|
หัวข้อ: กลอนบทนี้ เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 26 สิงหาคม 2011, 05:53:PM เขียนกลอนรักบทนี้แด่ที่รัก เธอประจักษ์ใจซื่อบ้างหรือไม่ คำที่เขียนมาถึงเพียงครึ่งใจ แต่ห่วงใยลึกซึ้งเกินครึงแด พากเพียรเขียนเท่าไรก็ไม่หมด ยังปรากฎมากกว่ามาเผยแพร่ ถ้ารักเราเท่ากันหมั่นดูแล มิหวั่นแม้คนมาอิจฉาเรา เลิกบอกรักเธอมากเท่าฟากฟ้า เพราะความจริงยิ่งกว่าฟ้าหลายเท่า รักจึงเกินกว่าการประมาณเอา เกินเธอเข้าใจซึ้งถึงความจริง ระยะทางห่างไกลรักไม่ท้อ ยังเฝ้ารอรักฝากจากใจหญิง จะสร้างสุขวันที่มีรักอิง อย่าเฉยนิ่งคนคอยจะน้อยใจ เพียงนั่งฝันยามตื่นยังชื่นฉ่ำ เฝ้าเพียรพร่ำภาวนารักมาใกล้ จะลุล่วงดวงแดไม่แพ้ใคร เคยคิดไหมห่วงหาคนอาภัพ อยากจะส่งพจน์ไปให้รับรู้ แต่เกรงอยู่เธอหากมิอยากสดับ ไม่ทันคลิกว่าส่งตรงผู้รับ ฉันก็หลับอยู่ใกล้ใกล้หัวใจเธอ ดาว อาชาไนย หัวข้อ: Re: กลอนบทนี้ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 26 สิงหาคม 2011, 06:53:PM emo_26 emo_126 หลับอยู่ใกล้ “หัวใจ” ไม่นานนัก มีแม่ยักษ์ในบ้านผ่านเสนอ มาลาก องค์พงศ์หน่อขอนะเออ นั่งนอนเพ้อหน้าคอมพ์ดูมอมแมม กอดหน้าซบใส่อกตระหนกนัก ให้รู้จักหัวใจที่ให้แถม เมื่อของจริงอยู่ไกลไปรอนแรม มาอ้อมแอ้มหัวใจ “เมีย” เสียก่อนเธอ มีหัวใจเต้นตึ๊กตั๊ก..ไม่ยักสน กลับลานลนสนใครหัวใจเผลอ หัวใจจริงนี่ไง “เมีย” ให้เกลอ ที่พร่ำเพ้อ..หัวใจวาด...กระดาษกลอน. emo_26 "บ้านริมโขง" emo_60 เข้ามาแจม สนุก ๆ นะขอรับ emo_19 หัวข้อ: Re: กลอนบทนี้ เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 26 สิงหาคม 2011, 09:30:PM ถ้าเมียมีหรือจะมาครวญหาสาว นี่นอนหนาวยามไร้ใครร่วมหมอน คิดถึงแต่คนไกลใจรอนรอน เฝ้าอาวรณ์ฝันใฝ่ไม่มีจาง จะมีคนสนใจไหมไม่รู้ เธอจะอยู่มุมไหนใต้ฟ้ากว้าง เสี่ยงคำกลอนให้เห็นเป็นกลางกลาง หวังรอนางเมตตาคล้องมาลัย Dow archanai ขอบคุณครับที่มาสนุกด้วย หัวข้อ: Re: กลอนบทนี้ เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 28 สิงหาคม 2011, 02:44:AM แว่วคำกลอนของใครก็ไม่รู้ ดังข้างหูแว่นหวานมานสดใส บอกว่าเป็นกลอนรักจากหัวใจ เขียนส่งให้หน้ามนเจ้าคนดี เป็นกลอนรักสุดซึ้งน้ำผึ้งหยด แม้นแต่มดยังตอมยอมท่านพี่ ทุกถ้อยพจน์ทุกลำนำพร่ำวลี หาไม่มีผู้ใดไหนเทียมทาน natcha emo_95 หัวข้อ: Re: กลอนบทนี้ เริ่มหัวข้อโดย: amika29 ที่ 28 สิงหาคม 2011, 02:46:AM ถ้าเมียมีหรือจะมาครวญหาสาว นี่นอนหนาวยามไร้ใครร่วมหมอน คิดถึงแต่คนไกลใจรอนรอน เฝ้าอาวรณ์ฝันใฝ่ไม่มีจาง จะมีคนสนใจไหมไม่รู้ เธอจะอยู่มุมไหนใต้ฟ้ากว้าง เสี่ยงคำกลอนให้เห็นเป็นกลางกลาง หวังรอนางเมตตาคล้องมาลัย Dow archanai (http://i.kapook.com/glitter/2010/th/01/T220110_03C.gif) (http://glitter.kapook.com/category.php?category_id=116&sid=995eebd88ade5fc0a53dc0a97dada9aa) โสดไม่ใช่เรื่องแย่ แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่เรื่องดี เอาเป็นว่าเปิดรับสมัครให้เลยก็แล้วกันนะคะคุณ Dow archanai ถ้ามีใครสมัครก็แบ่งคนอื่นมั่งนะ 555+ หัวข้อ: Re: กลอนบทนี้ เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 28 สิงหาคม 2011, 03:53:AM emo_60 emo_116 emo_95 เพราะอยู่เดียวเปลี่ยวเหงาใจเศร้าสร้อย จึงถักร้อยถ้อยคำอันล้ำค่า กลั่นออกจากห้วงใจให้กานดา โปรดรู้ว่ามีใครเขาใฝ่ปอง ใช้ถ้อยคำง่ายง่ายเพื่อถ่ายทอด ดั่งผักปลอดสารพิษลิขิตล่อง เพราะเป็นชายชาวดินถวิลมอง เจ้าหงส์ทองฟ่องฟ้าสง่างาม ได้แต่เพียงแอบปลื้มจึ่งลืมหลง ว่าอนงค์เนื้อทองคงมองข้าม ต้องเจียมเนื้อเจียมตนอย่าลนลาม จะกลายเป็นที่สามของทรามวัย ฝากกลอนกานท์ผ่านลมไปพรมพร่าง ผิวนวลปรางสดชื่นระรื่นใส เจ้าแย้มบานชูช่อละออไอ น้อมหทัยยิ้มรับประดับจินต์ emo_55 "ปรางค์ สามยอด" emo_73 |