พิมพ์หน้านี้ - เพียงเสี้ยวนาที

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: สุนัขรำพัน ที่ 25 สิงหาคม 2011, 08:03:PM



หัวข้อ: เพียงเสี้ยวนาที
เริ่มหัวข้อโดย: สุนัขรำพัน ที่ 25 สิงหาคม 2011, 08:03:PM
กาพย์ฉบัง ๑๖

อยู่อยู่ฉันก็คิดถึง                  ทำไม่ฉันจึง
คิดถึงเธอได้ขนาดนี้

ห่างเธอเพียงเสี้ยวนาที          ต้องกลั่นคำกวี
บทนี้มาครวญถึงเธอ

เป็นอยู่อย่างนี้เสมอ              เพียงครู่พบเจอ
เหมือนเธอมาเติมเต็มใจ

อยากมีเธอเคียงชิดใกล้          อย่างนี้ตลอดไป
เมื่อไรจะสมใจปอง

ได้เพียงแค่กลั่นแค่กรอง         ถ้อยคำทำนอง
ร่ำร้องพร่ำเพ้อรำพัน

เมื่อไรนะเมื่อไรกัน                 ทั้งเธอและฉัน
จะร้องรำพันเพลงรัก

อยู่ด้วยกันจนประจักษ์             กอดกันแน่นนัก
ทั้งกายทั้งก่ายหัวใจ

ต้องเพ้ออีกนานแค่ไหน           เมื่อเธอห่างไกล
เมื่อไรจะกลับมาเจอกัน

ฉันคิดวนเวียนแค่นั้น              เมื่อพ้นผ่านวัน
ก็กลับวนคิดขึ้นใหม่

เป็นอยู่อย่างนี้เรื่อยไป              ไม่รู้วันไหน
จะเลิกพร่ำเพ้อ...รำพัน ฯ

สุนัขรำพัน
๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๒


หัวข้อ: Re: เพียงเสี้ยวนาที
เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 28 สิงหาคม 2011, 08:21:AM
หากใจเธอยังคงมั่น           ต้องมีสักวัน
เธอฉันเคียงคู่กันไป

หากใจเธอนั้นหวั่นไหว       จากกันปันใจ
ห่างไกลกันพลันร้างลา

หากใจเธอปรารถนา         เพราะเขาต้องตา
ดีกว่าฉันลืมกันลง

ใจฉันแหลกแตกเป็นผง      ด้วยรักมั่นคง
ซื่อตรงทุกเสี้ยวนาที

---สะเลเต---
ปล.ผิดพลาดชี้แนะด้วยนะคะ

(http://www.ohzeed.com/bar_076.gif) (http://www.ohzeed.com) 


หัวข้อ: Re: เพียงเสี้ยวนาที
เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 28 สิงหาคม 2011, 11:39:AM
คงเป็นกุศลผลมี         เพราะด้วยความดี
ของเธอประดับกับใจ

จะพรั่นหวั่นกลัวไปไย  เมื่อมีชายไทย
รู้ซึ้งถึงค่าของเธอ

ออกปากฝากคำบำเรอ เชื่อว่าคงเจอ
ชายผู้ซื่อตรงคงคำ

เธออาจคิดไปใจจำ    จึงหมองระกำ
ปล่อยให้ใจแหลกสิ้นดี

พินิจพิศดูอีกที         เธอยังคงมี
รักอันหวานชื่นยืนยง     

          ดาว อาชาไนย


หัวข้อ: Re: เพียงเสี้ยวนาที
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 28 สิงหาคม 2011, 01:46:PM
เพียงเสี้ยวเศษส่วนมวลเศร้า      เลือนรางจางเงา
ชั่วข้ามชั่วคราวค่ำคืน

ฝนหยดฝนหยาดอย่าฝืน               ฝันไกลให้ฟื้น
อย่าท้อลดทางย่างยล

สลับสลายคลายหม่น               โลกหลากมากล้น
เปื้อนทุกข์ยังยืนฝืนยั้ง

เพียงเสี้ยวหนึ่่งส่วนหวนคลั่ง       เว้าแหว่งแรงหวัง
จ่อมจมขมจิตคิดไป

เลิกเหงาเศร้าเสียดเบียดใจ       ชั่งตวงถ่วงไว้
วาดฝันสรรค์สร้างสัญจร

ตะเกียกตะกายผายผ่อน            สละตะกอน
ขุ่นหมองครองหม่นดวงมาน