|
หัวข้อ: นี่หรือหญิง...คบได้...ไม่จีรัง เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 27 สิงหาคม 2011, 11:47:PM พอผัวตายกายป่วนรัญจวนจิต จึงได้คิดขืนทนตนตายแน่ ขึ้นเหาะเหินเดินเมฆาสายตาแล คอยชะแง้หาชายหมายมาครอง ถึงริมฝั่งแม่น้ำสามกษัตริย์ จักรพรรดิพระรามงามผุดผ่อง นางยักษ์หมายมีใจใคร่ยืนมอง และจำจองความกระสันกลั้นใจดู อสุรีดีใจใช้มนต์ร่าย จำแลงกายงามทั่วตัวสวยหรู ย่างเยื้องกายหมายเข้าเอาตัวชู พระรามรู้ยักขินีผีไพรมา "เจ้าชื่อเรียงเสียงไรเหตุใดเที่ยว มาตัวเปลี่ยวดุ่มดงพงไพรหนา" นางยักษ์แปลงแฝงร่างยิ้มพรางตา "อันชื่อ สำมนักขา ตัวข้านี้" น้องท่านท้าวทศกรรฐ์พันธุ์พงศ์ยักษ์ ได้บุญชักมาพบประสบศรี จะขอเป็นข้าพระบาทราชรุจี ขอพระพี่เห็นใจให้ความรักฯ emo_21 หัวข้อ: Re: นี่หรือหญิง...คบได้...ไม่จีรัง เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 28 สิงหาคม 2011, 12:22:AM พระรามว่า "ดูก่อนเจ้าเยาวมาลย์ผ่านกษัตริย์ ไยตระบัดสัตย์พงศ์ประสงค์นัก อันตัวเราเล่าฤษีมีประจักษ์ ฤๅวงศ์ยักษ์ มิรู้ดูธรรมเนียม" สำมนักขาว่า "พระองค์ยอดดวงใจไยมาขับ ไล่ตัวกลับกรุงไกลให้เสียเหลี่ยม เพราะความรักปักองค์ลงความเตรียม จึงทนเหนียมมอบตัวให้ผัวราม" พระรามว่า "เอ๊ะ! เจ้าไยไถเป็นกล่าวเช่นนี้ ยอดหญิงมียางอายชายจึงขาม มายักเย้ากระเซ้าแย่แลมิงาม จงรีบข้ามเวหาลากลับเมือง ขืนชักช้าจะเจ็บตัวหญิงชั่วเอ๋ย ยิ่งอยู่เลยเพลาว่าเป็นเรื่อง" ครั้นรีบกลับอาศรมอุดมเรือง นางยักษ์เขื่องกลับตามพระรามไป จึ่งมาพบสบหน้าสีดาสาว โสภาราวอัปสรร้อนตัวไหว "เหม่ เหม่! เพราะนางนี้ฤๅษีไพร จึงปัดไม่รับรักภักดีกู"ฯ emo_31 หัวข้อ: Re: นี่หรือหญิง...คบได้...ไม่จีรัง เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 28 สิงหาคม 2011, 12:33:AM จึงสำแดงแผลงฤทธิ์คิดอาฆาต หมายชีวาตม์สีดาหาคิดสู้ อสุรีตาไฟไล่พันตู นางไม่บู๊วิ่งหนีฟ้องพี่ราม ยินเสียงร้องมเหสีถูกตีข่วน พัวพันป่วนหญิงชั่วมั่วผลีผลาม พระลักษณ์ยินเอะอะผละมาตาม มิครั่นคร้ามเข้าขวางกลางนารี สำมนักขาเห็น เป็นชายสอง ราม-ลักษณ์ปองอยากได้ไซร้คู่ศรี ครั้นเห็นเมียเสียหัวตัวไม่ดี กระโดดเข้าตบตีสีดาพลัน ทั้งราม,ลักษณ์ พิโรธยิ่งโกรธเกรี้ยว บิดตัวเอี้ยวคันศรร้อนหุนหัน กระทบหลังนางยักษ์กระอักครัน พระลักษณ์ยอพระขรรค์หมายฟันแทง "เหวย เหวย อีมารร้ายไยชั่วนัก" ทรลักษณ์จะฆ่าทิ้งกริ่งกำแหง โลกจะกล่าวหาให้น้ำใจแสดง จึงตัดกรรอนแข้งให้แร้งกิน emo_44 หัวข้อ: Re: นี่หรือหญิง...คบได้...ไม่จีรัง เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 28 สิงหาคม 2011, 12:45:AM แสนเจ็บปวดรวดช้ำระกำหนัก กายประจักษ์จมูกหูดูโดนสิน กลับนครโรมคัลผันคำยิน ให้ภูมินทร์เชษฐาว่าความแค้น ทศกรรฐ์ว่า "บอกพี่มาน้องสำฯ ใครทำเจ้า" นางยักษ์เอาแต่ร้องฟ้องความแค่น ว่าลักษณ์รามขามข่มให้ตรมแทน ความรักแสนที่มอบกลับตอบช้ำ สำมนักขาว่า "ข้านั้นเดินโดดเดี่ยวเที่ยวกลางป่า มันเกี้ยวพาราสีน้องพี่หนำ ข้าไม่ตอบชอบด้วยช่วยกันทำ มันก็กล้ำตัดทีนสินมือมา" พระยาขรว่า "เหม่ เหม่! ไอ้มนุษย์สุดบังอาจ จะพิฆาตให้เกลี้ยงเยี่ยงหมูหมา มิให้เป็นเช่นตอแค้นคอกา" ขุนขรว่า "จัดทัพไปจับมัน" ....................................................................................... มาร่ายยาวกล่าวเกริ่นเชิญขบคิด แท้เทียวจิตใจหญิงลิงยังขัน คิดแย่งชายหมายคู่ชู้ชีวัน เข้าตบตีเชิงชั้นหวั่นเรื่องจริง ยังปากพร่อยอ่อยเหยื่อเชื่อมิได้ แท้ความไขกลับกลอกหลอกเสียยิ่ง หวั่นหวั่น โลกยุคใหม่ให้ประวิง นี่หรือหญิง คบได้ ไม่จีรัง |