|
หัวข้อ: ชีวิตที่โดดเดี่ยว เริ่มหัวข้อโดย: หลานเจ๊กโรงสุรา ที่ 15 สิงหาคม 2011, 08:41:PM ใยชีวิตของเราจึงเศร้านัก
ดั่งคนอยู่อย่างไร้รักไร้ความหมาย มีครอบครัวก็อยู่อย่างคนตาย นั่งเดียวดายลำพังเพียงผู้เดียว บ้านที่มีแค่ที่ไว้พิงพัก มีความรักไม่เคยได้พึ่งอาศัย มีแต่คนผ่านมาแล้วผ่านไป ปล่อยให้ใจว่างเปล่าเหงายาวนาน เหมือนทั้งโลกไร้ผู้คนอยู่อาศัย เสียงรอบข้างดังเพียงใดก็ไร้ผล เพราะในใจยังเงียบเหงาและวกวน ยังสับสนเหมือนคนไร้ที่ไป เดินคนเดียวไม่เปลี่ยวใจเท่าใดนัก ดีกว่ารักเข้ามากรีดให้เกิดแผล เวลาผ่านแต่ตัวเราไม่ผันแปร ยังคงไร้คนดูแลอย่างเช่นเคย จากวันที่เจ็บๆ (ทะเลาะกับแม่มา) หนูณัฐกวินท์คิดถึงบอร์ดกลอนไทย T T หัวข้อ: Re: ชีวิตที่โดดเดี่ยว เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 15 สิงหาคม 2011, 09:35:PM (http://img.zuzaa.com/image.php?id=8BD4_4E492DBF&jpg) ล้มแล้วลุก อย่าแบกทุกข์เอาไว้เลย .......................... เมื่อสายตาคุ้นชินกับกลิ่นอับ ความย่อยยับนัดพบประสบเห็น นั่งหัวหดหมดอนาถหวาดกระเด็น เหมือนว่าเป็นอีกฟาก, ซากวิญญาณ ล้มเกลือกกลิ้งประจำจนร่ำไห้ แต่ก็ไม่ทุกคราวเกินกล่าวขาน ต้องกระเสือกกระสนจนลนลาน หวังผ่านการพลัดพราก, ออกจากกัน ยันกายลุกขึ้นนั่งอย่างคลั่งบ้า ด้วยศัรทธาประหลาดไม่หวาดหวั่น ก่อนรอคอยจุดหมายอยู่หลายวัน อย่างน่าขันสมเพช, เวทนา หากว่าเรายังกล้าที่จะก้าว ความปวดร้าวไม่อาจปรารถนา จะต้องล้มบนหลักอีกสักครา ลุกลามล้าเรื้อรัง, ก็ยังทน ยังมีความหวาดกลัวในหัวอก ตื่นตะหนกผกผันเกินดั้นด้น ล้มแล้วลุกปลุกทางระหว่างตน ชีวิตคนหนักเบา, อยู่เท่ากัน เมื่อความทุกข์มีไว้ให้เราดับ ไม่ใช่รับมาแบกแหลกสะบั้น ความรู้สึกกล้ำกรายคลายชีวัน ล้มแล้วยันให้ลุก, อย่าทุกข์เลย. ................... ...เป็นกำลังใจให้น้อง ณัฐกวินท์ ให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปโดยเร็ว สุดท้ายคนที่รักเราที่สุด ก็คือ แม่ของเรานะ จากพี่ชาย Jamesball23. emo_108 หัวข้อ: Re: ชีวิตที่โดดเดี่ยว เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 15 สิงหาคม 2011, 11:19:PM emo_101 emo_101 โถ ชีวิตของเจ้าไม่โดดเดี่ยว ยังมีเอี่ยวกับแม่นะหนูเอ๋ย ตัวของเจ้ายังเล็กไม่คุ้นเคย ลมรำเพยเพียงนิดก็ปลิดปลิว อย่าน้อยอกน้อยใจไปเลยหนา