พิมพ์หน้านี้ - "..เพราะฉันเป็นมนุษย์…จึงมีจุดที่อ่อนไหว.."

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ภู กวินท์ ที่ 19 สิงหาคม 2011, 08:18:PM



หัวข้อ: "..เพราะฉันเป็นมนุษย์…จึงมีจุดที่อ่อนไหว.."
เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 19 สิงหาคม 2011, 08:18:PM

(http://img.zuzaa.com/image.php?id=46B9_4E4E6065&jpg)

" เพราะฉันเป็นมนุษย์…จึงมีจุดที่อ่อนไหว "

.......................

เพราะฉันเป็นมนุษย์…
จึงมีจุดพลิกผันแม้วันไหน
มีทั้งสุขและเศร้าเคล้ากันไป
เกิดขึ้นในอารมณ์, อย่างงมงาย

เพราะฉันเป็นมนุษย์…
บริสุทธิ์ผุดผ่องในความหมาย
หรือไร้สามัญสำนึกรู้สึกกาย
การกระทำมากมาย, อาจร้าย-ดี

เพราะฉันเป็นมนุษย์…
ไม่อาจหยุดความเศร้า-เหงาเหลือที่
สิ้นความรักศรัทธา น้ำตามี
ทั้งชีวีอ่อนแอ, อย่างแน่นอน

เพราะฉันเป็นมนุษย์…
นั่งลงทรุด ฟุตบาท อนาถก่อน
สิ้นโลกเขลา เมามายหลายขั้นตอน
อนาทร อนาถา, อย่างแท้จริง

เธอก็เป็นมนุษย์…
ไยถึงจุดหดหู่ไม่อยู่นิ่ง
มีความรักไม่ห่วงเกินท้วงติง
แล้วก็วิ่งไกลห่าง, อย่างเลือดเย็น

เธอก็เป็นมนุษย์…
กว้างไกลสุดหัวใจเกินใครเห็น
อ่อนแอหรืออ่อนไหวไม่เคยเป็น
ทิ้งประเด็นทุกอย่าง, ต่างเหลือเกิน!

.......................

emo_62



หัวข้อ: Re: "..เพราะฉันเป็นมนุษย์…จึงมีจุดที่อ่อนไหว.."
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 19 สิงหาคม 2011, 10:43:PM

เพราะฉันเป็นมนุษย์...
ยืนในจุดของฉันมานานเนิ่น
มีทั้งโง่ทั้งฉลาดไม่ขาดเกิน
แต่บังเอิญได้ประสบพานพบเธอ

เธอบอกว่าเธอเป็นมนุษย์
ฉันสดุดคำนั้นเหมือนฉันเผลอ
ฉันสงสัยมากมายคล้ายคล้ายเบลอ
จริงจริงเหรอที่บอกหรือหลอกกัน

ทำไมเธอใจร้ายไม่สงสาร
เธอพล่าผลาญใจใครให้โศกศัลย์
เธอทำร้ายใจใครให้จาบัลย์
ช่วยตอบฉันว่าทำใจถึงดำ

natcha

emo_95


หัวข้อ: Re: "..เพราะฉันเป็นมนุษย์…จึงมีจุดที่อ่อนไหว.."
เริ่มหัวข้อโดย: ช่วงนี้ไม่ว่าง ที่ 19 สิงหาคม 2011, 10:51:PM


เพราะว่าฉัน  นั้นมิ  ใช่มนุษย์
เป็นวิญญาณ  ที่ผุด  โผล่มาได้
บอกว่านอน  พอหลับ  ก็ออกไป
ถอดหัวไส้  ออกมา น่าหวาดกลัว

มีแสงวาบ วาบวาบ  จงทราบไว้
ว่ากำลัง  จกไส้  มิใช่มั่ว
มีหัวไส้  ไม่มี   ที่ลำตัว
มีแต่หัว  กับไส้  ลอยไปมา emo_45



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]


หัวข้อ: Re: "..เพราะฉันเป็นมนุษย์…จึงมีจุดที่อ่อนไหว.."
เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 21 สิงหาคม 2011, 11:19:AM




ในความเป็นมนุษย์…สุดที่รัก
ได้รู้ซึ้งประจักษ์ รักหนักหนา
ได้สะอื้น คืนค่ำและ น้ำตา
ได้เวลาต้องจบ,  การพบเจอ

ในความเป็นมนุษย์…สุดที่รัก
มีภาพลักษณ์ ดี-ร้าย คล้ายเสนอ
บางครั้งบ้า บางครั้งสุข บางครั้งเบลอ
บางครั้งเพ้อ ยิ่งนัก,  เกินทักทาย

ในความเป็นมนุษย์…สุดที่รัก
มันยากนักทักถามตามความหมาย
เพราะเธออยู่เบื้องบนไม่หม่นดาย
จำแลงกายเย้าหยอก,  เพื่อหลอกกัน

ในความเป็นมนุษย์…สุดที่รัก
ทุกคนมักเดียวดายมาหลายฝัน
วิ่งออกห่างต่างแย่งไม่แบ่งปัน
ถึงกระนั้นฉันก็ยังอยาก,  เป็นมนุษย์!

เธอไม่ใช่มนุษย์…สุดที่รัก
เพราะเธอจักเป็นนางฟ้าศรัทธาสุด
หรือซาตานมาข่มโลกสมมุติ
ฉันสะดุดความฝัน,  จนฟั่นเฟือน!!

...........................

 emo_62