พิมพ์หน้านี้ - น้ำตาฟ้า

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: southernman 32 ที่ 16 มิถุนายน 2011, 05:32:PM



หัวข้อ: น้ำตาฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: southernman 32 ที่ 16 มิถุนายน 2011, 05:32:PM
(http://www.ohzeed.com/nature_010.jpg) (http://www.ohzeed.com)

 
...ฟ้าร้องไห้ออกมาเป็นน้ำฝน
ฟังคำคนเปรียบเปรยสายฝนใส
ตกลงมาเปียกปอนสะท้อนใจ
หยาดฝนไหลรินร่วงสู่แดนดิน

แหงนมองฟ้าออกมานอกหน้าต่าง
ยังไม่สร่างฝนซาพาถวิล
น้ำตาฟ้าหลากมาไหลหลั่งริน
ทุกชีวินฉ่ำชื่นระรื่นไป

ลมเย็นโชยพัดต้องละอองฝน
หนาวเสียจนใจสั่นพาหวั่นไหว
คนขี้เหงาเปล่าเปลี่ยวไร้คู่ใจ
ฝืนข่มนัยตาหลับประทับนอน

หลงละเมอเจอนางในความฝัน
ทุกคืนวันรอเจ้าเฝ้าเคียงหมอน
ไออุ่นชิดติดกายไม่อาทร
สุดอาวรณ์ฝนจางนางห่างไกล..
 [/color] [/size] [/font] [/b]


หัวข้อ: Re: น้ำตาฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 16 มิถุนายน 2011, 06:40:PM
หนาวทั้งฟ้าทั้งฝนทนไม่ไหว
ต้องตัดใจแล้วหนาขอลาก่อน
มิเล่นแง่เล่นเหงาเล่นเง้างอล
ก็บังอรกลัวไข้จำใจลา

(http://www.ohzeed.com/bar_084.gif)


หัวข้อ: Re: น้ำตาฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 16 มิถุนายน 2011, 09:28:PM
ฟ้าเอ๋ย ฟ้าหลั่ง
เจ้าคงฟังเสียงคร่ำรำพันหา
ถึงคนรักที่พลัดพรากหลากน้ำตา
ไหลหยดมาระรินจนสิ้นทรวง

น้ำเอย น้ำฟ้า
ไหลหลั่งมาพาใจไปสุดสรวง
อยู่ไกลกันมั่นไว้ใจสองดวง
ฝนหลั่งร่วงคือห่วงหาและอาทร

ตุลาทิตย์