พิมพ์หน้านี้ - ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: ...สียะตรา.. ที่ 10 มิถุนายน 2011, 06:07:PM



หัวข้อ: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 10 มิถุนายน 2011, 06:07:PM




...เอย......................


......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา

...มวลผกา..แหลก..สิ้น...ซึ่งกลิ่นสี

...เคยยลซับประดับร้อยสร้อยขจี

...เปลวอัคคี..เผา..ทรุด....ทั้งอุทยาน





หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 10 มิถุนายน 2011, 07:07:PM



...รำเพยเอย......


.....ลวงรำเพยเอ่ยวาจาว่ายังห่วง

...แล้วไยล่วงลาร้างไกลจนไม่เห็น

...ดั่งมิรู้กู่รำพันกับจันทร์เพ็ญ

...มิวายเว้นให้ส่งวาทย์สวาสดิ์ทวง




หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 10 มิถุนายน 2011, 07:58:PM




...ลำดวนเอย......


......หอมลำดวนหวนอำลามาแต่ไหน

...บาดฤทัยราวคมกริช...มาปลิดเฉือน

...พรากทั้ง.......ภักดิ์...เกินหักถอน..ให้คลอนเคลือน

...ด้วยเสมือน..ยังเกลื่อนล้อม..อ้อมสุรางค์





หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 10 มิถุนายน 2011, 08:23:PM




...กัทลีเจ้าเอย....


......เจ้านวลตองยามหมองหม่นก็ด้นดั้น

...เรียงรำพัน..ปลอบปลุก....จนสุขสม

...ครั้นมินาน..เมื่อสิ้นปลื้ม....ลืมภิรมย์

...เหลือระทม..ยอกช้ำ.........น้ำคำ..แปร





หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 10 มิถุนายน 2011, 08:57:PM



...เจ้าวาสนาเอย...


......โรยเอ๋ย..โรย...ทั้งดอกใบไร้วาสนา

...แว่ววาจา...ล้วนดำริ..คำติฉิน

...หนอ...ใครเล่าจะเข้าใจ..ในยุพิน

...ยามสูญสิ้น...นวลคนางค์...คว้างเพียงใด





หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 10 มิถุนายน 2011, 09:40:PM
ร่วงแล้วหนอ...
โอ้เจ้าช่อพุดซ้อนซ้อนดอกใหญ่
เคยรวยกลิ่นรินหอมดอมชื่นใจ
ฝนโถมใส่ช่อพับอาภัพนัก

เจ้ากลีบขาวแต้มชมพูชูช่อชื่น
หลับไม่ฟื้นแทบทรายก้านใบหัก
ไม่ทันเฉาหอมซารีบลาพัก
เสียดายรักด่วนด้วนครวญระทม

 emo_111


หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 10 มิถุนายน 2011, 09:47:PM



...ดอกพุดเอย.......


......เมียงดอกพุด..ฉุดคำนึง.....คิดถึงเจ้า

...เคยคลอเย้า...เคล้ายุคล..จนอุษา

...แต่ยามนี้..หนอเมื่อใด....จะกรายมา

...ดั่งสัญญาจะมาสบ..เพื่อพบกัน





หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: เอ๊พ ที่ 10 มิถุนายน 2011, 09:54:PM



ให้ดอกพุดได้บานในวันสวย
ยังได้ช่วยชูกลิ่นรินนาสา
กลีบซ้อนกลีบแข่งงามกระจะตา
ก่อนจากลายังทิ้งหอมให้จอมนวล


หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 11 มิถุนายน 2011, 03:00:AM
เอย...หนอช่อบุหงาลดาเถา
มะลิซ้อนอ่อนเยาว์จากเนาสวน
โชยระรินกลิ่นหอมตรลบอบอวล
ชื่นใจเจ้ากลีบนวลชวนหลงเคลิ้ม





หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 12 มิถุนายน 2011, 02:47:PM



...ลั่นทมเอย..


......รำเพยฉมลมอวล..หวนถึงเจ้า


...แม้นานเนาที่นิราศ..สวาสดิ์หาย


...มิเคยเลือนเฟือนจิต..คิดจะคลาย


...เจียนมลายก็ไป่ถอน..อาวรณ์วาง






หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 13 มิถุนายน 2011, 12:26:PM




.........น้ำค้าง..เอย......


......หยาดน้ำค้างพร่างงาม..ยามนิศา

...พรรณบุปผา..โรย...พลิกฟื้นคืนหลับใหล

...ครั้นอุษาเยือนสู่..อรุโณทัย

...ชลใส..ลับ...ร่วง....จากพวงผกา






หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: เอ๊พ ที่ 13 มิถุนายน 2011, 05:29:PM


อารมณ์ขมปนเปื้อนทางเอื้อนเอ่ย
ดอกรำเพยเหี่ยวเศร้าเคล้ากลิ่นฝน
ลมโชยพัดกวัดใบไหวระคน
เดินก้มเก็บดอกยลไม่ทนมือ

กอบดอกไม้สองมือมิให้เฉา
เกรงดอกเหงาแกล้งหล่นไม่ทนถือ
ริบกลิ่นหอมจางเบาจากคนลือ
เย้ยคนดื้อถือสิทธิ์ที่คิดครอง


หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 13 มิถุนายน 2011, 07:57:PM
...เพียงลมผ่าน...ซ่านซึ้ง...คะนึงกลิ่น
มิอาจเยือน...ยลยิน...ถึงถิ่นเจ้า
รอกลีบรวง...ร่วงร้าง...อย่างบางเบา
ชะแง้เฝ้า...เคล้าคล้อง...ประคองนวล

แม้นอยากโน้ม...เหนี่ยวหวง...ก่อนร่วงพื้น
จำต้องฝืน...ยั้งจิต...เมื่อคิดหวน
มิอาจสร้าง...มลทิน...ราคินควง
ให้เจ้าดวง...หม่นหมาง...ระคางมัว...
 emo_62
....................//ดรีม


หัวข้อ: Re: ......ร่วงแล้วละหนอ..ช่อบุปผา
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 14 มิถุนายน 2011, 02:03:AM



......... มลุลีที่โรยรา..



......มลุลี..โรยรา.......หมดวาระ


...ราวขยะ..ดาษดื่นพื้นสถล


...ไร้กลิ่นอวลควรคู่สู่กมล


...จรดล…เบื้องหน้าบ่ง.....เพียงผงธุลี