|
หัวข้อ: แมลง-มนุษย์ เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 04 สิงหาคม 2011, 01:12:PM (http://www.vcharkarn.com/uploads/100/100387.jpg) ฝูงภู่ผึ้งตึงตี่คลี่ปีกว่อน ถลาร่อนอ้อนลมข่มเวหา รวิวาดหยาดแยงแสงส่องมา ยิบนภาย้ายับวับวาวแวว สกุณาผ่าร้องก้องไพรสัณฑ์ รุกโรมรันคั่นเคี้ยวเลี้ยวทิวแถว กระพือปัดสะบัดกวาดปาดเป็นแนว สิ้นภมรย้อนแถวแจวกลับรัง เหล่าชีวิตคิดล่าหาอาหาร คนทำงานยามตายหมายที่ฝัง แม้นมีเงินเพลินพร้อมล้อมเวียงวัง อนิจจังสังขารพานม้วยมรณ์ คืนสู่ดินดินกลืนให้คืนสู่ จงเร่งรู้รู้ตนคนตายสอน มวลมนุษย์สุดเลิศประเสริฐพร ใช่ภมรหนอนแมลงแย่งกันตาย หัวข้อ: Re: แมลง-มนุษย์ เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 04 สิงหาคม 2011, 07:23:PM แมลงตายลงไปใช่ไร่ค่า ยังจับมาล้างน้ำนำไปขาย ประโยชน์ยังแก่คนล้นมากมาย ใช่เปล่าดายทิ้งขว้างยังมีคุณ มนุษย์ตายครั้งใดก็ได้เรื่อง ทั้งหมดเปลือง เสียเวลา แถมว้าวุ่น ทำปุ๋ยหมักก็ไม่ไหวไม่ได้บุญ กลัวพระฉุนไม่ได้สวด"ชวดปัจจัย" natcha "สาธุ" emo_86 emo_86 emo_86 หัวข้อ: Re: แมลง-มนุษย์ เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 04 สิงหาคม 2011, 10:45:PM ชอบแมงทอดไม่บอกหลอกให้คิด วิปริตปุ๋ยคนบ่น. อยู่ไส! มาซิมา ทอดแมงแบ่งกันไป ทั้งจิ้งหรีด เรไร เขาให้มา ว่าคนตายเคยกินลูกชิ้นเนื้อ ก๋วยเตี๋ยวเรือเหาะได้ใช่แล้วหนา หรือน้ำหอมตอมหึ่งเคยพึ่งพา กลิ่นอย่างว่าหอมฉุนพระงุนงง อิอิ หมอณัช เคยดมเปล่า emo_31 |