ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ก้าวข้ามผ่านนานเข้าเล่าล่วงเลย
พักนิ่งเฉยไม่เคยเลยห่วงหา
ดีกว่าวันรักเจ้าเศร้าอุรา
ไม่นำพาชีวิตคิดอยู่นาน

กว่าจะตัดใจได้ให้ไม่รัก
ไร้ชึ่งซักนาทีที่กล้าหาญ
ต้องจมปรักรักเจ้าไม่ทันการ
แม้สืบสานผลาญใจไร้ชีวี

ที่จากมาใช่ว่าข้าไม่รัก
แต่ต้องหักด้ามพร้าลาเเก้วศรี
ถึงอยู่ต่อตามเจ้าไม่เข้าที
เพราะข้างที่กายน้องเขาครองแล้ว

หลังจากออกบอกแยกก็เป็นสุข
บ่ ทนทุกข์รุกเร้าเราเบาแผ่ว
ดินแดนใหม่ที่เจอเพ้ออยากแอ่ว
เป็นทางแนวแน่วแน่ฉันต้องเดิน

ชีวิตใหม่ครั้งนี้ที่ได้พบ
จะไม่จบพบรักแล้วห่างเหิน
ขอจงเป็นรักเข้าท่าที่พาเพลิน
คงไม่เกินวาสนาจะพาไป


ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ไม่รักซะดีกว่า(ถ้าทำได้)

รักเก่าก้องจองไว้แต่เก่าก่อน
คิดนึกย้อนตอนนั้นฉันอดสู
เธอไม่สนคนเราเขา บ่ ดู
ทั้งที่รู้ชู้ทางใจใช่ผูกพัน

มาตอนนี้พี่พบซบอยากถาม
ใจลอยตามอีกนางช่างแปรผัน
เราจะเอ่ยเผยคำพรำรู้ทัน
เพราะว่าฉันไม่อยากพรากจากไป

อารมณ์รู้อยู่ตอนนี้ชี้เป็นสุข
แสนสนุกปลุกพลังหมดทุกข๋ไข
ไม่มีเรื่องเคืองรักเก่าเขาอาลัย
ปล่อยมันไปไกลไกลตามเวลา

แต่ได้เพียงเคียงคิดจิตไปเอง
ยังกลัวเกรงเพลงรักไร้รักษา
หากปล่อยไว้ไกลเกินเมินสุดตา
ต้องรีบคว้าตัวเจ้าเฝ้าเคียงกัน

จึงจะขอทวยเทพเซฟดวงจิต
เนรมิตคิดอยู่คู่ไม่ผัน
ให้น้องนางรักพี่ซี้ต่อกัน
ยิ่งนานวันฝันพี่นี้สมปอง