกิดเป็นแผลยับเยินเกินบรรเทา พิษรักเผากว่าจะหายก็หลายเดือน พอขยับจับปากกามาขีดเขียน เริ่มวิงเวียนเพียรนึกรู้สึกเจื่อน จนจืดจางร้างคำจำเลอะเลือน ดูเหมือนเหมือนตัวอารมณ์จมเหวไป ครั้นจะหวานปานอ้อยกลับกร่อยหมด อยากเพ้อพจน์แบบอื่นฝืนไม่ไหว ทุกเช้าค่ำซ้ำซากจากข้างใน พบเพียงใจแข็งกระด้างอย่างเดิมเดิม emo_71 ก้านกล้วย ๑๑/๐๙/๒๕๕๔ หัวข้อ: Re: "ใจกระด้าง..." เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 12 กันยายน 2011, 12:14:AM (http://www.atom.rmutphysics.com/charud/oldnews/0/282/world_trade_center_1160603_1.JPG) เป็นช่วงหนึ่ง.ของอารมณ์.ที่ตรมเศร้า พอมาถึง.วันที่เก้า.เราก็เพิ่ม มันเป็นโศกนาฏกรรม.ที่ซ้ำเติม อยากจะเจิม.เจือจาง.บางอารมณ์ จำต้องรอ.กลอนใหม่.ในวันพรุ่ง พอฟ้ารุ่ง.จำเพาะ.ความเหมาะสม อารมณ์หลาก.ลดเลี้ยว.ค่อยเกลียวกลม มาพร่างพรม.เขียนกลอน.ขจรจาย จะคอยอยู่.เป็นเพื่อน.เขียนเตือนว่า "ดินรักฟ้า-ปลารักน้ำ"ในความหมาย ฉันรักเธอ.เช่นกัน .จนวันวาย ทุกเม็ดทราย.เป็นถ้อยพจน์.ให้จดจำ เขียนมาใหม่.อีกหน.เมื่อฝนหยุด เมื่อสิ้นสุด.ความโศก.วิโยคซ้ำ สรรพสิ่ง.นิ่งสลด.เหมือนหมดกรรม เราร่วมทำ.สิ่งดีดี.อีกทีนึง (เฉา.ในอารมณ์เช่นกันค่ะ) |