พิมพ์หน้านี้ - แมงมุม

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ควายเฒ่า ที่ 16 สิงหาคม 2011, 02:07:PM



หัวข้อ: แมงมุม
เริ่มหัวข้อโดย: ควายเฒ่า ที่ 16 สิงหาคม 2011, 02:07:PM
.....





หัวข้อ: Re: แมงมุม
เริ่มหัวข้อโดย: ฤดีไพร ที่ 16 สิงหาคม 2011, 04:56:PM

โทษเหยื่อเมื่อบินพลาด
เหยื่อจึงอาจชีพขาดได้
เหยื่อพลาดจึงขาดใจ
แล้วทำไมโทษแมงมุม

นางต้องจ้องเลี้ยงชีพ
ชักใยหนีบรีบขยุ่ม
ปลิดชีพรีบเกาะกุม
เพราะหมายล่ามาเลี้ยงกาย

หากไม่ใจคงขาด
มิสามารถดังคาดหมาย
ขาดเหยื่อเชื่อชีพวาย
มิโหดร้ายแต่จำเป็น

แมงมุมขยุ่มเหยื่อ
ก็หวังเพื่อพ้นทุกข์เข็ญ
ขาดเหยื่อเชื่อลำเค็ญ
อย่ามองเห็นเป็นสัตว์พาล

แมงมุมเกาะกุมรัก
ยังหวังถักทอประสาน
แมงมุมยังมีมาน
หวังสำราญเบิกบานใจ

๑๑เรยา๑๑


หัวข้อ: Re: แมงมุม
เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 16 สิงหาคม 2011, 09:18:PM

หนี่งชีพของแมงมุม
ใช่หมกซุ่มแค่จับเหยื่อ
บอกไปใครเล่าเชื่อ
ไม่มีเหลือแม้สักคน

ผู้ใดว่าจริงใจ
หวังเพียงได้เจอสักหน
รอยคอยจนสิ้นลม
คงไม่สมกับใจรอ

เส้นใยที่สารถัก
หวังมีผู้มารักขอ
เคียงข้างคอยยกยอ
ไม่ทดท้ออยู่ร่วมกัน

แต่ในความเป็นจริง
ทุกทุกสิ่งเพียงแค่ฝัน
ใครบ้างร่วมแบ่งปัน
มองหน้าหลังไม่เห็นเงา

"แมงมุมลายตัวนั้น
เขี้ยวสั้นสั้นตาเศร้าเศร้า
หลบร่างอยู่ข้างเสา
ลี้เร้นเงาเฝ้ารอคอย"(ควายเฒ่า)

คงได้เพียงแค่นี้
เพราะฤดีใกล้ถดถอย
น้ำใสรินปรอยปรอย
ตาเศร้าสร้อยของแมงมุม

                         with love"


หัวข้อ: Re: แมงมุม
เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 16 สิงหาคม 2011, 10:03:PM


(http://img.zuzaa.com/image.php?id=3690_4E4A85EF&jpg)

แมงมุม ขยุ้มหาย
ใยปิดตาย หมายขยี้
น้อยนิด สะกิดมี
เผยวจี เข้าบีฑา

ความหวัง ยังสนิท
ให้ชีวิต คิดผวา
อ่อนไหว ในศรัทธา
เผยอัตรา เข้าท้าทาย

บดบัง ดั่งโยงใย
ซุกซ่อนไว้ ในความหมาย
หน้ากาก ฉากทำลาย
วนเวียนว่าย มาหลายคน

หลงเชื่อ เป็นเหยื่อล่อ
ไม่รั้งรอ พอสับสน
ติดกับ จับตัวตน
ต้องทุกข์ทน จนสิ้นใจ

อยู่ไหน ใสพิสุทธิ์
แมงมุมฉุด อยู่จุดไหน
ซื่อตรงไม่ หลงใย
แปรเปลี่ยนไป ในทางดี

ที่รัก อย่าชักใย
ฉันเตือนไว้  คงไม่หนี
ขอเธอ เพ้อชีวี
โปรดปราณี เถิดที่รัก!

.....................

 emo_62



หัวข้อ: Re: แมงมุม
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 17 สิงหาคม 2011, 11:53:AM

แมงมุม หนุ่มแก่มา
เกาะหลังคา เคหาเจ้า
กระแอม แซมเบาเบา
ปากร้อนเร่า เป่าเวทมนตร์

ตัวลอย ปล่อยเส้นใย
กวัดแกว่งไกว ไปทุกหน
สับสาย สร้างค่ายวน
แสนสับสน แผ่นกลกุม

เสร็จการ สานเสร็จสรรพ
กระโดดปั๊บ จับขยุ้ม
เหยื่องาม ตามมารุม
ถูกใยนุ่ม หุ้มรอบกาย

คนเปรียบ เทียบมุมแมง
เข้าเร้นแฝง แสร้งสร้างข่าย
เกาะจับ ปรับวุ่นวาย
โยงระยาย สายสัมพันธ์

