พิมพ์หน้านี้ - อ่อนแรง

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: hort39 ที่ 13 กรกฎาคม 2011, 03:40:PM



หัวข้อ: อ่อนแรง
เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 13 กรกฎาคม 2011, 03:40:PM
เมื่อชะตาพาไปไกลสุดห้วง
ลับเลยล่วงวันวัยไกลเกินฝัน
กว่าจะถึงจุดจบลบนิรันดร์
ชีวิตอันเวียนว่ายคล้ายอ่อนแรง

อนิจจังอนัตตาใจว้าวุ่น
ยังครุกรุ่นครุ่นคิดจนจิตแกว่ง
มิอาจซึ้งถึงธรรมอันสำแดง
มันแห้งแล้งลำเค็ญเหมือนเวรกรรม


 emo_111



หัวข้อ: Re: อ่อนแรง
เริ่มหัวข้อโดย: คันไถ ที่ 13 กรกฎาคม 2011, 04:23:PM
ค่ำลงแล้ว ตะวันรอน รอลาลับ
เหลียวหลังกลับ คืนหวน ตื่นมิหาย
กรรมว่าดี หรือชั้ว กลัวใจกาย
เกรงจะสาย ดั่งตะวัน คล้อยค่ำลง

อ่อนแรงล้า ลงไป ในวันนี้
หมดแรงที่ ยืนหยัด ดั่งประสงค์
จำต้องยอม ชะตา ชีวิตปลง
สิ้นสุดตรง สัจธรรม นำเคียงใจ

 emo_85 emo_85


หัวข้อ: Re: อ่อนแรง
เริ่มหัวข้อโดย: รุ่งอรุณ ที่ 13 กรกฎาคม 2011, 06:24:PM

..................................................

แค่อ่อนแรงแซงโค้งวงไม่เข้า

ไยคิดเหมาเอามาว้าวุ่นแกว่ง

ก็แค่เราเบาไปไม่มีแรง

เขาจึงแซงหน้าไปในทันที


เพียงแรงอ่อนผ่อนพักตั้งหลักเถิด

อย่าเตลิดคิดไกลให้หมองศรี

วันหนึ่งใดในวันมันต้องมี

ฟ้าปรานีโค้งเข้า..เรามีแรง emo_54

................................................





หัวข้อ: Re: อ่อนแรง
เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 13 กรกฎาคม 2011, 07:28:PM

ยืนมองฟ้าทางข้างหน้าใกล้มืดค่ำ
หมู่เมฆดำตั้งเค้าจะเป็นฝน
วันนี้เหนื่อยอ่อนล้าเกินจะทน
กับผู้คนมากมายคล้ายวุ่นกัน

เหล่าฝูงชนผ่านไปมามิหยุดนิ่ง
ต่างรีบวิ่งรีบเดินทางสายฝัน
คิดเยื้อแย้งต่อสู้และฝ่าฟัน
คนร้อยพันมองเห็นเป็นศัตรู

ที่นี่หรือเมืองงามที่เคยคิด
บัดนี้ผิดไปจากสิ่งที่เคยรู้
ที่แสนงามเคยวาดฝันว่าเฟื้องฟู
กับเป็นอยู่เพียงสนามทางชีวิต

เราเกิดมาเพื่อต่อสู้อย่างนั้นหรือ
ได้ขึ้นชื่อว่ามนุษย์สุดวิจิตร
หรือจริงแล้วเป็นแค่สิ่งที่เราคิด
ว่าทุกคนไม่ใช่มิตร เป็นไพรี

จะต้องเหนื่อกันอีกสักเท่าไหร่
อ่อนแรงอีกเท่าใดในชีวิตนี้
ถึงจะพบคำว่าพอได้เสียที
คงไม่เป็นเช่นนี้อยู่เรื่อยไป
                                with love"


หัวข้อ: Re: อ่อนแรง
เริ่มหัวข้อโดย: mon ที่ 20 กรกฎาคม 2011, 02:16:AM
ชีวิตก็คงเท่านี้  ตั้งใจเดินดีๆอย่าให้หลง

ทีละก้าว  ทีละก้าว  ค่อยบรรจง

อย่าหลงทางคิด  ผิดทางเดิน

ให้คุณธรรมนำไปในทุกก้าว

ทีละก้าว ทีละก้าว  อย่าใหวหวั่น

กำลังใจ และศัทธา มีให้กัน

คนร้อยพัน มองเห็น เป็นมิตรเรา


หัวข้อ: Re: อ่อนแรง
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 20 กรกฎาคม 2011, 03:39:AM
(http://www.ohzeed.com/fell_012.jpg) (http://www.ohzeed.com)

(http://www.ohzeed.com/bar_209.gif) (http://www.ohzeed.com)

คำ “อ่อนแรง” คือใจสั่งให้บอก
หลายอย่างออกจากใจใช่ถลำ
ความรู้สึกมีต่อท้อ, ระกำ
ล้วนถูกนำด้วยใจให้คร่ำครวญ

แรงยังดี..ที่ใจแรงไฟดับ
แรงกระชับ ใจล้า พากำสรวล
แรงยังสู้ใจหดหู่ดูเรรวน
แรง ไม่ควรคู่ใจที่ไร้ แรง

จึงต้องมีกำลังใจมาใส่เพิ่ม
จึงต้องเติมให้พอหนอสีแสง
จึงต้องสร้างปัญญามาแสดง
จึงต้องแจ้งให้ใจได้ตื่นตัว

กายไม่ล้า, ล้าใจ ให้หยุดพัก
ใจต้องปักใจแน่แก้สลัว
อย่าเรรวนกวนกายให้เมามัว
อย่าหวั่นกลัว ด้วยมั่น กัดฟันทน.

"บ้านริมโขง"

(http://www.ohzeed.com/bar_194.gif) (http://www.ohzeed.com)