การทะเลาะมารดานั่งหน้านิ่ว ท่านดุด่าตักเตือนเหมือนถูกติว เจ้าจะผ่านชิวชิวถ้าเชื่อฟัง แม่คลอดเจ้าออกมาลืมตาน้อย ตั้งแต่เท้าเท่าฝาหอยแม่คอยตั้ง ประคบประหงมดมดอมหอมเท้าจัง น้ำนมหลั่งเลี้ยงลูกผูกชีวี มดไม่ไต่ไรไม่ตอมเห่กล่อมเจ้า ทุกค่ำเช้าขับเคี่ยวล้างเยี่ยวขี้ พอโตขึ้นชื่นใจอยากให้ดี บางครั้งมีติเตียนให้เปลี่ยนใจ เฝ้าแนะนำสั่งสอนยามนอนนั่ง ให้ระวังเป็นหญิงยิ่งชิดใกล้ แต่พอโตขึ้นมาน่ากลัวภัย ท่านซักไซ้ไล่เลียงอย่าเถียงคำ ไม่มีใครรักลูกเท่าแม่หรอก ใครเขาบอกรักมาอย่าถลำ บางครั้งดูเหมือนแม่นี้ใจดำ แต่ท่านทำเพื่อลูกให้ถูกทาง แม่สั่งสอนสิ่งใดอย่าไปเถียง จงร่ายเรียงจดจำทุกคำอ้าง ปากจะเท่ารูเข็มนะนวลนาง เดี๋ยวฟันฟางร่วงไปก่อนวัย เนอ emo_115 emo_47 "ลุงปรางค์ สามยอด" หัวข้อ: Re: ชีวิตที่โดดเดี่ยว เริ่มหัวข้อโดย: ♥หทัยกาญจน์♥ ที่ 18 สิงหาคม 2011, 11:54:PM นั่งโดดเดี่ยว เดินเดียวดาย นอนเปลี่ยวเหงา นั่นคือเรา ไม่มีใคร มาเคียงคู่ แต่ใจฉัน เข้มแข็ง อดทนสู้ รอเธอมา เป็นคู่ขวัญ ไว้เชยชม หัวข้อ: Re: ชีวิตที่โดดเดี่ยว เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 21 สิงหาคม 2011, 11:00:AM ไม่โดดเดี่ยวทุกข์ทวีบ้านนี้แน่ ]ize]ยังมีแม่ใกล้ชิดสนิทสนม คอยดูแลถนอมกล่อมเกลียวกลม อย่าปรารมภ์ผ่านไปไม่เคยแปร บ้านที่แสนอบอุ่นเป็นบุญนัก ชายคนรักสิพลาดอาจเกิดแผล สิบกว่าปีแม่อุ้มชูเลี้ยงดูแล อย่างอแงลูกในไส้ไม่เกลียดเลย ดาว อาชาไนย[/s[/color หัวข้อ: Re: ชีวิตที่โดดเดี่ยว เริ่มหัวข้อโดย: รุ่งอรุณ ที่ 21 สิงหาคม 2011, 04:42:PM (http://www.ohzeed.com/bar_007.gif) (http://www.ohzeed.com) เธอมีแม่,แย่ตรงไหนไยคิดมาก ฉันสิอยากมีแม่บ้างช่างเพ้อฝัน เธอมีแม่,ฉันไม่มี,นี่ต่างกัน เธอรำพัน,ฉันรำพึงซึ่งยากเย็น ต่อให้ฉันกลั้นใจตายก็ตายเปล่า ไม่มีเงาแม่มาใกล้ให้มองเห็น เธออาจขัดแย้งกับแม่แค่ประเด็น ซึ่งจำเป็นต้องพูดจามากกว่างอน มีแม่อยู่รู้ไว้เธอเลอเลิศค่า มิต้องว้าเหว่อย่างฉันฝันหลอกหลอน ไร้แม่คอยดูแลเลี้ยงเคียงกอดนอน หนาวหรือร้อนก็โดดเดี่ยวคนเหลียวมอง เธอมีแม่,แย่ตรงไหนไยคิดลบ แผ่นดินกลบหน้าวันใดใครปกป้อง มีแม่อยู่มิเข้าใจไยร่ำร้อง จงตรึกตรองเสียใหม่เถิด...เปิดหัวใจ ๐รุ่งอรุณ๐ (http://www.ohzeed.com/bar_007.gif) (http://www.ohzeed.com) |