รักจริง หมายมิ่งมิตร
อย่าข้องจิต คิดเดียดฉันท์
ยากใด อาศัยกัน
มรรคผลนั้น ดั้นด้นกลอน

รพีกาญจน์ 59


หัวข้อ: Re: แมงมุม
เริ่มหัวข้อโดย: พี.พูนสุข ที่ 19 สิงหาคม 2011, 05:38:PM
แมงมุมลายตัวนั้น
เขี้ยวสั้นสั้นตาเศร้าเศร้า
หลบร่างอยู่ข้างเสา
ลี้เร้นเงาเฝ้ารอคอย

นิ่งสงบซบเส้นใย
จะเคลื่อนไหวก็ค่อยค่อย
งอกแงก/ลับจะงอย
หงุบหงุบหงับเขี้ยวงุ้มงุ้ม

เอ๊ะ...นั่น  แมลงอะไร
รู้ตัวไหมว่าถูกซุ่ม
เห็นไหมใยแมงมุม
ขึงข่ายคลุมทั่วชายคา

ติดแหง็กด็อกแด็กดิ้น
สู้จนสิ้นแรงอ่อนล้า
ปริบปริบกระพริบตา
ถึงเวลาชีพบรรลัย

แมงมุมลายตัวนั้น
เขย่าขวัญขย่มใย
ที่ค่อยค่อยเคลื่อนไหว
ก็ว่องไวในทันที

ไต่ใยขยุ้มเหยื่อ
สูบจนเหลือซากชีวี
ผละไปไม่ใยดี
ทิ้งซากไว้ไม่อาวรณ์

เธอเป็นเช่นแมงมุม
คอยขยุ้มซุ่มตัวซ่อน
ฉันเซ่อบินซอกซอน
เหลือเพียงซากติดหยากใย.....





 ปอบ เฮ้ย.. ปลอบ

โถ..โถ..น่าสงสาร
อกร้าวรานมานสั่นไหว
เป็นซากกากหัวใจ
เอ๊ะ..พูดได้ให้เยียวยา

"แมงมุมลายตัวนั้น"
ช่างหัวมันพันธุ์อย่างว่า
ดูดกินสิ้นภักษา
เป็นธรรมดาของแมงมุม

มาเถิด..เปิดใจใหม่
มาสานใยให้เหนียวนุ่ม
เปิดรับ..ปรับทุกข์รุม
กับแมงมุมขยุ้มเงามัว

ตัวใหม่ใยสีเทา
แม่นงเยาว์เทาทั้งตัว
สวยฉลาดประกาศทั่ว
ชวนคลั่งไคล้ใยงดงาม

ซื่อสัตย์จัดเป็นหนึ่่ง
เป็นที่พื่งจึงลือนาม
ถักใยใส่ข้อความ
เป็นหนึ่งเดียวในโลกา

"ชาร์ล็อตต์" มหัศจรรย์
ชื่อชวนฝันพาหรรษา
ยอดมิตรสิเน่หา
หมูวิลเบอร์ผู้อ่อนโยน

"ชาร์ล็อตต์"ยอดแมงมุม
อ่านแล้วคุ้มขยุ้มกระโจน
พ่นใย..ใจโดนโดน
"รักควายเฒ่า" เฉาไปไย...

"แมงมุมเพื่อนรัก" เป็นหนังสือที่สร้างแรงบันดาลใจ
   ให้เด็กรักการอ่านมากที่สุดเล่มหนึ่งของโลก
           มะพร้าว..ขายสวนแหงๆ

                       ..สาวกะปู..
                                           emo_93 emo_93












หัวข้อ: Re: แมงมุม
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 19 สิงหาคม 2011, 06:35:PM

emo_111 emo_100

แมงมุมเฒ่า

แมงมุมขยุ้มเหยื่อ
นั่นเพียงเพื่อเป็นภักษา
สานใยในมรรคา
ใช่เพื่อล่ามามากมาย

เพียงขอพออิ่มท้อง
มิได้ปองเพื่อซื้อขาย
ธรรมชาติต้องเดียวดาย
ไร้คู่กายมาเคียงกัน

เปรียบดังปุถุชน
ที่เข้มข้นต้องด้นดั้น
หากินไปวันวัน
เพื่อท้องนั้นได้อิ่มพอ

มิโลภมากมิอยากได้
ภาระไซร้ผู้เป็นพ่อ
ลูกเต้าแลเหล่ากอ
ยังชูช่อมิเชี่ยวชาญ

ให้เหล่าตัวน้อยน้อย
ที่ยังด้อยมิรู้สาน
รู้จบแห่งการงาน
รู้รอนรานรู้การออม

เมื่อนั้นเจ้าแมงมุม
ที่ขยุ้มอยู่ย่อมย่อม
ก็จะคิดรอมชอม
อยู่ในห้อมเพื่อซ่อมใจ  emo_15

 emo_55
"ปรางค์  สามยอด"
 

 emo_86