|
หัวข้อ: แค่ไกล...บางใครลืม เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 08 มิถุนายน 2011, 08:32:PM ห่างแค่ไหนให้คะนึงจึงอ้างว้าง รักจืดจางร้างจากใจผลักไสส่ง ร้าวรานนักรักแล้วหน่ายไม่มั่นคง จืดจางลงจงใจหลอกจึงบอกลา ใจมืดมนจนหมองหมางอย่างคนแพ้ เธอไม่แลแท้ไม่รักช้ำหนักหนา ยามจรไกลไยจากกันลืมสัญญา คำวาจาคราวอนจันทร์ลั่นวจี คำเอื้อนเอ่ยเคยอิงแอบแนบชิดเชย เพียงคำเอ่ยเผยคำอ้อนมิจรหนี เฝ้าคู่กันฝันข้องเกี่ยวหนึ่งเดียวพลี ไม่ครบปีมีคนปองสี่ห้องใจ พรหมลิขิตพิษรักขมตรมหนักหนา หากไขว่คว้าหาเขาครองจิตหมองไหม้ กรรมกำหนดกฏเกณฑ์นี้ยากหนีไกล จึงชดใช้ใจชอกช้ำน้ำตานอง เธอไม่ซึ้งถึงมิเศร้าเขาฝากแผล เธอมิแคร์แท้มีใครใหม่แกะกล่อง ลืมรักเก่าเรารักกันฝันเคียงครอง มีคนปองมองข้ามไปใจระทม พิษแห่งรักผลักให้หลงรู้คงสาย ต้องแพ้พ่ายตายเพราะเพ้อเจอรักขม รสรักทุกข์ลุกลามทั่วมัวชื่นชม ต้องซามซมตรมทรวงเศร้าเขามิแล --- สะเรเต --- (http://www.ohzeed.com/bar_076.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: แค่ไกล...บางใครลืม เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 08 มิถุนายน 2011, 09:40:PM แค่ไกลใครกลับพับใจจาก
เคยฝากคำฝันมั่นใจแน่ ดอกไม้ด่วนหมองร่วงกองแพ้ รอยแผลแรพลาดประกาศรอย ลืมกันลาก่อนไม่ย้อนกลับ หายลับโหยเลือนเคลื่อนใจถอย ขอจารเขียนจิตติดเพียงน้อย แล้วปล่อยเลยเปลี่ยนเลิกเวียนวน |