|
หัวข้อ: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 30 มิถุนายน 2011, 04:12:PM ในวันนี้ไม่มีแล้วความใฝ่ฝัน
ไม่มีแล้วคืนวันอันสดใส ไร้เรี่ยวแรงกำลังจะก้าวไป มีแต่ใจที่รักเธอเสมอมา ทำทุกอย่างเพื่อคนที่ตนรัก แม้นว่าจักเหนื่อยเพียงใดไม่หนักหนา แค่อยากมีวันนั้นเพียงสักครา วันที่ดวงจันทรามาสนใจ ผิดด้วยหรือที่เป็นอยู่เช่นนี้ ผิดด้วยหรือที่มีความหวั่นไหว ผิดด้วยหรือที่เฝ้ารักสุดหัวใจ หวังเพียงให้เจ้ามาเห็นค่ากัน มิได้เป็นคนที่เจ้าเฝ้าตามหา มิได้มีวาจาภาษาสวรรค์ มิได้เป็นคนนี้ที่สำคัญ มิได้เป็นคนนั้นที่จันทร์มอง จึงเจ็บปวดรวดร้าวอยู่อย่างนี้ ดวงฤดีสับสนแลหม่นหมอง ไม่มีวันจักสมอารมณ์ปอง ไม่มีวันได้ครองดวงจันทรา คนที่เจ้ามีจิตพิศวาส คนที่เจ้าเฝ้าคอยปรารถนา คนที่เจ้าเฝ้ามองอยู่ทุกครา ไม่มีวันใช่ข้าอย่างแน่นอน หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 30 มิถุนายน 2011, 04:54:PM ใจเย็นเย็น อย่าหมอง นะน้องพี่ ใจดีๆ อย่าเศร้า เอาไว้ก่อน ใจหนักหนัก อย่าป่วน ด่วนตัดรอน ใจปอนปอน อย่าหนี พี่ไปเลย ทุกทิวา ราตรี มีแต่เจ้า นั่งนอนเฝ้า ถนอม ยอมเปิดเผย ทำแง่งอน ไม่งาม นะทรามเชย ทั้งหมดเอย หัวใจ มอบให้ครอง รพีกาญจน์ 59 อย่าถือสา..อยากให้เจ้าสบายใจ..เท่านั้น หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 01 กรกฎาคม 2011, 05:20:PM ขอบคุณบทกวีที่ส่งให้
ขอบคุณความห่วงใยที่ให้ฉัน ขอบคุณความรู้สึกดีๆ...ที่มีต่อกัน ขอบคุณคนคนนั้น...จากหัวใจ ขอบคุณมากนะคะ เรื่องนั้นมันเป็นเพียงแค่อดีต ตอนนี้มันไม่มีผลอะไรแล้วค่ะ แต่บอกตรงๆนะคะ ในตอนที่เขียนกลอนบทนี้ ตอนนั้นรู้สึกเจ็บปวดใจมากๆเลยค่ะ ใจเย็นเย็น อย่าหมอง นะน้องพี่ ใจดีๆ อย่าเศร้า เอาไว้ก่อน ใจหนักหนัก อย่าป่วน ด่วนตัดรอน ใจปอนปอน อย่าหนี พี่ไปเลย ทุกทิวา ราตรี มีแต่เจ้า นั่งนอนเฝ้า ถนอม ยอมเปิดเผย ทำแง่งอน ไม่งาม นะทรามเชย ทั้งหมดเอย หัวใจ มอบให้ครอง รพีกาญจน์ 59 อย่าถือสา..อยากให้เจ้าสบายใจ..เท่านั้น หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 01 กรกฎาคม 2011, 06:51:PM เพิ่งรู้จัก ทักดู เพิ่งรู้จัก คนอกหัก รักไกล สุดไถ่ถอน "คงไม่มี นี้นั้น วันแน่นอน" เป็นบทกลอน รอนยับ สดับมา เศร้าเหลือดี พลีจิต พิศวาส รักนิราศ พลาดภิรมย์ สมปรารถนา แสนวิตก อกสาหัส มนัสศิยา ฝากวาจา คราตรม ขมทรวงใน ยิ่งได้รู้ อยู่ไหน ยิ่งได้รู้ ว่าโฉมตรู อยู่เวียง เมืองเจียงใหม่ จับสามล้อ ต่อรถแดง แซงรถไฟ มอบแรงใจ ให้หมดแด แก่น้องนาง รพีกาญจน์ 59 ปู๊น..