|
หัวข้อ: ชะตากรรม... เริ่มหัวข้อโดย: southernman 32 ที่ 22 มิถุนายน 2011, 11:18:AM (http://www.ohzeed.com/nature_002.jpg) (http://www.ohzeed.com) ...คนหนึ่งคนสับสนคล้ายหลงทาง แสนอ้างว้างเดียวดายไร้ความหวัง เดินบนซากวิมานที่ผุพัง ไม่ถึงฝั่งฝันไกลให้ลำเค็ญ ลิขิตฟ้าหรือชะตามากำหนด อนาคตทางรักที่อยากเห็น พังทะลายหายจากยากจะเป็น มิวายเว้นว่างเปล่าพาเศร้าใจ ฝันลอยไปแห่งใดที่ใหนหนอ ใครจะพอชี้ทางมีบ้างไหม แม้ทุกข์ท้อขอสู้สู่เส้นชัย ไกลเพียงไรจะฝ่าชะตากรรม จากอดีตปัจจุบันอันโหดร้าย เพียงเงากายตามติดคิดเพ้อพร่ำ ด้วยหัวใจมุ่งมั่นอย่างผู้นำ จะเดินย่ำเหยียบย่างตามทางเดิน... หัวข้อ: Re: ชะตากรรม... เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 23 มิถุนายน 2011, 01:09:PM (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQLjTn8nxI-Xe7kUlwSKM_Pml59f5HCUtABA_26D4zk0bYQ4QYhsA&t=1) (http://t3.gstatic.com) หนทางใดใครก่อย่อมพอเห็น ทางใดใดใครเล่ามาจัดเจน ทางนี้เป็นเช่นใดใครสร้างมา ทางที่เราเล่าสร้างทางใดใด จะพาสู่เส้นชัยใดใดหนา มิใช่พรหมใดใดใครชักพา มิใช่ฟ้าใดใดให้ทางเดิน ใดใดเล่าเราเห็นเป็นทางถูก เราจึงปลูกทางใดใดให้สรรเสริญ ถูกหรือผิดคิดใดใดใช่หมางเมิน ใช่เพลิดเพลินเดินทางใดไร้ปลายทาง เห็นจุดหมายปลายเส้นชัยใดใดนั้น ใดใดมั่นหนามขวากจะถากถาง สู่เส้นชัยใดใดแน่แม้เลือนลาง ก็คือทางใดใดหวังยังเส้นชัย ตุลาทิตย์ กลบทพวงแก้วกุดั่น หัวข้อ: Re: ชะตากรรม... เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 27 มิถุนายน 2011, 12:56:PM (http://www.ohzeed.com/bar_143.gif) (http://www.ohzeed.com) ๐ ขวัญประดับ..กับตัวที่มัวหมอง ฝ่าละอองอวลควันช่างหวั่นไหว ทางเวิ้งว้างพรางมืดเจียนหวืดไป เกือบสะดุดทรุดใจลงไหล่ทาง ๐ จึ่งค่อยย่างเหยียบช้าฝ่าหมอกม่าน ที่วิกาลเล่นกลเป่ามนต์ขวาง เสกกำแพงแสงอับประดับวาง ลวงสู่ราง..ร้าวรานย่านระทม ๐ จนพบเจอแสงหนึ่งซึ่งไกลลิบ พราวระยิบริบร่ายเท่าปลายผม ตั้งสติรุกคืบสืบตามชม เผื่อพ้นตรมที่ตรำทำขวัญลอย ๐ นัยน์ตาเริ่มคุ้นชินกับถิ่นที่ ม่านเคยมีม้วนหายกลายเป็นฝอย มองกลับหลังยังเห็นพอเป็นรอย และทยอยจืดจาง...เลือนลางลง ๐ มีแค่เพียงข้างหน้าที่กล้าฝัน ตามแสงนั้นก้าวไปมิให้หลง มั่นใจแน่ทางออกมิหลอกองค์ จึงทะนงวิ่งใส่..ก้อนไฟเย็น ๐ แต่ยิ่งนานยิ่งเหนื่อยเริ่มเฉื่อยช้า ขวัญเหน็บชาขาลากลำบากเข็ญ แสงที่หมายปลายทางช่างห่างเพ็ญ แรกที่เห็นเด่นเก่า...ก็เท่าเดิม ๐ จำต้องหยุดทรุดใจมือไพล่หลัง สิ้นความหวังพลังหดหมดแรงเหิม หายใจหอบปลอบขวัญ..ไร้ฝันเติม มีเพียงม่าน..หมองเพิ่ม..เริ่มก่อตัว... (http://www.ohzeed.com/bar_143.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: ชะตากรรม... เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 27 มิถุนายน 2011, 01:21:PM ...