พิมพ์หน้านี้ - รอ...

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: leelawadeesrikaw ที่ 16 สิงหาคม 2011, 06:23:PM



หัวข้อ: รอ...
เริ่มหัวข้อโดย: leelawadeesrikaw ที่ 16 สิงหาคม 2011, 06:23:PM




รอต่อไปแม้ใครเขาเมินหมาง
หวังเลือนลางทุกทีที่คิดถึง
อยากหยุดใจอาวรณ์ซ่อนคนึง
ให้รู้ซึ้งเขาสลัดควรตัดใจ

กาลเวลาเปลี่ยนไปใจคนเปลี่ยน
จะวกเวียนกลับมาหามีไม่
อนิจจังยังแปรแน่อะไร
เริ่มต้นใหม่ข้างหน้าดีกว่าเอย



หัวข้อ: Re: รอ...
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 16 สิงหาคม 2011, 06:57:PM
(http://www.ohzeed.com/bar_183.gif) (http://www.ohzeed.com)

ความขัดแย้งแห่งคำนำขานไข
หนึ่งความนัยว่า “รอ” หนอเฉลย
แต่อีกอย่างทางข้างหน้ายังมาเกย
สิ่งใดเอยคือจริง..หญิงจำนรรจ์

เหมือนทั้งอิ่มทั้งอยากจากปาก-ท้อง
เหมือนขัดข้องด้วยขาพาเหหัน
จิตอยากไปเหตุไฉนไม่สัมพันธ์
ขาของฉันมันหยุดนิ่ง..ด้วยสิ่งใด

เป็นระบบสบขัดชัดปัญหา
พรรณนาขัดข้องมองเหลวไหล
อารมณ์นางเรรวนปั่นป่วนใจ
คงหวั่นไหวในตน..คนเขียนกลอน.

"บ้านริมโขง"

(http://www.ohzeed.com/bar_192.gif) (http://www.ohzeed.com)


หัวข้อ: Re: รอ...
เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 16 สิงหาคม 2011, 07:15:PM

เมื่อเธอเดินจากกันไปไกลลับ
ไม่แม้แต่หันหลังกลับมาพบหน้า
แบบนี้หรือที่เรียกว่าการจากลา
หยาดน้ำตารินอาบแก้มไม่แห้งไป

เธอจากแล้วคงไม่คิดจะเดินย้อน
ฉันหมดสิทธิ์อ้อนหรือคิดจะเยื้อไว้
มีเพียงทางเดียวทำได้แค่รอคนไกล
เพราะหัวใจลืมไม่ได้แม้เสี้ยวนาที

ใจฉันยังหยุดอยู่ตรงนี้ ตรงที่เก่า
แม้ตัวเราพยามจะเดินหนี
ใจยังคงดื้อรั้นทั้งที่มันก็รู้ดี
ว่าคงได้เพียงแค่นี้ เพียงแค่รอ

                             with love"


หัวข้อ: Re: รอ...
เริ่มหัวข้อโดย: ไม่รู้ใจ ที่ 16 สิงหาคม 2011, 10:48:PM


กรุ่นกลิ่นหอมเย้ายวนมวลบุปผา
อีกดาราพร่างพราววับวาวไหว
ลมพลิ้วแผ่วแก้วร่ำพร่ำพิไร
ท้วงถามใจใดหนอช่างรอรี

จักมั่นหมายกายใจไว้รอท่า
ฤๅจักลารักเลือนเบือนหน่ายหนี
ครองโศกเศร้าเหงาตรมถมฤดี
ฤๅจักคลี่สุขมอบปลุกปลอบจินต์

ไม่รู้ใจ

(http://www.ohzeed.com/bar_165.gif) (http://www.ohzeed.com)




หัวข้อ: Re: รอ...
เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 17 สิงหาคม 2011, 12:48:AM
นานเพียงไรใจนี้จะพลีมอบ
รอเธอตอบออกมาว่าถวิล
ยังรอรักพักใจให้ยลยิน
ใช่ผันผินเป็นอื่นให้ขื่นทรวง

ฤๅจันทราล้าแสงมิแข่งสู้
ยังรออยู่หวังแสงแห่งแดนสรวง
คอยอาบอิ่มปิ่มเสริมเติมแขดวง
ให้โชติช่วงดังเก่าที่เฝ้ามอง

คือความหวังครั้งใหม่ให้เรียนรู้
หากแลดูโฉมเจ้าเคล้าสนอง
เอิบอาบจินต์รินรักปักใจปอง
ดุจโสมผ่องส่องฟ้าทุกครายล


 emo_10