ปู๊น..อ้ายจาว หละปูน..เหนื้อ.. หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 01 กรกฎาคม 2011, 09:29:PM เคล้าบทกลอนป้อนคำนำผ่านส่ง [/b]นวลอนงค์ มนัส- จำรัสใส -ศิยา นีนี่นี้ รพีฯ ไกล อยู่เชียงใหม่ ณ แห่งหนตำบลมี ตุลาทิตย์ มิตรใกล้ใช่อื่นแน่ เป็นมิตรแท้แลมองผ่องฉวี ณ ท่าแพ-แลใกล้ไกลคนดี ช่วยบ่งชี้กวีบอกใช่หลอกลวง ตุลาทิตย์ อ้าย รพีฯ มาจีบสาว แหมละ อ้ายคนเจงฮายย้ายมาอยู่เจงใหม่ แต่บะใจ้คนยองเน้อ หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: (ฟ้า) มารสุรา ที่ 01 กรกฎาคม 2011, 10:36:PM (http://www.ohzeed.com/bar_084.gif) (http://www.ohzeed.com) อย่าเศร้านักจักเจ็บเหน็บฝังลึก ใจกร่อนสึกนึกแคร์แต่เรื่องเก่า ลืมความหลังตั้งหลักหักจิตเรา ทิ้งความเหงาเอ้ายิ้มให้อิ่มเอม เดินต่อไปในทางที่สร้างใหม่ ปลุกฤทัยให้สนุกสุขเกษม เช็คเรทติ้งดูซีต้องปรีดิ์เปรม อย่าเหมือนเล่มเทียนไขกับไฟฟ้า เขาไม่สนจนใจอย่าไปง้อ จบกันพอแค่นั้นอย่าฝันหา จงสมชื่อคือมนัสศิยา ที่หมายว่าใจหลับสดับดี คราที่ตื่นฟื้นจากพรากความช้ำ โปรดชี้นำทางใจให้ถูกที่ ค้นหาแสงแห่งรักถักชีวี พบคนดีที่พร้อมยอมลงเอย ลืมๆมันซะครับอดีต แบกไว้ก็หนัก ทิ้งไปแล้วใจสบาย 555+ (ฟ้า) มารสุรา (http://www.ohzeed.com/bar_084.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: manutsiya ที่ 01 กรกฎาคม 2011, 11:17:PM ฉันเคยท้อและเสียใจในอดีต
ปล่อยให้มันคอยขีดทางแห่งฝัน ปล่อยให้ใจปล่อยให้ใจใจผูกพัน กับคนนั้นที่ไม่เคยสนใจ แต่วันนี้ไม่มีแล้วความสิ้นหวัง วันนี้มีพลังก้าวเดินใหม่ ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ ที่ส่งให้แด่หัวใจมนัสศิยา ในตอนนั้นฉันคิดว่าจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้เลยละค่ะ แต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดี ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ([url]http://www.ohzeed.com/bar_084.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) อย่าเศร้านักจักเจ็บเหน็บฝังลึก ใจกร่อนสึกนึกแคร์แต่เรื่องเก่า ลืมความหลังตั้งหลักหักจิตเรา ทิ้งความเหงาเอ้ายิ้มให้อิ่มเอม เดินต่อไปในทางที่สร้างใหม่ ปลุกฤทัยให้สนุกสุขเกษม เช็คเรทติ้งดูซีต้องปรีดิ์เปรม อย่าเหมือนเล่มเทียนไขกับไฟฟ้า เขาไม่สนจนใจอย่าไปง้อ จบกันพอแค่นั้นอย่าฝันหา จงสมชื่อคือมนัสศิยา ที่หมายว่าใจหลับสดับดี คราที่ตื่นฟื้นจากพรากความช้ำ โปรดชี้นำทางใจให้ถูกที่ ค้นหาแสงแห่งรักถักชีวี พบคนดีที่พร้อมยอมลงเอย ลืมๆมันซะครับอดีต แบกไว้ก็หนัก ทิ้งไปแล้วใจสบาย 555+ (ฟ้า) มารสุรา ([url]http://www.ohzeed.com/bar_084.