คนหนึ่งคนสับสนคล้ายหลงทาง แสนอ้างว้างเดียวดายไร้ความหวัง เดินบนซากวิมานที่ผุพัง ไม่ถึงฝั่งฝันไกลให้ลำเค็ญ ลิขิตฟ้าหรือชะตามากำหนด อนาคตทางรักที่อยากเห็น พังทะลายหายจากยากจะเป็น มิวายเว้นว่างเปล่าพาเศร้าใจ ฝันลอยไปแห่งใดที่ใหนหนอ ใครจะพอชี้ทางมีบ้างไหม แม้ทุกข์ท้อขอสู้สู่เส้นชัย ไกลเพียงไรจะฝ่าชะตากรรม จากอดีตปัจจุบันอันโหดร้าย เพียงเงากายตามติดคิดเพ้อพร่ำ ด้วยหัวใจมุ่งมั่นอย่างผู้นำ จะเดินย่ำเหยียบย่างตามทางเดิน... ............................................. ......สองเท้าที่ก้าวเดิน ...จะเผชิญทุกผองภัย ...สองมือ..กับหนึ่งใจ ...ก็จะเป็นเช่น..คนเดิม emo_47 ......บทประพันธ์ของ...คนขลุ่ยเขียน.... หัวข้อ: Re: ชะตากรรม... เริ่มหัวข้อโดย: ยามพระอาทิตย์อัสดง ที่ 27 มิถุนายน 2011, 02:43:PM (http://glitter.postjung.com/tmp/b754f92e1733204f83bd147d8e42e0e8.bg.gif) ไกลสุดตาฟากฟ้าพาฝากฝัน เหมือนอยู่บนชั้นฟ้านภาใส มีเมฆหมอกจางจางทางแสนไกล อยู่พงไพรไกลแสงแห่งราตรี พระอาทิตย์อัสดง หัวข้อ: Re: ชะตากรรม... เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 28 มิถุนายน 2011, 01:00:AM (http://www.ohzeed.com/bar_001.jpg) (http://www.ohzeed.com) ใครลิขิต? อันมนุษย์เลือกเกิดเองไม่ได้ กรรมนั้นไซร้ตามเกาะอย่างเหมาะสม บ้างร่ำรวยล้นฟ้าอย่างน่าชม บ้างขื่นขมจมปลักทุกข์ดักดาน เพราะบุญทำกรรมแต่งทุกแห่งหน แบ่งผู้คนให้สุขสนุกสนาน แสนสบายกายอุ่นด้วยบุญทาน สุขสำราญชาญฉลาดชาติตระกูล ที่หมองหม่นทนทุกข์ดั่งถูกสาป สร้างแต่บาปหรือไรจึงใกล้ศูนย์ ความดีงามสร้างเสริมไม่เพิ่มพูน ต้องอาดูรเดียวดายแทบวายวาง ฤาจะเป็นชะตาฟ้าลิขิต ให้ตามติดต่อเติมแต่เริ่มร่าง จึงต้องทนสู้ไปในเส้นทาง ขอนวลปรางอย่าหน่าย...ให้ดายเดียว emo_56 emo_55 ปรางค์ สามยอด หัวข้อ: Re: ชะตากรรม... เริ่มหัวข้อโดย: manussiyaka ที่ 02 กรกฎาคม 2011, 01:24:PM ไม่มีใครขีดเส้นทางวางชีวิต
เราลิขิตเองได้ตามใจฝัน มาเรามาร่วมเดินไปด้วยกัน สู่หนทางแห่งฝันอันงามตา หวังสิ่งใดจักได้ดังใจนึก ลองตรองตรึกให้ดีก่อนเถิดหนา หากสิ่งนั้นมิใช่ภาพมายา เราจักคว้ามันมาได้อย่างแน่นอน ประเด็นสำคัญของมันก็คือ ยึดถือตัวเองเป็นที่ตั้ง ทำให้ได้ดังใจหวัง เพิ่มพลังแก่ชีวี ด้วยการมีความรักแลความดีงามอยู่ในหัวใจ เพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ มนัสศิยา ([url]http://www.ohzeed.com/nature_002.jpg[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ...คนหนึ่งคนสับสนคล้ายหลงทาง แสนอ้างว้างเดียวดายไร้ความหวัง เดินบนซากวิมานที่ผุพัง ไม่ถึงฝั่งฝันไกลให้ลำเค็ญ ลิขิตฟ้าหรือชะตามากำหนด อนาคตทางรักที่อยากเห็น พังทะลายหายจากยากจะเป็น มิวายเว้นว่างเปล่าพาเศร้าใจ ฝันลอยไปแห่งใดที่ใหนหนอ ใครจะพอชี้ทางมีบ้างไหม แม้ทุกข์ท้อขอสู้สู่เส้นชัย ไกลเพียงไรจะฝ่าชะตากรรม จากอดีตปัจจุบันอันโหดร้าย เพียงเงากายตามติดคิดเพ้อพร่ำ ด้วยหัวใจมุ่งมั่นอย่างผู้นำ จะเดินย่ำเหยียบย่างตามทางเดิน... |