|
หัวข้อ: ...หักดิบ... เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 15 สิงหาคม 2011, 12:24:AM (http://img.zuzaa.com/image.php?id=DF55_4E4803DB&jpg) หักดิบ ................... ในคืนที่ดื่นดึกอย่างลึกลับ นั่งอยู่ในมุมอับกับความฝัน ตวงตาที่แข็งขืนเฝ้ายืนยัน สู่ห้วงอันสงบ, ได้พบเจอ พัดลมเก่าหมุนเคว้งวังเวงจิต ก่อนชีวิตคิดหามาเสนอ ลมหายใจตอนดึกนึกละเมอ แอบเพ้อเจ้อหลายหน, อยู่คนเดียว คงจะผ่านคืนค่ำอย่างลำบาก ต้องออกจากเพื่อนเก่า เราเปล่าเปลี่ยว สายลมหนาวผ่านนิ่งเสียจริงเชียว ดั่งคมเขี้ยวจ้องกัด, อึดอัดนาน สัมผัสแรกที่รู้สึกคือนึกหวั่น ผ่านมาอีกหลายวันสั่นสะท้าน รู้สึกถึงการรอทรมาน เกิดอาการลงแดง, ทิ่มแทงใจ ม่านดวงตาพิโรธเหมือนโกรธจัด จนอึดอัดแน่นิ่งไม่ติงไหว ลมหายใจสุดท้ายแทบหายไป เหมือนอยู่ในดงหนาม, มาหยามกาย ลมล่องลอยอ้อยอิ่งทุกสิ่งพัด คืนบำบัดหรี่แสงอ่อนแรงหาย จนขวัญหนีดีฝ่อต่อความตาย ตั้งแต่บ่ายจนค่ำ, แสนกล้ำกลืน นับตั้งแต่วินาทีที่เดินจาก ยอมลำบากอยากลองแม้ต้องฝืน ไม่อยากตกเป็นทาสประกาศยืน พรุ่งนี้ตื่นขึ้นใหม่, คงไม่เอา. ....................... emo_62 หัวข้อ: Re: ...หักดิบ... เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 15 สิงหาคม 2011, 04:15:AM ขอให้ผ่านให้ได้เอาใจช่วย แม้แทบม้วยใต้อำนาจความขลาดเขลา เพราะชีวิตที่เห็นเป็นของเรา หวังเพียงเจ้าอย่าละ..พยายาม แม้ลำบากยากแค้นแสนสาหัส ขอให้กัดฟันไว้ใครอย่าหยาม ทุกคนรออภัยไม่คุกคาม มาอยู่ท่ามคนดีศรีสังคม natcha emo_25 หัวข้อ: Re: ...หักดิบ... เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 15 สิงหาคม 2011, 08:14:AM ความมืดมิดของค่ำคืนที่พาลพบ
ต้องประสบเดียวดายใต้ความเหงา มีเพียงแสงจันทราคอยปลอบเงา วันนี้เศร้าในจิตคิคถึงเธอ ภาพเก่าจำประทับก็กลับซ้อน มันยังต้อนใจจนมุมทำให้เผลอ ภาพวันเก่าที่ฉันเคยได้พบเจอ มันยังเพ้อทำร้ายใจให้เจ็บทรวง ทำไมใจยังจำทั้งที่รู้ ว่าเป็นอยู่มันเจ็บช้ำไม่แหนหวง จำเสมอน้ำคำเธอที่เคยลวง ยังเป็นห่วงเป็นใยแม้ไกลกัน ยังนึกถึงเธออยู่ไม่เคยห่าง ไม่เว้นว่างรักไกลไกลจากใจฉัน ข่มตาหลับเห็นหน้าเธอไม่เว้นวัน แม้ในฝันยังตามหลอนไม่จรไป ทุกสิ่งที่เป็นเธอไม่เคยลบ ยังประสบรบกวนให้หวั่นไหว กี่ครั้งแล้วน้ำตาต้องตกใน ต้องร่ำไห้ชดใช้ความอ่อนแอ เธอจากไปคงลืมแล้วทุกทุกสิ่ง ทำแน่นิ่งที่ผ่านมาไม่แยแส เรื่องเก่าเก่าของเราเธอไม่แคร์ ไม่เหลือแม้เสี้ยวใจที่ให้มา with love" |