ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

....................สุบินคำกาพย์............................

...............ฤาที่เรียกว่าหนังสือสวด.........................



......หัตถังตั้งบังคม...................ขอประนมขึ้นเหนือเศียร

...สิบนิ้วข้าคือเทียน...................บริสุทธบูชา

......วรบาทกงจักร.....................มีลายลักษณ์ทั้งซ้ายขวา

...ประเสริฐงามหนักหนา...............ยิ่งกว่าเขียนด้วยน้ำทอง

......ข้าไหว้พระชินสีห์.................สร้างบารมีมากก่ายกอง

...หวังจะโปรดโลกทั้งผอง.............ให้พ้นจากมลทินภัย

......ไหว้พระปิฏกธรรม.................อันลึกล้ำพ้นอุปรไมย

...พระสูตรพระวินัย.....................พระปรมัตถ์มากเหลือตรา

......ไหว้พระอริยสงฆ์..................อันท่านทรงซึ่งสิกขา

...หวังจะโปรดฝูงประชา...............ให้อยู่สุขจำเริญผล

......ไหว้แก้วทั้งสามดวง..............อันใหญ่หลวงยอดมงคล

...ขอสวัสดิ์เดชาผล...................มีแก่ข้าทุกเพรางาย

......ไหว้คุณพระอุปัชฌาย์............ปิตุมารดาข้าทั้งหลาย

...เมตตาดีว่าให้.......................ข้านี้ได้ซึ่งธรรมา

......ไหว้คุณทุกค่ำเช้า................อยู่เหนือเกล้าปกเกศา

...โพยภัยอันใดมา.....................ขอให้ไกลอย่าใกล้กราย

......ขอแคล้วความทุกข์โศก..........อุบัติโรคจงเหือดหาย

...จักแถลงเรื่องนิยาย..................ตามสติปัญญามี



......เรื่องสุบินคำกาพย์นี้ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง..แต่เป็นหนังสือที่มีค่าทั้งในด้านวรรณคดีและจริยศึกษา...มีคำประพันธ์ไพเราะน่าอ่าน..เนื้อเรื่องเป็นนิทานคติธรรมสอนใจให้เห็นโทษของการทำบาปและคุณของการทำบุญ...ชักจูงใจให้ประพฤติแต่ความดี....นอกจากจะเป็นหนังสือที่มีคติเป็นแนวทางที่ดียิ่งในการดำเนินชีวิตแล้วยังให้ความรู้เรื่องประเพณีต่างๆเช่นประเพณีบวชนาคเป็นต้น...



...เรื่องจาก......หนังสืออนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ...ขุนอภิพัฒน์ภักดี(ตา   เจริญยิ่ง)..  ๑๑  ธันวาคม  พุทธศักราช  ๒๕๐๙