พิมพ์หน้านี้ - ~~เพรงกาล~~

๐ ยินเพรงกาล..หวานล้ำ..ในคำพจน์
เพียงมธุรส..ปลอบใจ..ที่ไหวอ่อน
ปลอบขวัญห้วง-อุรา-คราร้าวรอน
และลดทอน..ความเศร้า..ให้เบาบาง

๐ ความรวดร้าว..คราวจาก..ก็พรากสิ้น
รอยถวิล..ตรึงอยู่..มิรู้สร่าง
ที่ลำบาก..ยากเข็ญ..พอเห็นทาง
ประกายแห่ง..แสงสว่าง..นำทางเดิน

๐ จากที่เคย..ท้อแท้..กลับแน่แน่ว
เสียงกระซิบ..วิบแว่ว..เพียงแผ่วเผิน
ก็เพียงพอ..ชักนำ..ให้ดำเนิน
แม้เผชิญ..พลัดพราก..วิบากกรรม

๐ หากบุญญา..พารัก..สลักให้
สมดั่งใจ..ใฝ่เฝ้า..ในเช้าค่ำ
ความรวดร้าว..คราวเจ็บ..เคยเก็บ-จำ
ที่ครอบงำ..กลางมาน..ก็รานไป

๐ หมายนวลเรียง..เคียงขวัญ..ประหวั่นจิต
ด้วยรู้แจ้ง..แห่งฤทธิ์..พิสมัย
ยามรักจาก..พรากพลัด..ยากตัดใจ
ต้องคร่ำครวญ..หวลไห้..อาลัยนุช

๐ เพราะเพรงกาล..ขานสู่..จึงรู้ว่า
ปรารถนา..ในจินต์..มิสิ้นสุด
ยังหมายปอง..สองมือ..ยังยื้อยุด
หมายรั้งฉุด..รักไว้..มิให้กลาย

๐ คำกรองมอบ..ปลอบขวัญ..ในวันนี้
ทุกทุกถ้อย..ร้อยวลี..มีความหมาย
ปลุกปลอบห้วง..ดวงฤดี..ของพี่ชาย
ผ่อนความเศร้า..เหงากาย..ให้คลายลง...victoriasecret

~*~ สุดที่รัก ~*~

๐ หากเป็นเพราะเพรงกรรมชักนำให้
สองดวงใจเวียนวัฏฏ์..กายพลัดหลง
หวังสายใยหวานล้ำผูกจำนง
ให้รักคงมั่นอยู่อย่ารู้คลาย

๐ แม้เนิ่นนานเพียงไหนขอใจชิด
ทุกขณะแห่งจิตนิมิตหมาย
ขอมีน้องแนบในห้วงใจชาย
ผูกเป็นสายใยฝันสู่วันครอง

๐ สุดแผ่นหล้าฟ้าห่างอยู่ต่างถิ่น
ฝากถวิลผ่อนปรนความหม่นหมอง
ปัดเป่าความเงียบงัน..สู่ครรลอง
ที่ทรวงสองปรารถนาร่วมฟ้าเดียว

เพรงสัญญาก่อนเก่าสองเราสร้าง
ยามจากร้างคอยแต่ชะแง้เหลียว
ความคิดถึงฝังจมดั่งคมเคียว
บาดทุกเสี้ยวส่วนทรวงผ่านล่วงวาร-

วอนบุพเพร่ำบทกำหนดให้
สบสมัยเสมอรักสมัครสมาน
ร่นฟากฟ้าจรดดินหลอมวิญญาณ
รวมดวงมานหวานซึ้งเป็นหนึ่งทรวง

เช้านี้..สร้อยไมตรีจะคลี่บท
จำเรียงร้อยมธุรสจนจรดสรวง
จากหัวใจหวานซึ้งของหนึ่งดวง
ผูกเป็นบ่วงรัดล่ามความอาลัย

ต่ออีกหนึ่งดวงใจที่ไกลถิ่น
ค่อยหลั่งรินถึงกันคลายหวั่นไหว-
รับรู้เถิดรักล้นจากคนไกล
บัดพลีให้เพียงพี่..สุดที่รัก

วลีลักษณา
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๔

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: victoria's secret ที่ 12 สิงหาคม 2011, 03:14:PM