|
หัวข้อ: ฉันคงทำได้แค่นี้จริงๆ เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 30 มิถุนายน 2011, 03:53:PM แล้วเราก็จากกันในวันนี้
ดวงฤดีข้าคิดถึงคะนึงหา แสนเจ็บปวดรวดร้าวในอุรา เมื่อรู้ว่าเธอจากไปไม่กลับคืน ณ ตอนนี้ชีวีข้าเงียบเหงา มีแต่ความโศกเศร้าและขมขื่น เวลาที่ผ่านไปทุกวันคืน จำต้องฝืนบอกว่าไม่เป็นไร หลอกตัวเองว่าเธอยังคงอยู่ ยังคงคอยเฝ้าดูมิไปไหน ยังคงอยู่เคียงข้างมิห่างไกล ทั้งที่ใจรู้ดีว่าไม่มีวัน นาทีนี้ดวงใจอยู่แห่งไหน รู้หรือไม่ว่าข้านี้แสนโศกศัลย์ ข้าขอวอนต่อปวงเทพแลเทวัญ จงช่วยให้เธอนั้นมีสุขใจ หัวข้อ: Re: ฉันคงทำได้แค่นี้จริงๆ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 30 มิถุนายน 2011, 05:08:PM emo_60 ตัวจะตายไม่ห่วง-ห่วงแต่เขา โอ้คนเรานี้ปนจนล้นหลั่ง เตือนสติหน่อยหนาพาระวัง ถ้าตนพลั้งตายไปใครเขาแล..ฮึ emo_52 emo_32 หัวข้อ: Re: ฉันคงทำได้แค่นี้จริงๆ เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 30 มิถุนายน 2011, 05:48:PM แม้นเสียใจแค่ไหนไม่เคยคิด
ที่จะปลิดชีวาให้อาสัน เพราะชีพวายใช่ว่าจะมีวัน ที่ตัวฉันจะได้สมอารมณ์ปอง quote author=บ้านริมโขง link=topic=15755.msg124868#msg124868 date=1309428538] emo_60 ตัวจะตายไม่ห่วง-ห่วงแต่เขา โอ้คนเรานี้ปนจนล้นหลั่ง เตือนสติหน่อยหนาพาระวัง ถ้าตนพลั้งตายไปใครเขาแล..ฮึ emo_52 emo_32 [/quote]หัวข้อ: Re: ฉันคงทำได้แค่นี้จริงๆ เริ่มหัวข้อโดย: รุ่งอรุณ ที่ 30 มิถุนายน 2011, 08:33:PM ....................................... กินข้าวแล้วหรือยังเล่าเย็นนี้ หยุดงานที่ทำอยู่สักครู่ไหม เมื่ออิ่มท้องกองงานบานตะไท ความคิดได้แล่นลิ่วเมื่อหิวคลาย ก็เป็นห่วงนะนี่ที่บอกกล่าว กลัวอดข้าวปวดท้องสมองหาย อยากดูแลแต่เขินเกินบรรยาย เพียงแค่นี้ก็อาย...แล้วตัวเอง... ....................................... หัวข้อ: Re: ฉันคงทำได้แค่นี้จริงๆ เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 30 มิถุนายน 2011, 09:54:PM ทานอาหารเรียบร้อยแล้วคุณเอ๋ย
ตัวคุณเคยรู้สึกเหมือนฉันไหม ต้องพลัดพรากจากร้างห่างกันไกล กับผู้เป็นยอดดวงใจของตัวเรา หากว่าเคยคุณคงรู้ว่ามันเจ็บ ทั้งหนาวเหน็บทั้งอ้างว้างและเงียบเหงา แม้นบางครั้งอาจมีสิ่งช่วยบรรเทา แต่สุดท้ายก็นั่งเศร้าอยู่เดียวดาย ....................................... กินข้าวแล้วหรือยังเล่าเย็นนี้ หยุดงานที่ทำอยู่สักครู่ไหม เมื่ออิ่มท้องกองงานบานตะไท ความคิดได้แล่นลิ่วเมื่อหิวคลาย ก็เป็นห่วงนะนี่ที่บอกกล่าว กลัวอดข้าวปวดท้องสมองหาย อยากดูแลแต่เขินเกินบรรยาย เพียงแค่นี้ก็อาย...แล้วตัวเอง... ....................................... |