พิมพ์หน้านี้ - ลมหนาว(คนขี้หนาว)

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 16 มิถุนายน 2011, 02:28:PM



หัวข้อ: ลมหนาว(คนขี้หนาว)
เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 16 มิถุนายน 2011, 02:28:PM
ดวงดาราเกลื่อนฟ้าดารดาษ
ดั่งใครวาดจัดแต่งแสงขาวใส
เป็นรูปร่างตื่นตาน่าตื่นใจ
คืนที่ไร้เมฆบังช่างน่ายล

ลมพัดเอื่อยเฉื่อยฉิวละลิ่วล่อง
ลมพัดต้องกายร่านสะท้านขน
ลุกตั้งชันสั่นเครือระเรื่อปน
มิอาจทนลมหนาวร้าวถึงใจ

มองดวงดาวดาษดวงลวงตาเห็น
มองดาวเป็นหน้าสาวหนาวกว่าไหน
แม้นลมว่าวหนาวยิ่งแค่ผิงไฟ
แต่หนาวใจยากแท้จะแก้กัน

หนาวนี้หนาวเหน็บเนื้อ     เหนือหนาว
หนาวร่างเพียงครั้งคราว     ไป่หมั้น
หนาวใจไป่มีสาว     กกกอด
หนาวเมื่อเจ้ามากั้น     บ่กว้างใจนา

ตุลาทิตย์

แต่งไว้นานตั้งหน้าหนาวละ ไม่ว่างโพสเลยลืม