|
หัวข้อ: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 30 มิถุนายน 2011, 05:26:PM ข้ายืนอยู่เพียงเดียวดาย
ที่ริมหาดทราย ไม่มีแม้แต่เพื่อนใจ เห็นแต่ท้องฟ้ากว้างใหญ่ ทะเลกว้างไกล กับแสงสุรีย์จันทรา แม้นยามนี้ดูงามตา แต่หัวใจข้า รวดร้าวแทบสิ้นชีวี ฝากคลื่นไปกับคำนี้ ช่วยบอกเขาที ว่ายังคงมิเปลี่ยนแปลง แต่คงไม่มีประโยชน์ วันนี้มันคงจะสายไปแล้วจริงๆ สำหรับเราและเขา หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: รุ่งอรุณ ที่ 30 มิถุนายน 2011, 08:11:PM ..................................... เหว่ว้าน้ำตาริน ถวิลถึงคนไกลห่าง กรุ่นกลิ่นไม่จืดจาง ประทับมั่นในอุรา คนจากรู้บ้างไหม มีใครหนึ่งคนึงหา เผ้ารอให้กลับมา นับวันคืนได้ชื่นชม ....................................... หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 30 มิถุนายน 2011, 09:07:PM คนไกลใจเฝ้ารอ คอยทักทอต่อรักถม หวังแอบแนบชิดชม แม้นตัวไกลแต่ใกล้ใจ รอวันฝันได้พบ มาประสบทบครวญใคร่ จากกันใช่จากไป นานเนิ่นขอรอแต่เธอ (http://www.ohzeed.com/bar_140.gif) (http://www.ohzeed.com) ตุลาทิตย์ หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 30 มิถุนายน 2011, 10:24:PM วันคืนล่วงเลยผ่านนานหนักหนา
ดวงวิญญาณ์ยังตราตรึงถึงเสมอ ยังคงคิดคำนึงถึงแต่เธอ ยังคงเพ้อละเมอหาทุกนาที ก็คงจะจริงอ่ะนะ ..................................... เหว่ว้าน้ำตาริน ถวิลถึงคนไกลห่าง กรุ่นกลิ่นไม่จืดจาง ประทับมั่นในอุรา คนจากรู้บ้างไหม มีใครหนึ่งคนึงหา เผ้ารอให้กลับมา นับวันคืนได้ชื่นชม ....................................... หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 30 มิถุนายน 2011, 10:33:PM เวิ้งว้างกลางป่าพงพี
ตามบทวิถี ดำเนินชีวีคนจร กาลโพ้นพ้นข้ามยามนอน รอนแรมเหนื่อยอ่อน ขอซบเพิงคอนนิทรา แม้นว่าชะตาต่ำฟ้า จะร่ายวิญญาณ์ ลำพังหากแม้เดียวดาย หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: หฤหรรษ์ ที่ 30 มิถุนายน 2011, 11:19:PM รอจันทร์กระจ่างใจ ให้หวั่นไหวใจเฝ้ารอ อยู่อย่างคนใจท้อ เพียงลำพังอ้างว้างเกิน ส่งใจไปฟ้ากว้าง ถึงนางน้องอย่าขวยเขิน ใจพี่สุดประเมิน คะเนหาจักคาดเดา (http://www.ohzeed.com/bar_129.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: ไม่รู้ใจ ที่ 28 กรกฎาคม 2011, 10:45:PM หทัยเพรียกเรียกร่ำระกำหม่น ยังฝืนทนท้นทรวงห่วงโหยหา ร้องขอสิทธิ์นิดน้อยร้อยจรรจา ปลอบอุราคราเหงาในเงาราน ให้หน่วงเหน็บเจ็บช้ำน้ำตาตก สั่นสะทก..อกผ่าว..รุ่มร้าวฉาน จมห้วงทุกข์ขุกเข็ญเข่นดวงมาน ล่วงเลยวารเวียนวนบนรอยจินต์ ไม่รู้ใจ (http://add.ohzeed.com/images/85bookmark47.gif) หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: TKDee~P2k_02 ที่ 28 กรกฎาคม 2011, 11:47:PM คืนวันที่หงอยเหงา เฝ้ามองเงาทอดถอนใจ คิดถึงกันบ้างไหม คนที่ไกลจากกันมา คืนนี้ช่างวังเวง ความครื้นเครงไปไหนหนา คิดถึงแต่นงครา พอเยียวยารักษาใจ (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSYHCXHGbiVmsUJRIWo19vydCxKYKQJVSHMBO9M3oOUOQWhYSA4) หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 29 กรกฎาคม 2011, 04:31:AM (http://www.ohzeed.com/bar_212.gif) (http://www.ohzeed.com) เมื่อไหร่เจ้าความเงียบ มาย่างเหยียบเทียบหัวใจ ความเหงาเข้ามาใกล้ เป็นเช่นนี้ทุกวี่วัน ความเหงาเจ้าคร่ำครวญ มาปั่นป่วนหัวใจฉัน เจ้านำคำรำพัน มาบรรเลงวังเวงใจ รอบตัวดูอ้างว้าง มืดมนทางจะก้าวไป ทุกข์ท้อหนอกระไร ชีวิตเศร้าของเราเอง ยังเป็นเช่นเก่าก่อน ยังสะท้อนตอนข่มเหง ก้าวร้าวเขาบรรเลง เหลือแต่เพลงโศกโศกา "บ้านริมโขง" (http://www.ohzeed.com/bar_207.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 29 กรกฎาคม 2011, 08:10:AM ณ.ที่นี่ขาดสัญญาณใจผูกพันธ์ ความเงียบงันถาโถมพัดเข้าหา ฉันนั่งอยู่หงอยเหงาเคร้าน้ำตา มองข้างหน้าทางทอดไกลไร้ผู้คน ทำไมนะถึงว่างเปล่าได้เพียงนี้ ร้าวรฤดีหัวใจมันสับสน... ความเงียบเหงาความเศร้าที่ปะปน ยังวิ่งวนไม่หยุดในจิตใจ... with love" หัวข้อ: Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน เริ่มหัวข้อโดย: ลมหนาว ที่ 29 กรกฎาคม 2011, 05:13:PM ความห่างเหินเกินใจไขว่คว้าหา ยามไกลตาพาใจให้หวั่นไหว กาลเวลาพาใจให้เปลี่ยนไป ความห่างไกลใจอาจจางนางอาจลืม |