ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

......เหินล่อง..แล้วพลัน..ร่วง

...ทิ้งหยาดยวงห้วงชลนัยน์

...นองหน้า..ประชาไท

...ด้วยหัวใจ..แม้นไม่รู้จักกัน

......รู้เพียงเพราะหน้าที่

...ทั้งหลายพลีหมดชีวัน

...ยงเถิดวิญญาณอนันต์

...สงบ..นิรันดรณ์....สัมปรายภูมิ

เพราะหน้าที่บังคับให้ขับเคี่ยว
เพราะเด็ดเดี่ยวจริงจังประดังให้
เพราะรักป่าไม้เขาลำเนาไพร
เพราะหัวใจรักเพื่อนที่เกลื่อนดิน

ด้วยหัวใจห้าวหาญทะยานลิ่ว
อยากจะปลิวไปถึงตะบึงถิ่น
สงสารเพื่อนหนักหนาน้ำตาริน
จึ่งโบยบินเสี่ยงภัยอย่างไม่กลัว

ด้วยศักดิ์ศรีทหารกล้านำหน้าเหล่า
สู่ลำเนาดงดอยหมอกลอยทั่ว
ท้องฟ้าปิดมิดคั่นเข้าพันพัว
ขอเอาตัวเข้าแลกเข้าแหวกพง

ด้วยดวงจิตมุ่งมั่นเข้าฟันฝ่า
เหินนภามืดครึ้มมิลืมหลง
ต้องเร่งรีบบีบคั้นประจันดง
เพื่อร่อนลงรับเพื่อนกลับเรือนรัง

จงไปดีเถิดท่านทหารกล้า
อีกดวงตากล้องสื่อคือความหวัง
ด้วยหน้าที่พิทักษ์พิ้นฝืนชีวัง
เราอยู่หลังขอเชิดชูทุกผู้ เทอญฯ

"ปรางค์  สามยอด"

พี่จำพรากจากเจ้าไกลไปก่อนแล้ว
โอ้ลูกแก้วเมียขวัญอย่าหวั่นไหว
รักทหารตัวน้องต้องทำใจ
ประเทศไทยต้องอยู่คู่โลกา

บอกลูกลูกเข้านอนตอนหัวค่ำ
หมั่นท่องจำทำการบ้านงานศึกษา
เป็นเพื่อนแม่ดูทุกข์สุขทุกเวลา
ซับน้ำตาแม่ไว้ไม่กังวล

ขอลาแล้วแก้วตาขอลาล่วง
จะเก็บดวงใจไว้ไปทุกหน
ถ้าชาติหน้ามีจริงทุกสิ่งดล
ขอเป็นคนเคียงข้างไม่ห่างเธฮ