|
หัวข้อ: ขวานเจ้ากรรม!!(เมขลาสิมาล่อแก้ว) เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 21 สิงหาคม 2011, 01:05:AM (http://www.isacengineering.com/image/thunder_00.jpg) เมขลาล่อแก้วแวววูบวาบ มณีแลบแปลบปลาบฉาบม่านหลัว แมกเมฆหมอกหลอกลุกขมุกขมัว ด้วยเกรงกลัวรามสูรตระกูลยักษ์ พยับเมฆเสกเค้าเงาหมอกหม่น เหล่าอัปสรซุกซนร่นตั้งหลัก เทพเทวาเหิรหาวราวหลบพักตร์ กริ่งเกรงศักดาเดชอาเพศเยือน ทั้งดาราหว่าไหวไข้เร้นหลุบ จันทร์เจ้าหุบตัวหงองอเคียวเหมือน แก้วเก็จพรายแพรวพราวราวดวงเดือน อำพรางเพื่อนหลังเมฆเสกมาบัง ผลุบโผล่ผ่านพาลเห็นเช่นนั้นแล้ว ขว้างขวานแก้ววัชระอสูรขลัง เสียงโครมครืนตื่นไหวไปทั่ววัง พิมานพังย่อยยับสุดอัปรี อสูรวาดฟาดฟันสนั่นหล้า พสุธาลุกไหม้สัตว์ไหวหนี ทั่วสวรรค์ยันโลกามิกล้าตี เกรงฤทธีขวานเพชรแลเวทย์มนต์ นางมณีเมขลาท้าเยาะเย้ย "เหม่ เหม่ เหวย ต้องตาย" หมายขวานก่น แสงแก้ววับจับตาพร่าลืมตน ฟาดขวานชนหน้าแข้งแล่งตัวตาย จบแบบเกรียน เดี๋ยวมีต่อ emo_122 emo_44 หัวข้อ: Re: ขวานเจ้ากรรม!!(เมขลาสิมาล่อแก้ว) เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 21 สิงหาคม 2011, 10:38:PM แต่กระนั้นขวานอสูรมีมูลฤทธิ์ อาญาสิทธิ์พระอิศวรหวนคืนหาย หากขวานเพชรตกดินสิ้นวอดวาย ให้นารายณ์ไปรับกลับคืนมา เจ้าจอมภพสยบไตรให้รับสั่ง ริบพลังรามสูรสิบกูณฑ์ว่า ครั้นชุบชีพกลับฟื้นคืนชีวา ถึงวสันต์อีกคราจะคืนให้ หลังคืนชีพเข้ากลีบเมฆวิเวกหาย ฤดูกลายเหมันต์-คิมหันต์ไหว ต้องกลืนกล้ำจำศีลกินขี้ไคล! ข่มตัวไว้ด้วยอายขายขี้หน้า ครั้นวสันตฤดูหมู่เมฆหมอก คืนระลอกปกคลุมชะอุ่มหนา พระพิรุณโปรยฝนบนเมฆา เมขลาล่อมณีด้วยดีใจ รามสูรคืนฤทธิ์มีสิทธิ์พร้อม จึงเข้าน้อมรับขวานหน้าบานใส ร่ายรำบทบาทจรร่อนรินไป เห็นแสงไกลนั้นมณีที่หมายครอง ครั้นโมโหโกรธาคราที่แล้ว มาล่อแก้วเข้าตาพลาดท่าถอง จึงติดเครื่องเรืองโล่เทอร์โบทอง ตีตราจองแก้วฟ้ามาให้ตน พอใกล้ถึงตะลึงลานเข้าหาญหัก เจอยอดรักเมขลามาดักปล้น สะดุดแข้งแทงหน้าท่าชอบกล อายเหลือทนหน้านิ่วกริ้วมณีฯ emo_68 หัวข้อ: Re: ขวานเจ้ากรรม!!(เมขลาสิมาล่อแก้ว) เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 22 สิงหาคม 2011, 01:32:AM ว่า "เหม่ เหม่! ใครหวามาดักหน้า" สุดโกรธาเดือดดาลพาลยักษี เทวดาว่าให้ไม่ใยดี "ตัวกูนี้นามกรอรชุน" "มึงเป็นใครอวดดีมีโอหัง จงระวังตัวไว้ให้ว้าวุ่น ทศกรรฐ์ยังพ่ายมลายจุล มึงมาหุนหันสู้มิรู้ใคร" ครั้นพระขรรค์ฟันขวานของพาลยักษ์ เสียงประจักษ์สุดสนั่นให้หวั่นไหว ผลัดกันรุกบุกรับอย่างฉับไว สุดท้ายไซร้เทวาเสียท่ายักษ์ รามสูรจับเหวี่ยงเพียงสองนิ้ว บิดเป็นริ้วฟาดเหี้ยมเข้าเหลี่ยมหลัก พระสุเมรุเอนไปเสียหายนัก สามโลกชักสั่นคลอนร้อนจอมไตร จึงสั่งเขกกบาลเจ้าพาลโง่ เรื่องใหญ่โตหาคิดสักนิดไม่ มิฟาดเข้าเขาอื่นดื่นดาษไป "เหม่ เจ้ายักษ์จัญไรไกลาสกู!" emo_125 |