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: amika29 ที่ 01 กรกฎาคม 2011, 11:47:PM ฉันเคยท้อและเสียใจในอดีต ปล่อยให้มันคอยขีดทางแห่งฝัน ปล่อยให้ใจปล่อยให้ใจใจผูกพัน กับคนนั้นที่ไม่เคยสนใจ แต่วันนี้ไม่มีแล้วความสิ้นหวัง วันนี้มีพลังก้าวเดินใหม่ ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ ที่ส่งให้แด่หัวใจมนัสศิยา ในตอนนั้นฉันคิดว่าจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้เลยละค่ะ แต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดี ขอบคุณอีกครั้งนะคะ (http://www.ohzeed.com/bar_180.gif) (http://www.ohzeed.com) ให้เธอ...มนัสศิยา ให้เธอนะ...ปีกคู่ใหม่ จงใช้มันบินไปให้ไกล ตามที่ใจอยากฝัน บินไปตามเส้นทางให้ห่างมัน หนีให้พ้นคืนวัน ที่ฝันทำร้ายหัวใจ จงบินไปตามที่หัวใจนึก แม้ต้องใช้เวลาฝึก ให้ชินกับปีกคู่ใหม่ ต่อให้บาดเจ็บ เหน็บหนาว..ร้าวยังไง ก็จงบินให้สูง และมุ่งให้ไกล จากคนที่ทำร้ายเธอเสียที (http://www.ohzeed.com/bar_205.gif) (http://www.ohzeed.com) (http://www.ohzeed.com/cartoon_018.gif) (http://www.ohzeed.com)เอมิกา หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: manutsiya ที่ 02 กรกฎาคม 2011, 12:01:AM ศิราณีที่ปรึกษาปัญหารัก
ได้รู้จักในวันนี้แสนดีใจ ใช่คนไกลตุลาทิตย์มิตรฉันเอง อิๆ สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เคล้าบทกลอนป้อนคำนำผ่านส่ง [/b]นวลอนงค์ มนัส- จำรัสใส -ศิยา นีนี่นี้ รพีฯ ไกล อยู่เชียงใหม่ ณ แห่งหนตำบลมี ตุลาทิตย์ มิตรใกล้ใช่อื่นแน่ เป็นมิตรแท้แลมองผ่องฉวี ณ ท่าแพ-แลใกล้ไกลคนดี ช่วยบ่งชี้กวีบอกใช่หลอกลวง ตุลาทิตย์ อ้าย รพีฯ มาจีบสาว แหมละ อ้ายคนเจงฮายย้ายมาอยู่เจงใหม่ แต่บะใจ้คนยองเน้อ หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02 กรกฎาคม 2011, 11:05:AM เคล้าบทกลอนป้อนคำนำผ่านส่ง [/b]นวลอนงค์ มนัส- จำรัสใส -ศิยา นีนี่นี้ รพีฯ ไกล อยู่เชียงใหม่ ณ แห่งหนตำบลมี ตุลาทิตย์ มิตรใกล้ใช่อื่นแน่ เป็นมิตรแท้แลมองผ่องฉวี ณ ท่าแพ-แลใกล้ไกลคนดี ช่วยบ่งชี้กวีบอกใช่หลอกลวง ตุลาทิตย์ อ้าย รพีฯ มาจีบสาว แหมละ อ้ายคนเจงฮายย้ายมาอยู่เจงใหม่ แต่บะใจ้คนยองเน้อ จากเจงฮาย ย้ายเยื้อง เมืองเจียงใหม่ หยุดหัวใจ ใยพัน มัดมั่นหลัก เอ่ยวจี คลี่คำ อยู่พำนัก ฝังหมุดปัก พักพา กลางท่าแพ (เพิ่งรู้นะ...) รพีฯเฒ่า เก่ากรุ ลุครึ่งร้อย สบสาวน้อย ลอยฟ่อง อยากลองแส่ พริบตาหลิ่ว ยักคิ้วซ้าย ชม้ายแล ชโลมแก่ แถใจ ไปวันวัน (กลอนพาไป...) ช่วยเสริมแรง แต่งใจ ให้นวลน้อง ตุล-อย่าจ้อง มองผิด คิดเช่นนั้น พอช่างเชี่ยว เยียวยา สารพัน ฟาดโศกศัลย์ ฟันเศร้า เหงากระจาย (แก้ตัวหน่อย...) ตุลาทิตย์ มิตรแท้ แต๊หว่าเจ้า เกิดตี๊เก้า เอาจ่ะ เป๋นสหาย เจื้อคนหนุ่ม กลุ้มใจ๋ ไปบ่อดาย สู้ขี้ฮ้าย จายงาม นาม-รพีฯ (ใส่ร้าย หุหุ...) หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 02 กรกฎาคม 2011, 03:08:PM จากเจงฮาย ย้ายเยื้อง เมืองเจียงใหม่ หยุดหัวใจ ใยพัน มัดมั่นหลัก เอ่ยวจี คลี่คำ อยู่พำนัก ฝังหมุดปัก พักพา กลางท่าแพ (เพิ่งรู้นะ...) รพีฯเฒ่า เก่ากรุ ลุครึ่งร้อย สบสาวน้อย ลอยฟ่อง อยากลองแส่ พริบตาหลิ่ว ยักคิ้วซ้าย ชม้ายแล ชโลมแก่ แถใจ ไปวันวัน (กลอนพาไป...) ช่วยเสริมแรง แต่งใจ ให้นวลน้อง ตุล-อย่าจ้อง มองผิด คิดเช่นนั้น พอช่างเชี่ยว เยียวยา สารพัน ฟาดโศกศัลย์ ฟันเศร้า เหงากระจาย (แก้ตัวหน่อย...) ตุลาทิตย์ มิตรแท้ แต๊หว่าเจ้า เกิดตี๊เก้า เอาจ่ะ เป๋นสหาย เจื้อคนหนุ่ม กลุ้มใจ๋ ไปบ่อดาย สู้ขี้ฮ้าย จายงาม นาม-รพีฯ (ใส่ร้าย หุหุ...) แวะมาหยอกเย้าแย่ใช่แง่เงี้ยว ตุล-ชายเดียวเปลี่ยวเหงาเข้าใจพี่ นับถือศักดิ์รักดั่งครูรู้ตัวดี ครูรพีฯ นามนี้จำทุกคำวอน อู้เล่นบะดาย ใจ้หมายแอบอ้าง ฮักฮื้อปล่อยวาง อย่าหมางหมิ่นถ้อย ฟังกำ หัวข้อ: Re: มันคงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02 กรกฎาคม 2011, 10:39:PM แวะมาหยอกเย้าแย่ใช่แง่เงี้ยว ตุล-ชายเดียวเปลี่ยวเหงาเข้าใจพี่ นับถือศักดิ์รักดั่งครูรู้ตัวดี ครูรพีฯ นามนี้จำทุกคำวอน อู้เล่นบะดาย ใจ้หมายแอบอ้าง ฮักฮื้อปล่อยวาง อย่าหมางหมิ่นถ้อย ฟังกำ [/quote] ใครบอกหนอ..พ่อแซ่ แม่เป็นเงี้ยว ฉุนนักเชียว เดี๋ยวปัง ทุบสั่งสอน! (ทุบโต๊ะ..หนะ) เอ้า..ขอเผย เขยไทย สะใภ้มอญ ใช่..แน่นอน นอนเคลีย เมียยอง-ไย (พ่อแซ่ แม่เงี้ยว เขยไทย สำใภ้มอญ เมียยอง) .................................... จะเทิดทูน คุณครู ชูบนหิ้ง มาเกลือกกลิ้ง กระทู้ ดูไม่ไหว หมดสนุก ทุกครั้ง นั่งแต่งไป ครูกะล่อน ว่อนไว เขาไม่(ต่อ)ตาม ..................................... หันแลแต๊ตั๊ก ว่าฮักหลายหลาย ตึงญิงตึงจาย ใจ๋หมายแอมข้าง กำกลอน.. รพีกาญจน์ 59 |